Sjómannadagsblaðið - 01.06.1990, Side 67

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
65
á þorsksókn. Því var það, að á meðan
Englendingar rannsökuðu Aðalvík
og Bolungavík, voru íslendingarnir
að leita fyrir sér á Halanum, og með-
an Englendingarnir könnuðu
Breiðafjörð og Faxabugt, könnuðu
íslendingar Kollálinn og Jökuldýpið,
og þegar íslendingar voru að berjast
við hraunið á Selvogsbanka og stór-
þorskinn þar, toguðu Englendingar
blindandi á kola- og ýsubleyðum við
Eyjar.
Okkur Islendinga vantar gamlar
fiskidagbækur og fiskikort frá Eng-
landi. Hér er altént um þjóðlegan
fróðleika að ræða.
Þeim þætti það hart landbúnaðar-
fræðingunum, ef álíka gat væri á
þekkingu þeirra á beitarlandinu eins
og það sem er í þekkingu á sjávar-
högum. Það er unnið nú að gerð
fiskikorta, og það væri ekki ónýtt við
þá vinnslu að eiga safn af gömlum
enskum fiskikortum og fiskilóðsbók-
um.
Ensku fiskimennirnir voru búnir
að þaulkanna grunnið allt í kring um
landið í heillar aldar togveiði sinni.
Okkar fiskimenn hafa ekki fengið
að koma nálægt þeirri slóð að heitið
geti með botnvörpu. Og Englending-
ar eiga gömul kort og gamlar fiski-
dagbækur, fiskilóðsbækur. En hvar?
PÉTUR BJÖRNSSON OG
FISKIDAGBÆKUR TAYLORS
Hann Pétur Björnsson
gerir það gott. Hann
spjarar sig hann Pét-
tír,'ætli hann sé ekki orðinn ríkur.
Það var skrítið, en ég vissi það ekki
lengi vel að þennan mann, sem var
að verða svo fyrirferðarmikill í fisk-
sölu hér á Hull-markaðnum, hafði ég
hitt sem 10 ára strák á íslandi. Það
gerðist þannig, að ég var að veiðum,
fyrir norðaustur ströndinni, þegar
einn hásetanna fékk hjartaáfall og
féll á dekkið. Þessi maður hafði verið
með mér í mörg ár. Raufarhöfn var
næsta höfn- að leita til og ég keyrði
þangað. Við reyndum að halda lífi í
manninum með hjartahnoði. Ég var
á C.S. Forester, þegar þetta var, og
það skip risti 18 fet. Skipið var á fullri
ferð, þegar lóðsinn kom á móti okk-
ur á hraðbáti og lagði að síðunni, og
bæði skipin á fullri ferð. Þegar lóðs-
inn stökk um borð og kom hann strax
uppí brú: „Please, slow down, Tayl-
or . . .“
Það var aðeins 17 feta dýpi fram-
undan. Með lóðsbátnum var læknir
og lögreglumaður, og lítill strákur,
sem ætlaði fyrstur að stökkva um
borð, þegar lóðsbáturinn skall að
síðunni á Forester. Þessi tíu ára
strákur var sonur lögreglumannsins.
Það var náttúrlega ekki um annað
að gera en hægja á sér — maðurinn
Pétur í fsberg.
reyndist dáinn, þegar læknirinn kom
um borð.
Nú var það fyrir nokkrum árum,
að ég var með eitt af hinum stóru
skipum J. Marr, að ég kom á skrif-
stofuna ogjaeir sögðu við mig að hjá
þeim væri Islendingur, sem héti Pét-
ur Björnsson og hann kannaðist við
mig. Ég sagðist hafa heyrt mannsins
getið, en þekkti hann ekkert, en þeir
stóðu fast á því að hann þekkti mig.
Hann hefur heyrt af mér, en þekkir
mig ekki sagði ég, en fór svo inná
skrifstofu þessa manns að heilsa upp
á hann og þegar við höfðum heilsast
sagði hann:
„Þegar þú komst til Raufarhafnar
með manninn sem fékk hjartaáfallið
— mannstu þá ekki eftir litlum strák,
sem kom um borð með lóðsbátnum?
„Hvort ég man“, sagði ég, „hann
var nærri búinn að drepa sig við að
reyna að stökkva um borð áður en
báturinn var almennilega lagztur að
síðunni“.
„Þetta var ég“, sagði Pétur. Svo að
við tókumst aftur í hendur. Hún er
lítil þessi veröld. Nú erum við vinir
við Pétur, þó að ég vildi ekki láta
hann hafa fiskidagbækurnar mínar.“
„Pétur sagði við mig.
„Att þú ekki gamlar fiskidagbæk-
ur af íslandsmiðum“.
Ég játaði því, og hann sagðist þá
vilja kaupa þær af mér.
— Þær eru ekki til sölu, sagði ég.
— Nefndu upphæðina, sagði
hann.
— Nei, sagði ég, — það er freist-
andi, en þær eru ekki til sölu.
Pétur var ekki að leita eftir þessu
fyrir sjálfan sig, heldur íslenzka skip-
stjóra, sem lönduðu hjá honum.
— Það er alveg rétt, að við sáum
íslendinga aldrei fiska utan bank-
anna (off the banks) með okkur. ís-
lendingarnir veiddu á tilteknum
svæðum, en þeir hljóta að hafa litið í
fiskiskýrslur, og séð að það var mikill
fiskur veiddur utan þeirra svæða,
sem þeir stunduðu. En það var nú
svona, að við bókstaflega sáum
aldrei Islending á okkar slóð eftir að
við vorum hraktir út fyrir 50 sjómílna
mörkin og urðum að leita dýpra og
lengra norður.
Ég færði tvær stórar dagbækur og
nokkrar minni undirbækur strax og
ég hóf skipstjórn hafði ég fyrir venju
að skrifa heila síðu í stóru bókina að
loknum túr. Ekki aðeins frá íslands-
veiðum, heldur frá öllum veiðum.
Shetland Challenger og
íshafíð
Ég var átján mánuði í landi á árun-
um 1987-89. Þá var ég forstjóri tog-