Teningur - 02.12.1985, Blaðsíða 10

Vor. 1985. Olía á striga.
þunglyndi yfir hina, sem þá eru að gera
eitthvað annað. Píkassó er þó eitt dæmi
um mann sem efldisí við hverja tísk-
una. Hérna höfum við séð það í blöðun-
um hvað eldri málararnir okkar eru
ánægðir með að konseptið sé horfið úr
sviðsljósinu. Óskhyggja þeirra er að
þetta hafi bara verið tískubóla sem átti
ekkert skylt við myndlist, en nú eru
konseptmennirnir komnir í sölugallerí-
in, eins og poppararnir og allir hinir.
Það hefur alltaf sýnt sig í myndlistar-
sögunni að besta myndlistin er gerð í
kringum eitthvað sem kalla má tísku-
sveiflur. Og Nýja málverkið er fyrst og
fremst til núna vegna þess að annað var
á undan o.s.frv. A þessum tíma var ég
alltaf að tala um þessa aukatilfinningu
sem kæmi með línu eða pensilstroku.
Maður er miklu nær hjarta sjálfs sín ef
maður gerir hlutinn með snertingu í
stað þess að ljósmynda hann. Ljós-
myndin skilar manni milliliðalaust hug-
mynd, en teikning getur undirstrikað
ýmsa aukahluti þó hún væri af sömu
hugmynd. Akademísku málararnir eru
eins og Ijósmyndavélin, þeir mála bara
eins og skólinn hefur kennt þeim, fyrir
þeim þýðir sérstök sveifla kraft og önn-
ur mýkt o.s.frv. Ofan á þetta er svo
einhverju bætt sem gerir þetta að einka-
stíl, og svo er hlaupið í hring á eftir
rófunni. Ég leita eftir línu sem hefur
eins og annað líf, einhverja yfirfegurð,
og það er það sem ég á við að sé
trúarlegt. Það er eins og streymi ein-
hver orka frá góðum myndum. Ég býst
við því að þú og allir aðrir hafi kynnst
því að stundum teiknar maður eitthvað
eða skrifar sem maður getur hér um bil
ekki sagt að maður hafi gert sjálfur.
Mig minnir að Sókrates hafi sagt að
listamenn séu ekkert skynsamari en
annað fólk, jafnvel óskynsamari, en
þegar þeir geri verkið fái þeir guðlegt
samband og verði urn leið mun merki-
legri en þeir eru hversdagslega.
— En ekki treystir fn't á þetta guðlega
samband?
Nei, ég vinn bara eins og verka-
maður, en ég vinn mig upp í þennan
trans eins og miðlarnir. Það er alþekkt
meðal barna og unglinga að þeir hafi
8