Kirkjuritið - 01.01.1946, Blaðsíða 10

4
Ásmundur Guðmundsson:
Jan.-Febr.
Annaðhvort þú átt að stíga
eða dýpra niður síga.
Spádómurinn í Opinberunarbókinni um fjóra reið-
menn virðist nú kominn fram. Sigurvegarinn og bar-
dagahetjan liafa farið um löndin og böfin heimskaut-
anna milli.
Þvi næst fram binn þriðji vendi,
þessi svörtum fáki rendi,
og á metum hélt í hendi.
Eftir honum bungurbleikur
liryggðarmúgur skreiddist veikur,
líkt sem kaldur kolareykur
Aftast fór binn allra mesti —
uggur stóð af heljar gesli —
Bani fram á bleikum besti.
Og' þótt orka sé leyst úr læðingi, sem valdið getur ægi-
legasta bruni og tortímingu, þótt mannkyninu sé fengið
í bendur fjöregg þess og megni að mölva eins og óviti,
þá er enn lögð áberzla á stríð og' vígbúnað.
Enn blasir við breiður og geigvænlegur vegur til
Ileljar.
Hins vegar vakir með mönnunum þrá til þess, sem betra
er — ef til vill máttugri en nokkuru sinni fyr um lang-
an aldur, þrá eftir sælla og bjartara beimi, þar sem
dyggvar dróttir byggja, réttlæti og sannleiki, kærleiki
og friður, þrá eflir nýrri öld að baki fæðingarhríðanna,
dýrum groðri upp af blóði og tárum.
Þessi þrá eftir uppstigningu mannkynsins brennur
lieitast innan kirkju Krists, þ. e. með þeim mönnum,
sem eru sannir lærisveinar bans. Hún befir jafnan
brunnið þar síðan liinn fyrsla uppstigningardag, og
máttur bennar er einkavon mannkynsins um það, að
þessi veruleiki geti átt sér stað framundán. Söfnuður-
inn fámenni á Olíufjallinu fyrir 19 öldum steig í raun