Árdís - 01.01.1933, Blaðsíða 18

16
eg veit að eg í'inn til þess daglega hve ófullkomlega eg fylli þessa
stöðu.
Eg veit ekki hvað ykkur finst með ástandið í heiminum í dag,
en mér finst að við verðuin að vera á verði og berjast fyrir heimilum
okkar og öllu því göfuga og góða, og sem okkur er ant um, ef það
á að haldast við. Það er svo margt sem er smám saman að reyna
að eyðileggja það alt. Sjaldan hefir verið jafn mikil trúarvilla og
trúleysi sem nú. Við höfum víst allar eitthvað heyrt um trú-
leysingjafélagið í Bandaríkjunum, sem kallar sig “The Four A’s”—
(The American Association for the Advancement ol' Atheism). Mun
það senda út hlöð og bæklinga um alt. Ekki fyrir löngu frétti eg um
félag við einn af stærri háskólunum í New York sem nefnir sig “The
Society ol' Damned Souls”—(Félag fordæmdra Sálna). Við vitum
ekki hvenær áhrif þessara félaga og annara af sama tægi ná til barn-
anna okkar. Svo eru líka margir úlfar í sauðaklæðum, sem eru ennþá
hættulegri en þeir, sem trúlausir kalla sig, og maður veit hvar standa.
Hinum er eins varið og þeim, sem rétta fram aðra hönd sína í vina-
handtaki, en fela rýting í hinni hendinni. Kenningarnar virðast í
fljótu hragði glæsilegar, sérstaklega sú, að við séum öll býsna góð og
engin synd sé til—-þess vegna ekki þörf á frelsun frá syndum. En
hver sú kenning, sem gerir litið úr eða tekur í burtu krossinn og
endurlausnina, er einskis virði til okkar syndugra manna.
Svo eru óeirðirnar svo miklar í heiminum, og varla er hægt að <
búast við öðru þegar jafn inikið atvinnuleysi og jafn mikil fátækt
er um alla veröld sem nú er. Miklir menn og sterkir hniga niður
undir byrðinni. Erindrekar frá helztu þjóðum heimsins halda hvern
fundinn á fætur öðrum en sýnast lítið geta gert. Mestu og beztu
stjórnmálamenn hrista höfuðið og geta ekki sagt hvað muni koma
fyrir.—Bankar og stór peningafélög loka dyrum sínum, margt fólk
hefir tapað öllu því sem það hel'ir verið að safna í mörg ár. Fang-
elsi landsins eru full, og fleiri hluti fanga eru unglingar um og
undir tvítugt.
Ekki er þetta falleg lýsing, en hvað getum við konur og mæður
gert ef helztu höfðingjar landsins standa ráðþrota? Einhversstaðar
las eg þessa setningu: “Vatnsdropinn er lítill, en með tímanum étur
hann sig í gegnum steininn.” Eitt sem við getum gert er að halda fast
við trú okkar. “Haldið föstu sem þið hafið þar til eg kem,” eru
orð frelsarans. Með þeim ásetningi og þeirri staðfestu getum við
haldið áfram með verkið okkar. Það er aldrei sérlega örðugt að
fylgjast með straumnum, það tekur ekki mikið þrek að fylgjast með
fjöldanum, en það er öðru máli að gegna þegar maður vill stríða
á móti straum. En Jiað er eitt sem mér finst að við, kristnar
konur, verðum að gera: Við vitum að þessi svokallaða frjálslyndis-
trú hefir ekki þann eina grundvöll, sem staðist getur alt illviðri
lífsins, Jiví sá grundvöllur er Kristur, og hann krossfestur. Hver og
ein af okkur, sem höfum átt kristnar mæður vitum að þetta er satt.