Kirkjuritið - 01.06.1957, Blaðsíða 40

278
KIRKJUBITIÐ
Ég mun eigi deyja, heldux lifa
og kunngjöra verk drottins ....
Steinninn, sem smiðimir höfnuðu,
er orðinn að hymingarsteini.
IV.
Það er vafalaust, að gjöf Jesú hefir verið tóm á páskadagsmorgni.
Þrátt fyrir harðvítugustu mótspyrnu í Jerúsalem hefir enginn dirfst að
neita hinni tómu gröf. Aftur á móti reyndu menn snemma að skýra það
með því, að annaðhvort hefðu lærisveinar Jesú stolið líkinu eða gras-
garðsvörðurinn flutt það til. Sennilega hefir Pontíus Pílatus í skýrslu
sinni um mál Jesú frá Nazaret til Rómar minnzt á gröfina tómu og gjört
ráð fyrir líkráni. Ef til vill er eitthvert samband milli þessa og banns
þess, er Tiberíus keisari leggur við líkráni.
Trúin er auðvitað ekki byggð á tómu gröfinni Jieldur á opinbemnum
Jesú, sem skýra fyrir lærisveinunum leyndardóm grafarinnar auðu. Það
er söguleg staðreynd, að postulamir hafa fengið opinberanir, sem sann-
fæm þá um það, að Jesús lifði. Pétur og Jakob, bróðir Jesú hafa
fengið sérstakar opinberanir — og síðar Páll postuli. Konurnar nefnir
Páll ekki, af því, að vitnisburður þeirra hafði ekki sönnunargildi sam-
kvæmt Lögmálinu. Við sérstaka opinberun kallaði Jesús postulana til
þess að vera trúboða sína og ful'lkomnaði skírn Jóhannesar, svo að hún
varð að kristinni skírn.
Vitnisburður Jesú um sjálfan sig liggur eins og leyniþráður um öll
orð hans og verk, að því er guðspjöllin herma. Hann er manns-sonurinn.
En af Daníelsbók vitum vér, að samkvæmt opinbemnarritum gyðing-
dómsins var manns-sonurinn maður á himni við hásæti Guðs, er myndi
í lok daganna stofna eilíft guðsríki á jörðu. í Enoksbók hinni eþiópsku
hefir manns-sonurinn sjálfstæða stöðu við lilið Messíasi, eldri og æðri.
Þar er hann orðinn „líðandi þjónn Drottins“ (sbr. Jes. 40—55). Öll ástæða
er til að ætla, að Jesús hafi bæði þekkt og viðurkennt þessa skoðun
á manns-syninum, enda var Enoksbók þessi alkunn í Galileu.
Það, sem vér vitum ömgglegast um vitnisburð Jesú um sjálfan sig,
er það, að hann hefir talið sig vera manns-soninn og „líðandi þjón Drott-
ins.“ ÖU guðspjöllin staðfesta það.
Jesús hefir sameinað allt hið æðsta og dýpsta, sem hann hefir sagt
um sjálfan sig, í þessu hugtaki. Hann var manns-sonurinn. Hann liföi
ókunnur meðal mannanna, hæddur, fyrirlitinn, ofsóttur. En hann er herra
Lögmálsins og hefir vakl frá Guði til þess að dæma og fyrirgefa. Hann