Heimir : söngmálablað - 01.03.1939, Qupperneq 23

H E I M I R
19
að hann væri ekki rnikið tónskáld. „Þú ræður elcki við
slóru formin.“ Og Schumann gal engu svarað. Það er
eðli rómantiskra tónskálda, að semja tónsmíðar í smá-
um formum. Það gerði Schumann. Hann var stór i
þeim. Siðar sanuli liann symfóníur, frískar og skáld-
legar, en smáu formin áttu þó hezt við hann, aiveg
eins og Grieg og Chopin. Wieck gamli var þessum ráð-
liag algerlega mótfallinn. Hann sendi dótlur sína í ann-
að land og liélt, að þá nivndi fyrnast yfir kunnings-
skapinn. Þclta er kænskubragð, sem margir efnaðir feð-
ur Jiafa gripið til fyr og síðar. En þegar hún kom afl-
ur, sótti í sama horfið. Þau leituðu enn samþykkis
gamla inannsins, en hann harðneitaði þeim um það.
Þau giftust þá i trássi við vilja hans. -— Einhver feg-
ursta tónsmíð Schumanns er Fantasía i c-dúr, samin
fyrir píanó. Fyrirsögnin fyrir henni er þannig:
Durch alle Töne tönl
Im bunten Erdenraum,
Ein lciser Ton gezogen,
Fúr den, der heimlich lauscht. (Fr. Schlegel).
Þessi leyndi undirtónn í ljóðinu og laginu, segir Scliu-
mann í hréfi, að sé þung stuna til Klöru. Hann hætir
því við, að flestar píanótónsmíðar sínar séu innhlásn-
ar ástinni lil hennar.
Schumann var orðinn þritugur, þegar hann kvæntist.
Hjónahandið var l'arsæll. Þar var ein sál og eitt hjarta.
Fyrsta hjónahandsárið samdi liann næstum eingöngu
sönglög, meira en hundrað að tölu. Það er kallað
söngvaárið. Hér á landi eru lcunnust lögin: „Þú ert
sem liláa hlómið“ og „Die beiden Grenadicre".
Mendelaohri og Schumann. Um þetta leyti verður list
Schumanns fyrir nýjum áhrifum. Tónskáldið Mendel-
sohn-Bartlioldy, næstum jafnaldri hans, var kominn lil
Leipzig og gerðist stjórnandi Gewandhaus-ldjómsveit-
arinnar, sem síðan er orðin heimsfræg. Hann var vel-