Kirkjuritið - 01.06.1957, Blaðsíða 30

268
KIRKJUIUTIÐ
Qömul sögn
í einni af síðustu útgáfum Grallarans frá ofanverðri 18. ðld á bls. 287,
síðast í flokki útfararsálms, er dálítið sérstæður sálmur með upphaf: Líkn-
arfullur guð og góður“. Lagboðinn er: „Jesús Kristur er vor frelsari" og
er framar í bókinni með nótum. Sálmur þessi er alllangur, andríkur og
betur ortur en margir sálmar í Grallaranum. — Móðir mín, Sigríður Jóns-
dóttir (1864—1927) sagði mér að móðir sín, Guðríður Guðmundsdóttir
í Efri-Vík í Landbroti (1829—1890) hefði sagt sér eftirfarandi tilefni
hans.
Maður nokkur hafði verið dæmdur til lífláts. Nóttina áður en aftakan
átti að fara fram, orti hann þennan sálm. Um morguninn þegar til hans
var komið var hann andaður, en á líkinu lágu blöð, er höfðu að geyma
sálminn.
Hér verður ekkert sagt um sannleiksgildi þessarar sögu annað en það,
að sums staðar í sálmi þessum er ýmislegt í bænarákalli höfundar, er gæti
bent til þess að sagan væri í aðalatriðum rétt, eins, og t. a. m. þetta vers:
Eg vil í þínar hendur heldur
en heimsins manna verði seldur.
Með þeim engin meðaumkvan er,
en miskunn og náðin nóg hjá þér.
Móðir mín benti mér á þetta. En hvernig sem þessu er farið, tel ég
nokkrar líkur fyrir því, að sögn þessi sé frá kennimönnum í Vestur-Skafta-
fellsýslu, þó hér verði ekki tilfærð rök að því.
Meðal hinna mörgu fögru versa og bæna, sem móðir mín kenndi mér
í æsku, var síðasta versið úr greindum sálmi og er þannig:
Leið mig inn í ljós með sóma,
lát mig þangað um síðir koma.
Þar sem er dásöm dýrðin þín.
Drottinn þú sem Ijómar og skín.
Mér finnst rétt að forða þessari sögu frá glötun.
A föstudaginn langa 1957.
Bjarni Bjarnason, Brekkubæ.