Sjómannadagsblaðið - 01.06.1990, Side 56

54
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
Dick gluggar í dagbækur sínar til að rifja upp fyrir gamiar sjóferðir.
flotanum, er hann talinn toppmaður
í báðum fyrrnefndum bókum. Hann
vann bæði The Silver Cod Challenge
Trophy, sem veitt var fyrir mestan
afla og Hull Distant Water Challen-
ge Shield, en sá skjöldur var veittur
eftir punktakerfi, þannig, að fjöldi
kits var lagður við heildarverðmæti
og deilt með skipshraðanum. Gang-
ur skipsins skipti svo miklu máli í
úthafsveiðum, þar sem um var að
ræða allt uppí 5000 sjóm. vegalengd
fram og til baka (2500 hvora leið), ef
veitt var við Nýfundnaland, en 3500
sjóm. ef veitt var í Barentshafi, en
tæpar 3500 sjóm. á Bjarnareyjar og
4900 í Davíðssund, Spitzbergen
3200, Hvítahaf 3400 og Islandsmið
1800 sjóm.)
Það var ekki fyrirhafnarlaust hjá
„Tjallanum“ að afla fisks.
Dick Taylor kom fyrr við sögu sem
toppmaður en að ofan segir. Hann
var hæstur yfir flotann 1969, þá lík-
lega á Somerset Maugham, og hann
var einnig hæstur 1975, það hvort-
tveggja finnst í bókinni Hull &
Grimsby Sidetrawlers.
Á sjöunda áratugnum eftir 12
sjóm. útfærsluna en Taylor alltaf að
skipta um skip, og það er sennilega af
því, sem hann kemur ekki á bækur
sem toppmaður fyrir en 1969, því að
honum mun strax hafa gengið vel að
fiska, sem ljóst má náttúrlega vera af
því, að hann var jafnharðan fluttur á
annað skip, þegar hann hafði brotið
af sér á einu.
Þótt við Dick Taylor töluðumst við
tvo dagparta, þá segir það sig sjálft
að saga Taylors gat ekki orðið nema
hrafl af hans fjölbreytta skipstjórnar-
ferli. Ekki vannst heldur tími til að
rannsaka íslenzkar dómabækur og
heldur ekki rúm fyrir slíka úttekt í
blaðinu. Það gengur ekki að leggja
Sjómannadagsblaðið undir Taylor
þótt góður sé. Það athugist því að hér
Þórarinn Olgeirsson. (Sjá fyrr)
er færð upp stykkjótt sagan, eins og
Taylor mundi hana undirbúnings-
laust. Þar sem Taylor hallar ekki á
neinn, er það skaðlaust þótt hann
misminni eitthvað. Hann elur ekki
með sér neinn fjandskap hann Dick
Taylor. Hann er af þeirri gerðinni að
fyrir honum er allt búið, sem búið er,
og þá liggur fyrir að finna fisk í næsta
túr.
Fyrsta fangelsun Taylors
„Ég var þrívegis fangelsaður á ís-
landi og líklega hafa fangelsisdómar-
arnir þótt orka tvímælis, mér var
sleppt í öll skiptin löngu áður en
fangelsistíminn var úti samkvæmt
dómunum.
Árið 1961, ég þá nýbyrjaður sem
skipstjóri, héldum við úr höfn í Hull
þann 20. nóvember. Ég hóf veiðarn-
ar norð-norðaustur af Kögri og við
vorum þar að veiðum í reytingsfiski,
þar til hann hvessti upp með stóra
stormi og við leituðum lands og lögð-
umst undir Grænuhlíð. Þegar við
höfðum verið þarna í vari í fjóra daga
bilaði sendirinn í talstöðinni. Við
höfðum fengið á okkur brotsjó á leið-
inni í var og skipið tók á sig mikinn
sjó á bakborða, og sjór komst í loft-
skeytaklefann og tækin. Við brugð-
um okkur inná Isafjörð til að fá við-
gerð.
Þar var ég og tveir af skipshöfninni
fangelsaðir fyrir meinta árás á lög-
regluþjón. Lögregluþjóninn hafði
barið mig með kylfu sinni, að mér
fannst að ástæðulausu og ég reiddist
og sló hann.
Yfirlögregluþjónninn kom á vett-
vang og missti alla stjórn á sér, og
beitt var við okkur óeðlilegri hörku.
Daginn eftir var ég leiddur fyrir
rétt og gerði ég ráð fyrir og einnig
umboðsmaður ensku togaranna, að
ég yrði einungis sektaður og fengi
svo að fara á veiðar. En það var nú
aldeilis ekki, ég var dæmdur í fjagra
mánaða fangelsi og hásetarnir eitt-
hvað styttra. Við vorum allir sendir á
Litla-Hraun. Það vildi svo til, að ég
var sendur í fangelsið á afmælisdag-
inn minn 3. desember.
Ég var ekki í fangelsinu nema í
tæpan mánuð, því að forseti íslands,