Kirkjuritið - 01.01.1946, Blaðsíða 13

Kirkjuritið.
Uppstigning.
7
an hafa öðlazt þennan kraft í samfélagi við hann. Sag-
an sýnir okkur, að þetta liafa ekki verið veiklaðir hug-
aróramenn, heldur eru í þeim flokki lieilbrigðustu
gáfuðustu og mestu mennirnir. Og lítum nú til hetja
eins og Sundars Singh, Kagawa og Alherts Scliweitzers,
sem vinna ekki minni undraverk en Postulasagan segir
frá. Enn í dag þakka margir himixri lifandi anda Krists
uppstigninguna, að þeir hafa tekið nýja og hetri stefnu
og vilja byggja allt líf sitt á samfélagi við hann. Frá
bernsku höfum við alizt upp við boðskapinn um Krist.
Og þótt við séum oft sljó og sein til að meta það, sem
við höl'um átt að staðaldri, þá skiljum við samt, hvílík
auðn myndi í sál okkar, væri allt þetta horfið. Þegar
málarar vilja sjá sem bezt fegurð náttúrunnar umhverf-
is sig, leita þeir nýrra og nýrra sjónarmiða. Hið sama
skyklum við einnig gjöra frammi fyrir mynd Jesú frá
Nazaret, sem guðspjöllin halda á lofti. Við hvert nýtt
viðhorf munum við sjá nýja dýrð. Og þegar svo er kom-
ið, að við nálega heyrum liann segja orðin, sjáum kær-
leiksverkin, horfum á Guðshetjuna deyja og sigra, þá
mun lifna við allt liið innra með okkur og við finna
nálægð anda Jesú Krists gagntaka okkur. Þá getum við
tekið undir með skáldinu:
Öll lijarta míns dulin og deyjandi fræ
urðu dýrðleg sem ljómandi vor.
VI.
Lærisveinarnir fyrstu áttu að verja þessum krafti
Krists til þess að vera vottar hans „í Jerúsalem og í allri
Júdeu og Samaríu og til yztu endimarka jarðarinnar“.
Hið sama gildir fyrir allar deildir: Kristnir menn eiga
að vera vottar Ivrists á heimili sínu, i landi sínu og um
alla jörðina. Það hoðar uppstigninguna ekki aðeins fyr-
ir þá sjálfa, heldur einnig fj'rir mannkynið í heild.
Fögnum nýja árinu með því að vera vottar Krists
heima í verkahring okkar.