Uppeldi og menntun - 01.01.2007, Blaðsíða 42

42
sem ég hafði til málanna að leggja og fann ekki fyrir því að það væri nein tog-
streita sem myndaðist á milli mín og kennara eða nemenda. … Fannst ég geta
sagt það sem mér lá á hjarta … það var ný hugsun að upplifa fulltrúa þessara
þriggja hópa vinna á jafningjagrunni sem heild að sameiginlegum verkefnum
… því nemendur eru það mikilvægasta í skólastarfinu en kennarar og foreldrar
eru þeir sem oftast ráða.
Nemendum „fannst bara fínt“ að vera í aðgerðahópnum og sögðust vera meðvitaðri
um hvað gerðist „bak við tjöldin“. Ýmislegt mátti þó betur fara og í viðtölum kom
fram að þó að fulltrúum foreldra og nemenda liði vel innan hópsins gætti ákveð-
ins óöryggis hjá þeim gagnvart þeim aðilum sem þeir voru fulltrúar fyrir. Nemendur
töldu betra ef tengingin við aðra nemendur hefði verið meiri og foreldrafulltrúinn
taldi það eiga við foreldrahópinn líka.
Skólastjóri og aðstoðarskólastjóri voru báðir í aðgerðahópnum og gegndu mikil-
vægu forystuhlutverki í þróunarvinnunni. Þeir tóku virkan þátt í þróunarvinnunni
og stuðluðu að lausnum þegar ágreiningur kom upp. Þeir tóku þátt í allri endur-
menntun, skipulögðu umræður um þróunarverkefnið á almennum kennarafundum,
fylgdust með samstarfi kennara við foreldra í starfsmannaviðtölum og sköpuðu þann-
ig nánd við kennara, foreldra og nemendur. Þetta hafði jákvæð áhrif og auðveldaði
framvindu verkefnisins og styrkti árangur þess.
2. skref – bjargir
Þegar horft er til baka og gögn skoðuð virðist sem oftast eða alltaf hafi verið fyrir
hendi þær bjargir sem þurfti til þróunarverkefnisins hverju sinni. Það tekur bæði til
aukafjármagns og mönnunar í ákveðin verkefni. Styrkur þróunarsjóðs grunnskóla,
sem Oddeyrarskóli fékk, var nýttur til að greiða vinnu aðgerðahópsins og þóknun
ráðgjafa. Annar kostnaður var innan fjárhagsramma skólans, svo sem greiðslur til fyr-
irlesara sem fengnir voru á fundi foreldra, launagreiðslur fyrir kennara sem unnu
aukalega o.s.frv.
3. skref – upphafsmat
Eins og fram kemur á mynd 1 var fyrsta verk aðgerðahópsins að meta kerfisbundið
það samstarf sem Oddeyrarskóli átti við fjölskyldur nemenda haustið 2002 og tók það
til allra árganga skólans. Greindir voru veikleikar og styrkleikar samstarfsins. Mat var
lagt á hvaða samstarfsaðgerðir skólinn vildi halda sig við, hvaða leiðir hann taldi ekki
nothæfar, hvaða leiðir hann vildi bæta og hvaða nýjar leiðir væru færar.
Í ljós kom að samstarf var mikið, jafnvel svo mikið að fjölskyldur áttu í erfiðleikum
með að taka þátt í því öllu. Foreldrum í hverjum árgangi var boðið að koma 6 til 10
sinnum í skólann á vetri. Meira var um samstarf á bekkjar- og skólastigi en samstarf
um hvern einstakan nemanda. Í matinu kom fram að skólinn þyrfti að finna leiðir til
að ná til allra fjölskyldna og skapa skilyrði til samskipta sem tækju mið af þörfum
nemenda og byggðust á forsendum foreldra. Fæstar samstarfsaðgerðir voru á svið-
unum ákvarðanataka og samstarf við samfélagið.
„FANNST ÉG GETA SAGT ÞAÐ SEM MÉR LÁ Á H JARTA …“