Morgunn - 01.12.1947, Qupperneq 31

MORGUNN
109
stöðugt léttilega umt olnboga minn og leiðir mig inn í
byrgið, en ég þoka mér áfram með varúð, unz ég stend
fast við stól miðilsins. Þá talar Mika til mín í gegn um
miðilinn og segir: „Hér er ég, Míka. Ég óska, að þú þreifir
á miðlinum, þar sem hann situr í stólnum." Hönd mið-
ilsins tekur um aðra hönd mína, með hinni hendinni þreifa
ég um öxl miðilsins og hina höndina. Á meðan þessu fer
fram, finn ég þrýstinginn af líkamning Rítu við vinstri
öxl mér, og hún strýkur hendi sinni hvað eftir annað um
koll mér og vanga. Ég votta í heyranda hljóði, hvað fram
fer í byrginu og endurtek það siðan, eftir ósk Míka.
Það skal tekið fram, að ég var með öllu ótruflaður af
geðshræringum og athugunargáfa mín var svo sem mér er
hún mest gefin.
Jónas Þorbergsson."
(sign.).
7. fundur.
„Hófst á venjulegum stað og tíma, föstudaginn 19. sept.
kl. 8,15.
... Knud ávarpaði fundargesti af vörum miðilsins. Hann
kvað ýmsa hyggja, að hann væri sterkur, en segir, að það
sé nú ekki hann sjálfur, sem hafi lyft stóra borðinu, held-
ur noti hann til þess kraft, sem geisli út frá einum og öðr-
um, en einkum kveðst Knud annast hræringa- og lyftinga-
fyrirbrigðin hjá miðlinum.1) Sagði hann, að margir væru
viðstaddir, er vildu heilsa upp á fundarmennina, og að
móðir frú Soffíu Haraldsdóttur væri hjá henni. Ennfremur
gat hann þess, að hann sæi Ragnar Kvaran, hann væri
að tala við konu sína og væri mjög glaður yfir að sjá
1) Þar sem þessi vera minntist á borðið, sem hafði lyftzt, á sjálf-
sagt við það. að fáum kvöldum áður hafði E. Nielsen setið inni í
borðstofu hjá Jónasi Þoi’bergssyni, og fór þá af stað matborðið
í stofunni, sem er óvenjulega stórt og þungt eikarborð, og færðist
til eftir gólfinu ón þess nokkrar mannlegar hendur væru þar að
verki. Þetta borð mun ekki vera minna en 60—70 pund að þyngd. Kom
þetta fyrirbrigði þeim, er i stofunni sátu, mjög á óvart.