Morgunn - 01.06.1985, Blaðsíða 28

og mótar yfir í varanlega eiginleika reynslu sína úr yfir-
staðinni jarðvist. Hann getur einungis notað reynslu sem
hann hefur upplifað í jarðvist sinni en getur ekki tekið
upp nýjar leiðir athafna. En því fleiri vini sem hann á, því
óeigingjarnari sem trú hans er og því göfugri persónu-
leiki hans, því lengur dvelur hann í þessu himnaríki til að
vinna úr hinni ríku uppskeru er hann sáði fyrir á jarðneska
sviðinu og í því meiri alsælu mun hann skynja þetta vit-
undarsvið.
Dvaiartími mannsins í þessum heimi er í samræmi við
þarfir hans. Síðan fleytir alda lífsins honum yfir á hin þrjú
hærri stig hugræna sviðsins þar sem hinir áunnu eiginleik-
ar eru varanlega greyptir í orsakalíkamann. Hinn raun-
verulegi maður hefur nú aftur snúið til föðurhúsanna og
dvelur um tíma á sínum eigin sviði. Fyrir meirihluta ein-
staklinga er þettta einungis stuttur tími í frekar draum-
kenndu vitundarástandi, en jafnvel þó viðeigandi sál sé
skammt á veg komin í þroska gerir hún sér grein fyrir
þýðingu þeirra lexía er hún hefur numið og geymir með
sér kjarna hinna góðu þátta reynslu sinnar sem notast í
framtíðinni, t. d. í formi hugsjóna og samvisku.
Eftir dvöl í orsakalíkamanum fer sálin að þrá aukna
reynslu. Á þeirri stundu er hún sögð skynja hverjar lexíur
næstu jarðvistar skulu vera og er síðan hrifin af taktfastri
lífslöngun út í að draga að sér efni í nýja iíkami sem not-
ast eiga í næstu endurholdgun. Það er einungis vegna
þarfa og löngunar sálarinnar í aukna reynslu á lægri svið-
unum og þar af leiðandi möguleiki á enn auknum þroska
sem hún gengur aftur og aftur gegnum hringrás fæðingai'
og dauða. Þetta er endurtekið þar til þróunarmöguleikar
á þessum vettvangi eru uppurnir og sálin stendur við dyr
guðdómleikans.
26
MORGUNN