Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1918, Blaðsíða 77

IÐUNN]
Ritsjá.
235
er að vœnta af hálfdrepnum og hálfkúguðum mönnum,
sem berjast við örhirgð og óvirðingu alla ævi? íslendingar
verða að láta sér fara að skiljast þetta, að undir happa-
sælu uppeldi hinnar upprennandi kynslóðar er öll fram-
tíðarheill þjóðarinnar komin, og því ættu þeir að Ieggja
meiri rækt við það, meira fé til þess, og sýna þeim mönn-
um meiri sóma, sem eru að koma sonum þeirra og dætr*
um til manns. Ef til vill styður »Vörður« litli ofurlítið að
því, að þetta megi verða. ()g þá er vel farið.
Freyjukettir og Freyjufár. Alþýðufyrirlestur eftir
Steingrim Mattlúasson. Guðm. Gamalíelsson gaf út. Rvík 1917.
Undarlegt er það, hversu læknar vorir, eins og þeir þó
nú eru orðnir margir, skrifa lítið almenningi til gagns í
sinum fræðum. Steingr. Matthíasson er svo að segja eini
læknirinn, sem það gerir nú, að fráskildutn þeim, er skrifa
i læknahlaðið, sem enginn sér. En hér er orð og í tima
talað um Ereyjufárið — samræðissjúkdómana—, sérstaklega
til viðvörunar liinni upprennandi kynslóð. Er liáski að
þegja yíir hættu þeirri, sem hér er á ferðum. En henni er
bezt lýst með orðum höf. sjálfs: — »Fyrir 20 árum leituðu
að eins 16 slíkir sjúklingar læknis, en árið 1914 skráðu
læknar samtals 343 sjúklinga«. Hér er því um verulcga
þjóðarhættu að ræða og ættu piltar sem stúlkur, karlar
sem konur að gera sér fulla grein fj'rir henni með því að
lesa þenna liðlega og létt skrifaða bækling Stgr. Matthías-
sonar og láta sér hann að kenningu verða.
Jón Ófeigsson: Kenslubók í þýzku. 2. útg. Bókaverzl.
Guðm. Gamalíelssonar, Rvik 1917.
Á 1. útg. þessarar bókar kendi ég þýzku í mörg ár og
þótti hún góð. Nú birtist hún i 2. aukinni og endurbættri
útgáfu og þær smávillur leiðréttar, er voru á 1. útg. En
mér er þó til efs, að það sé rétt, eins og gert er í þessafi
utgáfu, að blanda köllunum úr »forskólanum« innan um
leskallana. »Forskólinn« var að vísu leiðinlegur, en hann
var nauðsj’nlegur til þess að læra á meginatriði málfræð-
innar, áður en byrjað var á samfeldum lesköflum.