Kirkjuritið - 01.04.1956, Blaðsíða 4

Lífið í nýju Ijósi
(J)askahuglciðing. Tttati.: 28, 1.—8.)
„Nú Ijómar dýrðardagur,
hin dimma nótt er liðin hjá.“
Þannig hefir verið lýst áhrifum páskareynslunnar. Páskamir
flytja oss fögnuð og varpa birtu yfir þær dapurlegu minningar,
sem bundnar eru við föstudaginn langa.
Upprisa Jesú er einn af stærstu viðburðum kristninnar, — já,
veraldarsögunnar, því að með kristninni liefst nýtt tímabil í trúar-
og menningarsögu vestrænna þjóða.
Páskareynsla lærisveinanna varpaði nýju Ijósi yfir líf og dauða,
yfir tilgang og takmark lífsins, yfir allt samband Guðs og manna.
Ef vér lesum með athygli þær frásagnir, sem guðspjöllin geyma
um upprisuna, þá verða oss augljósar þessar staðreyndir:
Jesú Kristur reis upp frá dauðum á þriðja degi.
Hann birtist lærisveinum sínum sýnilegur og áþreifanlegur.
Þeir töluðu við hann og öðluðust fulla vissu um ósýnilega ná-
lægð hans.
Þeir sáu líf hans og kenningu í nýju ljósi og voru nú reiðubún-
ir að fara út um heiminn með þann boðskap, sem hann hafði
trúað þeim fyrir og lagt þeim á hjarta.
Frásagnir guðspjallanna um upprisuna eru frásagnir sjónar-
votta, þær eru runnar frá körlum og konum, sem sjálf höfðu
verið vottar að þessum staðreyndum.
Vér skulum fyrst athuga þær frásagnir, sem snerta konurnar,
sem fóru út að gröfinni hinn fyrsta dag vikunnar. Erindi þeirra
var að líta eftir gröfinni, segir í Matteusarguðspjalli. Hin guð-
spjöllin segja frá því, að þær hafi haft með sér ilmjurtir, til þess
að smyrja með líkama Jesú.
Það var venja þá eins og oftast enn í dag, að konur veittu fram-