Kirkjuritið - 01.06.1957, Blaðsíða 27

FRÁ SPÁNI
265
Prestar eru mýmargir og verður vart þverfótað fyrir þeim á götum úti.
Telja og sumir, að menn sækist gjarnan eftir að komast í þeirra flokk til
þess að geta notið sæmilegs efnalegs öryggis, þótt ekki séu lægri klerkar
hálaunaðir. Það var og áberandi, að prestar sóttu til skamms tíma svo
mikið kvikmyndahús, að öðrum áhorfendum var stór bagi að, því að þeir
bera feiknar barðastóra hatta. Nú hefir yfirstjóm kirkjunnar bannað klerk-
um að sækja ölstofur og skemmtistaði yfirleitt, ekki mega þeir fexðast
nema takmarkað á mótorhjólum, og verða að gæta þess að vera í fullum
einkennisbúningi utan húss. Er ætlunin að skerpa kirkjuagann til að rétta
við virðingu kirkjunnar í augum andstæðinga hennar.
Fólkið er mjög kirkjurækið í þeirri merkingu, að það sækir iðulega
helgar tíðir og gengur títt til skrifta. En það virðist ekki leggja hugann
neitt vemlega að trúmálum, eða lífsspursmálunum yfirleitt. Og þegar það
hefir verið í kirkju, telur það sér óhætt að ganga til hvaða verka sem er
a eftir, og að fenginni aflausn að syndga á ný upp á náðina. Mikið er um
helgigöngur, einkum á föstudaginn langa.
I vetur dó Segura kardínáli í Sevilla. Hann var orðinn afgamall og hafði
lengi verið þverlyndur, og þó mest upp á síðkastið. Svo hataði hann mót-
mælendur, að hann dró taum Múhameðstrúarmanna gegn þeim.
Spánverjar eru fomfræg bókmennta þjóð, sem kunnugt er. Hafa þeir
löngum átt mikil skáld. Skáldakynslóðin frá 1898, svokölluð, stóð öðrum
samtímaskáldum fylhlega á sporði. Til hennar töldust m. a. Unamuna,
Pio, Baroja og Azorin. En einkennilegt er til þess að hugsa, að allir voru
þeir andkirkjulegir, enda rit þeirra allra mörg á bannlista nú. Sama máli
gegnir um frægasta heimspeking Spánverja á þessari öld, José Ortéga
Igassett.
Sannast sagt mun kaþólska kirkjan á Spáni vera ein sú deild hinnar
merku móðurkirkju, er andstæðust er oss mótmælendum í flestum skiln-
mgi, 0g einna ólíkust til að halda uppi hugsjónum meistarans frá Nazaret
°g vinna á efnishyggjunni. Hitt er því miður líklegra, að hún kalli yfir sig
ovild og uppreisn líkt og kirkjan í Frakklandi á tímum stjórnarbyltingar-
innar miklu.
Samt skal því ekki gleymt, að þrátt fyrir allt vinnur kirkjan mikil og
margs konar liknar- og mannúðarstörf á Spáni. Og þótt hún hrynji í sinni
nuverandi mynd, mun upp úr rústum hennar rísa að nýju baðmur kristn-
mnar, fegurri og ávaxtaríkari en áður.
Það er líkt um kirkjuna og fljótið, sem hreinsar sig á tiltölulega skömm-
um tíma, þegar því gefst nýtt færi til að renna með eðlilegum hætti.
G. Á.