Kirkjuritið - 01.06.1957, Blaðsíða 34

272
KIRKJUKITXÐ
hans hafi horfið aftur til fyrri iðju sinnar, og skýrir það köllun Péturs
á ný (sbr. Lúk. 5).
Eftir handtöku Jóhannesar haustið 30 kemur Jesús aftur fram á lauf-
skálahátíðinni í Jerúsalem. Þar brýtur Jesús lögmálið með því að bjóða
sjúklingnum, er hann læknaði við Betesda, að bera sæng sína heim.
Við slíku lá grýting. Síðan var Jesús jafnan í lífshættu, er hann kom fram
í Jerúsalem. Eftir þennan úrslitaatburð hefst aðalfrásögn samstofna guð-
spjallanna. Á páskum 31 getur Jesús ekki farið til Jerúsalem, því að það
myndi kosta hann lífið. Hann heldur þess vegna hátíðina í Galileu með
mettuninni miklu, sem er fyrsta skiefið frá gyðinglegri páskahátíð til
kristilegrar kvöldmálltíðar. Hér eins og annars staðar er rétt tímatal
Jóhannesar og útlistun hans. I októbermánuði 31 kemur Jesús allt í einu
fram í Jerúsalem á laufskálahátíðinni og enn á musterisvígsluhátíðinni
sama ár. í bæði skiptin vofir lífshætta yfir honum. Um páska 32 fetar
hann píslarferil sinn.
Sögulegir atburðir í Róm styðja þetta tímatal. Þá er Tíberíus hefir
setzt að völdum eftir Ágústus, verður Sejanus voldugur ráðherra hans.
Árið 25 hverfur Tíberíus til Kaprí, og verður Sejanus nálega einvaldur
eftir. Hann er ofsafenginn hatursmaður Gyðinga og vill, að þeim verði
algerlega útrýmt. Hann sendir þá þegar Pontius Pílatus til Júdeu og
ætlar honum að verða þægt verkfæri í sinni hendi. Pílatus kveður upp
fjölda dauðadóma. Sex árin fyrir krossfestingu Jesú hafa a. m. k. 1000
Gyðingar orðið að þola sama dauðdaga. Árið 30 vekur Sejanus ofboðs-
legt hneyksli Gyðingum með því að láta slá handa þeim peninga með
mynd keisarans og pálmagreinum, ímynd frelsisins. Enn verða harðir
árekstrar út af myntsláttu árið 31. Deilan um skattpeninginn á hér heima.
Það ár gjöra hátíðapílagrímar frá Galileu uppreisn í Jerúsalem. Pontíus
Pílatus lét taka foringjana af lífi (Lúk. 13.).
Sama ár, 18. október, var Sejanus allt í einu handtekinn, dæmdur til
dauða og tekinn af lífi í Rómaborg fyrir tilraun til þess að koma sér í
hásæti keisarans. Því næst var gerð herferð um allt Rómaveldi gegn
fylgismönnum hans. Meðal þeirra eru Pontíus Pílatus, Kaifas og Heródes
Antipas, en þeir sleppa furðanlega, að minnsta kosti í bili. Þó er það
sýnt, að Pílatus missir móðinn. Framkoma hans í réttarhöldunum yfir
Jesú sýnir það glöggt, og hve öíll aðstaða er breytt. Þessi ruddalegi
fjöldamorðingi, sem samviskulaus hafði deytt fólk og losað sig við óvini
sína án dóms og laga, er nú allt í einu orðinn nákvæmur og gætinn
dómari, sem rannsakar allar aðstæður. Skýring á því er aðeins ein: Pílatus
þorir ekki eftir fall Sejanusar að leggja nafn sitt við hæpna dauða-