Morgunn - 01.06.1985, Blaðsíða 48

við hvað er átt), því búist var við flutningum (engar nið-
urstöður fylgdu þó handritinu). Indriði var klæddur úr
öllum fötum og færður í föt af GH. Það eina sem hann
fékk aftur eftir vandlega skoðun voru sokkar sem snúið
hafði verið við, silkihálsklútur og axlabönd. Þessi skoðun
á Indriða fór fram í fundarherberginu í viðurvist GH og í
fullu ljósi frá stórum olíulampa. Hár Indriða var einnig
skoðað. Gæslumaður miðilsins, Haraldur Nielsson, var líka
aðgættur. öllum dyrum var læst og þær innsiglaðar með
lakk. Utan um Indriða var saumað sterkt léreftsband og
var það fest í jakka hans sem saumaður var saman.
Gæslumaðurinn átti að halda í bandið. Ef hann hvorki
sleppti því né gaf það lengra eftir en kné hans náði gat
Indriði ekki náð til neins nema stóls síns og gæslumanns.
Sjálflýsandi fosfórolíublettur var settur á öxl HN og lýsti
bletturinn u. þ. b. helminginn af tímanum sem fundur-
inn stóð yfir. Þá var Indriði látinn sitja í tágastól sem
brakaði í ef hann hreyfði sig. Kveikt var á „fótógraflukt“,
önnur ljós slökkt og byrjaði fundurinn klukkan 8.45. Ágæt
þögn var í byrjun fundarins, þannig að öll hljóð heyrðust.
Fyrirbrigði: (1) Indriði byrjaði á því að falla í miðils-
trans.
(2) „Konráð Gíslason" (aðalstjórnandi Indriða) heilsaði
og nokkrar aðrar þekktar raddir. HN skýrði frá stellingu
Indriða og sagðist halda höndum hans.
(3) Klukkan 8.57 var kastað eldspýtustokk á boi’ðið til
viðstaddra. Samkvæmt GH hélt HN að eldspýtustoKkur-
inn hefði verið í vasa sínum, en tók ekki eftir því þegar
hann var fjarlægður.
(4) Persónuleikinn „Jón“ skipaði að í’auða ijósið yrði
slökkt og talaði hann fyrir utan Indriða. Það var gert og
var eftir þetta ljóslaust og ekki hægt að sjá hvað tíman-
um leið.
(5) Hönd tók hægra megin, fjarri miðli, í HN að hans
eigin sögn. HN kvaðst einnig sjá handlegg bera við giugg-
46
MORGUNN