Sjómannadagsblaðið - 01.06.1990, Qupperneq 111

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
109
fáu ár, sem Vilhjálmur var við skip-
stjórn, aflaði hann allra manna bezt
og komst þar enginn í námunda um
þær mundir, nema Jón Gunnlaugs-
son á Pólstjörnunni. Þótt Vilhjálmur
léti sér í engu óðslega og forðaðist
allt ofurkapp og bægslagang, hafði
hann í fullu tré við hina, sem ákafari
voru. Var eins og allt snerist honum
til gengis og gæfu.
Árið 1883 var ágætt aflavor, senni-
lega eitt hið bezta, sem sögur fara af.
Setti þá Vilhjálmur aflamet fyrir
Norðurland, sem aldrei mun hafa
hnekkt síðan. Fiskaði hann á Akur-
eyrina frá 15. apríl og fram að slætti
752 tunnur lifrar. Úr því magni feng-
ust 24 tunnur lýsis í hlut og var það
stórum meira en nokkurt skip hafði
haft til hlutar áður. Næstur Vilhjálmi
þetta vor var Jón Gunnlaugsson, og
munaði ekki miklu á þeim köppun-
um. Afli Jóns á Pólstjörnunni var 720
tunnur lifrar, og gerði það 23 lýsis-
tunnur til hlutar. Mun aldrei hafa
komið meira lifrarmagn á einni ver-
tíð upp úr norðlenzkum hákarlaskip-
um en þessum tveimur. Svipaður lýs-
ishlutur varð þó síðar, einu sinni eða
tvisvar, en þá voru líka komnar góð-
ar og fullkomnar gufubræðslur, sem
náðu lýsinu mjög vel úr lifrinni.“
Þetta var sagan af honum Vil-
hjálmi í Nesi og hér fylgir mynd af
skipi hans, eða þessu lík mun Akur-
eyrin hafa verið.
Næst er að líta af skipum afkom-
enda Vilhjálms í Nesi, segi menn svo
að ekkert hafi gerzt á fslandi á öld-
inni. Það er mikið sem sjávarútveg-
urinn er búinn að byggja upp til sjáv-
arins og þó enn meira til landsins.
Var það ekki núverandi bæjarstjóri á
Akureyri, sem reiknaði út í bók sinni
Sjávarútvegur á íslandi að sjávarút-
vegur hefði skilað til jafnaðar frá
aldamótum 4% árlegum vexti þjóð-
artekna. Geri aðrir atvinnuvegir bet-
ur. Svo er klifað á: „Svipull er sjávar-
afli“.
Vilhjálmur í Nesi er langafi þess-
ara pilta hér á myndinni. Dugnaður
og athafnasemi er kynfylgja, eins og
margt annað í ættum, og svo er einn-
ig um lundarfarið, það hafa menn
fyrir satt, að samherjafrændur séu
stillingarmenn eins og Vilhjálmur
Akureyrin EA 10.
karlinn, og fiski og geri út hávaðalít-
ið.
Þeir hófu útgerð sína þessir kappar
fyrir sex árum. Ævintýrið ku hafa
hafizt 1983 með kaupum á togaran-
um Guðsteini. Landsbankamennirn-
ir veðjuðu á þessa pilta, og það eiga
bankar að gera meira að, fremur en
byggja alfarið á áætlunargerðum, oft
skrautlegum.
í gamla daga var það mikill þáttur í
lánastarfi banka, hvernig banka-
stjóra leyst á manninn, hverrra
manna hann væri og eitt og annað,
sem þeir vildu kynna sér um mann-
inn, sem lánsins beiddist.
Skipinu létu þeir breyta í frystitog-
ara í Slippstöðinni. Skipið hélt til
veiða í byrjun desember 1983 og var
það fjórði íslenzki frystitogarainn, en
sá fyrsti var Narfi Guðmundar Jör-
undssonar 1963. Verkaskipting
þeirra frænda varð sú, að Þorsteinn
Vilhelmsson varð skipstjórinn,
Kristján bróðir hans yfirvélstjóri og
Þorsteinn Már Baldvinsson forstjóri
fyrirtækisins. Fyrirtækið skýrðu þeir
frændur Samherja.
Margrét EA 710.