Iðunn : nýr flokkur - 01.03.1927, Qupperneq 46

40
Konungssonurinn Hamingjusami.
IDUNN
að næra hann með annað en vatn úr ánni, og þess
vegna grætur hann. Svala, litla Svala mín, viltu ekki
færa henni rúbíninn úr meðalkaflanum á sverðinu mínu?
Fætur mínir eru fastir við þenna fótstall og eg get ekki
hreyft migc. — »Það er beðið eftir mér í Egyptalandi«,
sagði Svalan, »vinir mínir eru að fljúga upp og niður
eftir Níl og spjalla við stóru Lótus-blómin«. — »Svala
mín, litla Svala, viltu ekki staldra við hjá mér eina nótt
og vera sendiboði minn? Drengurinn er svo Iémagna
og móðirin svo hrygg*. — »Það er svo kalt hérna«,
sagði Svalan, »en eina nótt skal eg staldra við og vera
sendiboði þinn«. Síðan plokkaði hún stóra rúbíninn úr
meðalkaflanum á sverði konungssonar og flaug með hann
í fátæklega hreysið. Drengurinn bylti sér á ýmsa vegu
í rúminu af hitasótfinni, en móðirin hafði hnigið í blund
af ofþreytu. Svalan lagði rúbíninn hjá henni, flaug um-
hverfis rúmið, og kældi þannig enni drengsins með
vængjaslætti sínum þangað til hann féll í ljúfan blund.
Að kvöldi næsta dags, þegar tunglið kom upp, flaug
hún aftur til Konungssonarins Hamingjusama. — »Þarftu
að koma nokkrum boðum fil Egyptalands? Eg er rétt
á förum!« — »Svala mín, litla Svala«, sagði Konungs-
sonur, »viltu ekki standa við eina nóttina enn? í útjaðri
borgar minnar sé eg ungan mann í þakherbergi. Hann
situr álútur við skrifborð og er að reyna að lúka
leikriti fyrir leikhússtjórann, en hann getur ekki ritað
lengur fyrir kulda, og hann er orðinn máttlaus af hungri.
Hið eina sem eg á nú til eru augun, þau eru úr safír-
steinum. Plokkaðu annan þeirra út og færðu honum
hann; þá getur hann keypt sér næringu og lokið leik-
ritinu«. — »Konungsonur minn bezti, það get eg ekki
fengið af mér«. — >Svala mín, lilta Svala, gerðu eins
og eg segi þér«. Svalan plokkaði þá augað út úr Kon-