Kirkjuritið - 01.04.1956, Blaðsíða 31

í BRÆÐRAS VEIT
173.
eigum kristilegan kærleika, þá leitumst vér við að hjálpa með-
bræðrum vorum á því stigi, sem þeir eru. Afstaða mín til Guðs
verður aldrei leyst úr tengslum við afstöðu mína til mannanna.
Vér verðum að þekkja kringumstæður, sjónarmið og hugsunar-
bátt manna, ef vér eigum að geta hjálpað. Einnig skulum vér
notfæra oss tækni nútímans og þekkingu. En notum oss þó um
fram allt bænina og látum Andann þannig fá aðgang. Þá getur
predikun vor orðið slík, að nútímamaðurinn finni að hann stend-
Ur fyrir augliti Drottins.
En fái kirkjan ekki endurnýjað þá diakoni, sem hún hefir
vanrækt, þá fær hún ekki hlustandi eyru við þeim boðskap, er
bún flytur. Líknarþjónusta vor í verki skapar hljómgrunn fyrir
Orðið. Þjónum fyrst. Tölum svo. Ekki eins og fólkið vill heyra,
hvorki „heimurinn“ né „hópurinn smái“, sem trúir. En flytjum
hvorum tveggja boð frá Drottni. Því að oss ber að tala fyrir
augbti Guðs.
Rektor A. Fjellberg talaði um „Prédikunina sem sálgæzíu.“
Sálgæzla er fyrst og fremst umhyggjan fyrir sál hins einstaka
nianns. En maðurinn er eining líkama og sálar, og þess vegna
llær umhyggjan og til alls, sem heyrir líkamanum og lífinu til.
Sálusorgari getur enginn verið, sem ekki þekkir samfélag við
niennina, elskar þá, skilur þá, sýknar þá og annast þá — eins
°g þeir eru. Verum þess minnugir, að kirkjan er — mannlega
Se® — samfélag syndara. — Ekki fyrrverandi syndara. — Prest-
unnn er aðeins maður á meðal manna. En sálusorgarinn beitir
fyaetti, sem kemur að ofan. Honum verður að lærast að byggja
a þeim mætti. Orð Guðs er kraftur, er sýknar, læknar, vekur trú,
hriggar, styrkir og fræðir.
^largs ber oss að gæta, að sálgæzlan veitist í prédikuninni.
Ekki eigin heimspeki. Ekki má staðreynd hjálpræðisins hverfa
1 skuggann. Ekki má „gefa sætindi“ í stað brauðs. — „Bindindis-
predikunin er góð, en ekki nógu góð samt til að koma í stað
)°laboðskaparins.“ Ekki of mikil biblíuskýming í prédikuninni.
lln á að flytja skilaboð frá Guði.
Iheðumaður talaði einnig um ræðuformið, rödd og raddbeit-
lugu, heilbrigða gagnrýni annarra á prédikun vorri o. fl.