Læknablaðið - 01.08.1950, Blaðsíða 19

L Æ K N A B L A Ð I Ð
77
in voru notuð' 1 komplement-
prófun með antigenum fyrir
þessar virusheilabólgur: En-
cephalomyelitis equium, aust-
ur stofn; Encephalomyelitis
equium, vestur stofn; St. Louis
encephalitis, Rabies, Japansk-
ur B encephalitis og Chorio-
meningitis. Ennfremur ,,Q fe-
ver“. Antigenin voru fengin
frá Drn H. R. Cox hjá Lederle
Laboratories Inc. og aðferð
Kolmers var notuð. Árangur-
inn var neikvæður.
Einnig var prófað hvort þess-
ar umræddu serum-samstæður
gætu fyrirbyggt agglutination
influenzuvirus á rauðum
hænsnablóðkornum. Virus-
stofnarnir, sem notaðir voru,
voru PR8, Lee og Reykjavík
1/1949, sem er afbrigði af A
stofni og hafði fundist í in-
fluenzufaraldri 1 Hafnarfirði
rétt áður, Hækkun á mótefni
gegn þessum virusstofnum
fannst engin hjá sjúklingun-
um. Bendir það til þess, að
ekki hafi verið influenzuvirus
á ferðinni.
Yfirlit og ályktanir.
Gangur Akureyrarveikinnar,
sem hér hefir verið lýst, kem-
ur ekki vel heim við mænusótt
né aðrar sóttir okkur kunnar.
Aðaleinkennin voru í stuttu
máli þessi: Verkir í hnakka,
baki og útlimum og lágur hiti„
Lamanir í 28% tilfella, venju-
lega lítilfjörlegar. Paresthesiae
og hyperesthesiae stundum
samfara lömun. Hitaslæðing-
ur stundum þrálátur, og aftur-
kast fengu nokkrir eftir meir
en tveggja vikna fótavist. Á-
reynsla og kuldi virtust oft
hafa slæm áhrif.
Algengar voru kvartanir um
verki, og taugaóstyrk, svefn-
leysi, svita og minnisleysi mán-
uðum saman eftir að önnur
einkenni voru horfin„ Vottur
lamana fannst alloft 6—7
mánuðum eftir lok faraldurs-
ins, en fáir einir voru verulega
lamaðir. Einkenni frá liðum
fengu svo margir að ekki er
grunlaust um beint orsakasam-
band.
Yfirleitt benda einkennin
(sbr. og mænuvökvarannsókn-
ir þótt fáar séu) til miðtauga-
kerfisins og nánar tiltekið oft
til framhorna mænunnar.
Seinna koma og alloft fram
einkenni frá taugum og mænu-
rótum, Yfirferð veikinnar
bendir til að veikin hafi verið
smitandi.
Sé litið á hvert einstakt til-
felli fyrir sig virðist svo, að
flest þeirra a. m. k. hefði ekki
verið unnt að greina frá
mænusótt, með eða án lam-
ana, með þeim rannsóknarað-
ferðum sem völ var á. En þeg-
ar litið er á faraldurinn í heild
kemur margt í ljós, sem ólíkt
er háttalagi mænusóttar-
Ekki verða leiddar líkur til
þess að smithættir hafi verið