Morgunn - 01.12.1946, Blaðsíða 12

82
MORGUNN
varir snertingar. Lúðrarnir ferðast yfir hringnum, og er
dumpað léttilega á höfuð manna. Gegnum aðra er talað.
— Skyndilega beinist athyglin að okkur Islendingunum,
sem sitjum í ytri hring. Haraldur Níelsson nefnir nafn sitt
og heilsar. Röddin virðist greinilega vera hans, sterk, en
hás. Hann talar til okkar hvatningarorðum um starfið
hér heima á Islandi. Biður um, að áfram sé haldið ótrauð-
lega þeirri viðleitni, sem hann af veikum mætti hafi stutt.
Við tölum til hans á íslenzku og biðjum hann að mæla
til okkar á sama hátt. Hann svarar, að hér verði að tala
allt á dönsku eða sænsku, enda sé allt endurtekið. Þá er
gerð tilraun að sannfæra Margréti, konu Þórbergs. Eg sit
næst miðlinum í ytri hring, Margrét næst mér og þar næst
Þórbergur. Lúður kemur yfir höfuð okkar, og er dump-
að niður á kolla okkar eins eftir annan. Okkur er sagt að
standa upp og haldast í hendur. Síðan er eg látinn taka í
hönd miðilsins. Okkur er sagt að sleppa höndum Mar-
grétar, en henni að rétta þær fram. Og þá er tekið um
báðar hendur hennar, þétt og traustlega. Henni virðast
það karlmannshendur í stærra lagi. — Fyrirbærin standa
á að gizka 30—40 mínútur. Okkur þykir áferð fundarins
nokkuð hrjúf og hávaðasöm. En lúðrasvifið, raddirnar
hvaðanæva yfir höfðum okkar og snertingar í ytri hring
virðast sannfærandi um, að hér séu öfl að verki, sem ekki
verða skýrð út frá venjulegum forsendum náttúrulögmáls-
ins. — Að stuttri stundu liðinni, eftir að fundi lýkur, kem-
ur miðiliinn til okkar í aðra stofu. Hann er þreytulegur,
en ljúfur og hjartanlega alúðlegur, eins og honum virðist
eiginlegt.
Miöillinn Einar Nielsen.
Líkamningamiðillinn Einar Nielsen mun vera flestum
lesendum Morguns kunnur af afspurn og mörgum af kynn-
ingu. Hann hefir tvisvar komið hingað til lands fyrir at-
beina Sálarrannsóknafélagsins og haldið fundi undir um-
sjá Einars H. Kvaran. Má efalaust telja heimsóknir hans