Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1918, Blaðsíða 67

IBUNN1
Liflð er dásamlegt.
225
bragði, hvort enn leynist líf eða það sé öldungis
sloknað. Mörg börn fæðast svo líflitil, að ekki ber á
neinu lífsmarki, fyr en lífgunartilraunir eru gerðar.
Og sama er að segja um menn, sem sagðir eru
kafnaðir eða druknaðir, en takast má að lífga, ef
nógu fljótt er brugðið við. Ég hef nokkrum sinnum
verið sjónarvottur að því, hvernig tekist hefir að
lifga manneskjur, sem sýndust dauðar.
í fyrra sumar kom það fyrir mig, eins og marga
aðra lækna hefir hent, að lífga við barn með barka-
skurði, en það var — að þvi er mér virtist — al-
gerlega kafnað í höndunum á mér. Móðirin heið
angistarfull úti á ganginum í sjúkrahúsinu, og ég
kveið fyrir, að þurfa að segja henni frá andláti
barnsins. Eg þóttist sannfærður um, að barnið væri
dautt, en af einhverri innri hvöt gerði ég á því
barkaskurð og verð ég að segja, að það var gert í
fullu trúleysi á, að það hefði nokkurn árangur. Og
aldrei gleymi ég því augnabliki, þegar blessað barnið
opnaði augun og lífsins glampi lýsti út úr þeim,
eins og sálin væri komin aftur frá öðrum heimi.
Mér fanst ég sjá það þá gleggra en nokkru sinni,
hve lífið er dásamlegt og ofar öllu jarðnesku.
Hjá merkum skurðlækni dönskum (próf. Maag,
sem nú er dáinn) kom það fyrir, eins og aðra hefir
einnig hent, að sjúklingur féll í dá við klóróform-
svæfingu. Hjartað hælti að slá og andardrállur slöðv-
aðist. Maðurinn sýndist dauður. Nú voru reyndar
"veujulegar lífgunartilraunir, en árangurslaust. Þá skar
Maag op á brjósthol sjúklingnum svo stórt, aðjhann
kom inn hendinni; og nú greip liann um lijartað
°g tók að kreista það í jöfnum takl, til að koma
blóðrásinni á stað, en jafnframt lét liann halda á-
fi'atn andardráltarhreylingum. Eftir nokkra (slund
gat hjartað slegið sjálfkrafa, lif færðist í manninn
og andardrátturinn varð eðlilegur. En maðurinn
Iðunn III. 15