Teningur - 02.12.1985, Blaðsíða 42

Einar Már til dæmis, hann gerði ekkert
af þessu þá, þannig að það voru ekki
þeir seni búist var við mestu af sem fóru
út í þetta.
— Ortirðu ekki baráttuljóð á þesstim
baráttuljóðatímum?
Nei, ég gerði nú eiginlega ekkert af
því, sko. Pau fóru ofsalega í taugarnar á
mér, þessi baráttuljóð, napalmkveð-
skapurinn. Þessi ljóð voru alltaf um
Víetnamstríðið og það var napalm í
hverri einustu línu.
— En varstu virkur í Fylkingunrti?
Ekki get ég nú sagt það. Ég var svo
lélegur í teóríunni og latur við að lesa
Lenín og Mandel — það voru náttúr-
Iega allir vinir manns þarna, eins og
Dóri Guðmunds og Einar Már, miklir
spekingar í þessu og þetta voru
skemmtiiegir tímar, það vantaði ekki.
Svo þegar við vorum komnir í Há-
skólann vorum við með seliu þar og
hún var aktífasta og skemmtilegasta
sellan og við ráðskuðumst mikið með
Stúdentaráð líka, þessi háskólasella
Fylkingarinnar. Og það segja menn
síðar að það sé ástæðan fyrir klofningn-
unt í Umba og hitt, því þarna voru
einhverjir framsóknarmenn og velvilj-
aöir alþýðuflokksmenn í guðfræði sem
voru kúgaðir inná harða byltingarlínu.
Við tókum bara samþykktir Fylkingar-
innar og keyrðum þær í gegn sem stú-
dentapólitíkina.
— Ferðtt strax í Háskólann eftir
Menntó?
Nei, ekki get ég sagt það. Ég var
alltaf á sjó á sumrin meðfram Mennta-
skólanum. Sjórinn var mikil hamingju-
veröld, inaður var alltaf orðinn út-
pískaöur eftir skólann, latur og leiður,
og svo var þetta svona sólskinssjó-
mennska, ég var í siglingum. Ofsalega
gaman, ntaður var að sigla víða urn höf
og skemmtilegur mórall á skipinu.
Petta þótti mér alveg dásamlegur
heimur. Og eitt af því sent togaði ntig
frá félögunum sem voru mikið meiri
menntamenn en ég, var að ég hafði
mjög rómantískar hugmyndir um sjó-
ntenn og verkamenn, hjartahreina ein-
feldninga, var með alþýðusmjaður. Las
jafnvel Jónas Arnason og Stefán Jóns-
son og það höfðaði soldið til mín á
þessum árum að menntamenn og fram-
úrstefna í listum og svoleiðis — þetta
gagnaðist nú alþýðu landsins ekki neitt.
Svo ég var alveg ákveðinn í því að um
leið og ég yrði búinn með stúdentinn
skyldi ég fara á sjóinn. Og gerði það.
Fór strax daginn eftir útskriftina á tog-
ara. Var svo á trollbát um sumarið og
fór í siglingar til áramóta. Pá var ég líka
búinn að fá nóg, orðinn leiður á þessu
og fór upp í Háskóla. Þetta var ömur-
legur en merkilegur togari og sumt af
þessari ntynd af Kristgeiri RE í Petta
ertt asnar, Guðjón er komið frá þessum
togaratúr. Ég fór þarna strax eftir stúd-
entsprófið og það var rosalegt sjokk.
Þetta var bara rónaskip, gert út frá
Reykjavík, lýðurinn var shanghæjaður
úr rennusteininum, og dallurinn alveg
ömurlegur, skítur og drulla út um allt,
mignar allar kojur, brunnið megnið af
hásetaklefunum frammí, hafði kviknað
í og aldrei verið gert neitt við það,
rafmagnslaust og rakinn ógeðslegur og
vatn alltaf uppí hné þarna niðri. Og
vinnan var tólf tímar á dekki og sex í
koju og það var útilokað náttúrlega að
maður svæfi þessa sex tíma nýkominn
úr skóla og sjóveikur svo maður át ekk-
ert. Og kokkurinn, hann var eins og í
þessum Kristgeirskafla, borinn alveg
blindfullur um borð, rankaði við sér á
þriðja degi, fór að reyna að brasa og
setti stórt frosið læri beint oní pott og
kveikti undir. Hann var svo timbraður
að hann fór að drekka dropa, fullan
kassa af kardimommudropum, fór með
hann oní koju og drakk hann og það
var voða havarí vegna þess að hann
braut flösku og skar sig allan — þannig
40
J