Árdís - 01.01.1933, Blaðsíða 15

13
átt þar til veturinn 1924, að málið var innleitt á ný í sama félagi
af þáverandi forseta þess, frú Guðrúnu Johnson. Var málinu þá
vel tekið og var nefnd skipuð til að hafa það með höndum. Varð
árangurinn sá, að fundur var haldinn í Selkirk, Man., 20. júní, 1925,
til þess að rœða málið frekar. Mættu þar konur frá Upham, N. D„
Langruth, Man., Minneota, Minn., Selkirk, Man., Lundar, Man.,
Árhorg, Man., Churchbridge, Sask., og Stoney Hill, Man.
Á þessurn fundi var myndað Hið Sameinaða Kvenfélag Hins
evangeliska lúterska kirkjufélags í Vesturheimi. Nefnd var skipuð
til að semja lög félagsins, og eftirfylgjandi embættiskonur kosnar:
Forseti, Guðrún Johnson; vara-forseti, Dóra Anderson; skrifari,
Flora Benson; féhirðir Ingunn Marteinsson. Á fyrsta ári gengu tíu
félög í sameininguna, og nokkur hafa hæst við síðan.
Á siðasta ári var sú hreyting samþykt á fyrirkomulagi félagsins
að einstaklingar ásamt félögum geta fengið inngöngu í félagið. Var
þá nafni félagsins einnig hreytt og heitir það nú “Bandalag lúterskra
kvenna.”
Engin stórstörf liggja eftir þetta félag, enda eru aðeins sjö ár
síðan það var myndað og ýmsir erfiðleikar verið á leið. Heldur það
þing sitt einu sinni á ári; mæta þar erindrekar frá öllum félögum
er samboðinu tilheyra; eru þar rædd ýms áhugamál kvenna, og
ágæt erindi hafa verið flutt um ýms efni. Um störf félagsins fjöl-
yrði eg elcki meira, en leyfi mér að vísa lesendum til ritgerðar eftir
Þjóðbjörgu Hinrikson, á öðrum stað í þessu riti. Sömuleiðis til
“skýrslu forseta” er birtist í gjörðabólc þingsins.
í þessu stutta yfirliti hefi eg nákvæmlega fylgt skýrslum, sein
mér hafa borist frá hinuin ýmsu félögum, þó óhjákvæmilegt hafi
verið að segja aðeins fá orð um hvert félag, rúmsins vegna, séu cin-
hver félög eftir skilin, stafar það af þvi að mér hefir ekki tekist að
fá skýrslur frá þeim.
★ * ★
Tilraun hefir verið gerð til að lyfta blæju liðins tíma, að rifja
upp eitthvað af því er árin erfiðu en sigursælu, sem að baki eru,
áttu í skauti sér. Vestur-íslenzkar konur þakka hið liðna og horfa
öruggar fram á leið. Er við lyftum fortjaldi framtíðarinnar sjáum
við til sigurhæða:
Við sjáum í anda kristnar konur á misinunandi stöðum, í dreif-
ingunni miklu; allar hal'a þær sameiginlegar hyrðar, sameiginlegar
vonir, og sameiginleg áhugamál. Við sjáum þessar konur framtíð-
arinnar láta alt tómlæti, misskilning og tortryggni hverfa. Við sjá-
um þær eignast nýjan skilning og gildi þess að standa sameinaðar,
ag við sjáum í anda skjaldarmerki kristinnar kirkju—merki kross-
ins—rísa hátt við himin. Undir þessu merki sameinast hinir
mörgu hópar vestur-íslenzkra kvenna, og í skýjum himins lesa þær
orðin: “Undir þessu merki munuð þér sigra.”