Morgunn - 01.06.1985, Blaðsíða 76

myndi hjálpa mér, þá myndi hann finna lækningamiðil.
Síðan bætti hann við:
„En Mavis, hvað er lækningamiðill?"
Þetta var upphafið á því, að við fórum að kanna þessi
mál. Við eigum einn son, sem fylgdist með þessu frá byrj-
un, en hann er núna í sjóhernum og varð á þessum tíma
að ganga í gegnum þetta með okkur.
Eftir að þetta gerðist, þá hófust undarleg fyrirbrigði í
húsinu. Það var farið að berja á veggi, borð fóru að hrist-
ast og hurðir opnuðust skyndilega án þess að nokkur sæist.
Við urðum auðvitað mjög hrædd og vissum ekki hvernig
við áttum að bregðast við. En Terry fór með mig til
lækningamiðils, sem starfaði í kirkju nálægt okkur en
hann lagði ríka áherslu á það, að ég ánetjaðist ekki þessu
fóli. Hann var ekki sáttur við þessar aðfarir. Á meðan ég
var hjá miðlinum og þá brá Terry sér á pöbbinn og fékk sér
bjór. Seinna fékk ég Terry til að koma á fund með mér
og læknirinn sagði við hann, að hann myndi aldrei sann-
færast fyrr en hann reyndi þetta sjálfur. Terry tók þessu
vel og sagði að það væri allt í lagi, en Terry er stór og
stæðilegur og vinnur sem öryggisvörður og er nokkuð
valdsmannslegur. Þegar við komum út af fundinum, þá
sagði Terry:
„Þetta var nú meira kjaftæðið.“
Þegar heim kom, þá byrjuðu smá högg að heyrast í
veggjunum þegar við vorum að horfa á sjónvarpið, síðan
ágerðust þessi högg og urðu mjög sterk og stundum
fannst okkur eins og húsið léki á reiðiskjálfi. Þessi högg
heyrðust þó aðeins þegar sonur minn og móðir voru farin
að sofa. Næsta dag spurðum við þau hvort þau hefðu
heyrt hávaðann í gærkvöldi, en þau höfðu ekki heyrt neitt.
En höggin voru svo hávaðasöm, að okkur fannst að þau
hlytu að heyrast út á götu.
Terry fékk sérfræðinga í hitalögnum til að kanna píp-
urnar og þeir komu og fóru yfir allt og komust að þeirri
niðurstöðu, að ekkert væri að hitalögninni. Svo var það
74
MORGUNN