Fríkirkjan - 01.05.1899, Qupperneq 16

79
„Guði’ að treysta, hlekki hrista,
hlýða. róttu, góðs að híða.“
Bn presturinn kallar þetta víst „skýjaborgir og loptkastala.11
„Svona er feðranna frægð
fallin i gleymsku og dá.“
Djúpt ertu fallin, Islands þjóð! að þurfa að liggja undir klerkavaldi,
sem rýr þig og reytir í skjóli lands-laga og réttar, og lætur um leið
gjalla um eyru þér storkunarlegar prédikanir um að eymdarskapur
þinn banni þér að hrista af þér hlekkina og setja á stofn hjá þér
frjálsa kirkju, guði til dýrðar og sjálfri þér til blessunar.
*
* *
Þá kemur önnur ástæðan á móti frikirkjunni, nl. trúarleysið hjá
landsmönnum.
Höfundurinn er svo trúaður á þetta trúarleysi landsmanna eptir
alla starfsemi þjóðkirkjunnar, að liann lætur frá sér þessa setningu:
„Það er mikið efamál, livort trúar- og kirkjulífið á íslandi verður mik-
ið glæsilegra fyrir það, þótt t. d. einn fjórði hluti landsmanna væri i
ákveðnu kirkjufélagi, þótt. fríkirkja nefnist, er auðvitað ætti við skort
og örbirgð að búa, en hinir þrír fjórðu hlutar landsmanna gengju hver
sína leið, trúarjátningarlausir, kirkjulausir, en sjálfsagt gjaldfriir til
kirkna og klerka.“ —-
En höf. kannast sjá.lfur við að þetta séu „hrakspár11 — og annað
er það ekki, bætum vér við.
Slíkar hraksjiár sanna ekkert annað on bölsyni höfundanna. En
þó svo færi, sem vér erum alls ekki hræddir um, að meiri hluti lands-
manna sneri bakinu við kirkjunni, þá yrði ástandið í sannleika ekki
verra en það er nú, ef það er eins aumt og liöf. trúir að það sé.
Svo fer höfundurinn að láta reynsluna leiðboina sér, en þá vill svo
illa til, að hann miðar við lýsing Jóns Olafssonar á kirkjulífi Yestur-
íslendinga, sem áður er uingetið, svo að sá kafii ritgjörðarinnar fellur
dauður og marklaus.
rá kemur hin margendurtekna setning: „yrði það sýnt og scinnað,
að eamband kirkjunnar við ríkið stæði kirkjulegu safnaðar- og trúar-
lífi fyrir þrifum, þá ættu auðvitað allir sannir kirkjuvinir að taka sem
skjótast liöndum saman, til að losa öll ríl;Í6bönd af kirkjunni. En
þetta er eftir að sanna.“ Eu hvernig á að sanna þetta, svo að þeir,
sem á móti vilja vera, hljóti að kalla það sönnun? Orð Krists:
„mitt riki er ekki af þessum heimi'1 — stofnun hinna fyrstu kristnu
safnaða — hið kröptuga líf kirkjunnar, áður en hún komst í samband
við ríkið — linignun trúarinnar, eptir að það samband komst á — lilut-
arius eðli (trúin frjáls, kirkjan frjáls) — allt þctta o. fl. liefur verið
margleitt fram; en forvígismeun þjóðkirkjunnar láta það sem vind um
cyrun þjóta.
Höf. minnist á, live illa séu sóttir safnaðarfundir og héraðsfundir.
En er það ekki von? Er við því að búast að meun sæki með áliuga
slíka fundi, þar sern þeir eru bundnir á allar lundir? Allir þessirfund-