Dagblaðið Vísir - DV - 18.06.2007, Page 9

DV Fréttir MÁNudagur 18. JÚNÍ 2007 9
DÝRAVINUR OG LISTUNNANDI
Hann játar því þegar ég spyr hvort
hann tali við hestana sína, en neitar
því að hann tjái þeim áhyggjur sínar.
„Auðvitað tala ég við hestana
mína – meira að segja mjög mik-
ið,“ segir hann hreinskilnislega. „Ég
skynja vel tengsl manna og dýra, þau
eru gífurlega sterk. Dýrin eru alltaf til
staðar fyrir mann. Ég elska allt sem
viðkemur náttúrunni, dýrum og sveit-
inni og er mjög tengdur þeim slóðum
sem ég ólst upp á. Það er mikill ljómi
yfir æskuárum mínum og ég starfaði
við Búrfellsvirkjun fram á fullorð-
insár. Á háskólaárum mínum var ég
umsjónarmaður Þjóðveldisbæjarins
í Þjórsárdal og held ég muni aldrei
slíta tengsl mín við þessar slóðir.“
Mótaður af félagslegum
viðhorfum
Björgvin er ekki mótaður af stjórn-
málaumræðu og segist hafa gengið til
liðs við Alþýðubandalagið fyrir tólf
árum til að styðja Margréti Frímanns-
dóttur til formannssetu flokksins.
„Áður hafði ég haft góð kynni af
sómamanninum Árna Gunnars-
syni, fyrrverandi alþingismanni.Ég
var alltaf vinstra megin við miðju og
sennilega hafa foreldrar mínir kosið
vinstri flokka og Kvennalistann,“ segir
hann og bætir við að móðir hans hafi
á fullorðinsaldri tekið stúdentspróf úr
öldungadeild og sest í Kennaraskól-
ann. „Ég mótaðist því ekki af stjórn-
málaskoðunum foreldra minna,
nema hvað viðkemur félagslegum
viðhorfum almennt. Þegar Margrét
Frímannsdóttir bauð sig fram til for-
manns Alþýðubandalagsins fór ég
inn í stjórnmálin af kappi. Margrét er
afar vel liðin á Suðurlandi, sterk kona
sem hefur djúpar rætur á Suður-
landinu og mér fannst mikilvægt að
dugleg ung kona fengi tækifæri til að
gegna stöðu formanns flokksins. Það
sem rak mig einnig áfram var hug-
sjónin um að sameina jafnaðarmenn
og félaghyggjufólk í einni hreyfingu.
Því verki er enn ólokið og á margt eftir
að gerast vona ég og trúi. Við stofnun
Samfylkingarinnar gegndi Margrét
lykilhlutverki ásamt Sighvati Björg-
vinssyni og mörgum öðrum. Margrét
á því ævintýralegan feril að baki nú
þegar hún hættir á besta aldri og hef-
ur markað djúp spor í söguna. Henni
og hennar góða manni Jóni Gunnari
Ottóssyni á ég margt gott að þakka og
met þau mikils.“
Þegar Björgvin kynnist fyrst stjórn-
málum og stjórnmálamönnum að
einhverju ráði fann sig strax í þeim
heimi.
„Ég var orðinn varaþingmaður 28
ára, framkvæmdastjóri Samfylkingar-
innar í þrjú ár og svo þingmaður síð-
ustu fjögur árin. Sómakonan Rann-
veig Guðmundsdóttir þáverandi
þingflokksformaður réð mig fyrst til
starfa hjá þingflokknum. Össur síð-
an í framhaldi af því til flokksins. Ég
bast flokknum og Össuri Skarphéð-
inssyni formanni sterkum vinabönd-
um á þessum árum og er Össur mik-
ill höfðingi og náinn vinur minn. Þau
hjón bæði, hann og Árný Erla, enda
einstaklega gott fólk. Það var frá-
bær skóli að vera framkvæmdastjóri
flokks á frumbýlingsárunum. Þá
reyndi á menn og mikið unnið. Nótt
og dag.
Eins kann ég afar vel við núver-
andi formann Samfylkingarinnar,
hana Ingibjörgu Sólrúnu. Hún er
gegnheil manneskja og góður stjórn-
málaforingi sem fer vel með sitt hlut-
verk. Ég er stoltur af flokknum mínum
sem ég hef tekið þátt í að búa til frá
upphafi og bind miklar vonir við að
núverandi stjórn skili okkur árangri
og gangi vel. Það er sigling á jafnað-
armönnum þessa dagana. Ég var í
mastersnámi í heimspeki og sögu í
borginni Cork á Írlandi þegar stjórn-
málin sveipuðu mér svo til sín, að
það varð ekki aftur snúið. Mín skoð-
un er sú að maður getur ekki sinnt
stjórnmálunum af alhug ef maður er
að sinna einhverju öðru. Ég reyndi að
sækja málstofu hjá Þorsteini Gylfa-
syni jafnhliða þingmannsstarfinu, en
það gekk ekki upp.“
Rótlaus unglingur
Jafn rólegur og Björgvin virk-
ar er erfitt að trúa því að hann hafi
einhvern tíma ekki vitað hvaða veg
hann ætti að velja. Hann segir þó að
hann hafi ekki haft hugmynd um við
hvað hann vildi starfa og þessvegna
valið heimspeki og sögu.
„Ég hafði alltaf mjög ómótaðar
hugmyndir um hvað ég vildi verða,“
segir hann. „Ég hætti oft í skólum
þegar ég var á aldrinum sextán til átj-
án ára, tók eina og eina önn og var að
vinna. Ég var rótlaus unglingur sem
hafði enga stefnu í lífinu í mörg ár.“
Ekki þó að drekka og djamma?
„Jú, jú, ég var mikið í því,“ svar-
ar hann af einlægni. „Ég vann víða,
bjó víða og fór víða um. Skemmti
mér mjög mikið á tímabili en hætti
því áður en tjón hlaust af. Það gerði
ég eftir því sem árin liðu og ábyrgðin
óx. Ég settist í háskólann, fór að læra
heimspeki og sögu meðan ég væri að
komast að því hvað það var sem ég
virkilega vildi gera að ævistarfi. Ég
lauk BA prófi í sögu og heimspeki frá
Háskóla Íslands, fór í mastersnám
í stjórnmálaheimspeki á Írlandi en
á þessum tíma starfaði ég líka sem
blaðamaður á Vikublaðinu, ritstýrði
Stúdentablaðinu og skrifaði töluvert
fyrir Mannlíf.“
Verður viðstaddur valdaskipti í
breska Verkamannaflokknum
Hann stefndi á doktorsnám í Bret-
landi þegar stjórnmálin kölluðu.
Bretland heillar hann mikið á allan
hátt.
„Ég er mikill aðdáandi margs
þess sem breskt er og hef farið mik-
ið til Bretlands. Ég vann í tvenn-
um kosningabaráttum með Verka-
mannaflokknum, árin 1997 og 2001
og var í Bretlandi á sigurkvöldinu
mikla. Mér er mikill heiður sýndur
núna, en í gær fékk ég boðskort um
að vera gestur á landsfundi Verka-
mannaflokksins í næstu viku þegar
valdaskiptin fara fram milli Tonys
Blair og Gordons Brown. Það má eig-
inlega segja að Verkamannaflokkur-
inn sé mitt fótboltalið í lífinu,“ bæt-
ir hann við brosandi. „En þá er ég
ekki að tala um það sem hefur mis-
farist hjá þeim á síðustu árum eins
og Íraksstríðið... Ég fylgist mjög vel
með flokknum sem pólitísku fyrir-
bæri og hef tekið þátt í störfum hans
utan frá sem gestur nokkrum sinn-
um. Við heilluðumst mjög af stjórn-
málum Verkamannaflokksins unga
fólkið sem stóð að stofnun Grósku
fyrir tíu árum til að knýja á um sam-
einingu vinstri flokkanna hér heima.
Fórum saman út og höldum hópinn
enn í dag. Þarna voru á meðal ann-
arra Þóra Arnórsdóttir, Róbert Mars-
hall, Hreinn Hreinsson og Hrannar
B. Arnarson. Allt miklir vinir mínir í
dag og mikið hæfileikafólk.“
Las eina bók á dag
- Talandi um það sem er breskt og
gott... Fylgistu með Barnaby?!
„Já og Morse! Þegar ég bjó á Ír-
landi drakk ég í mig írskar bók-
menntir og ég er mikill lestrarhest-
ur. Hef reyndar verið það alla tíð og
þegar ég var barn og unglingur las ég
allt að eina bók á dag. Ég hef lesið Ís-
lendingasögurnar mörgum sinnum
og er mikill unnandi ljóða. Það er
eiginlega ekkert sem mér finnst ekki
gaman að lesa.“
Lestu reyfara?
„Já, já, ég geri nokkuð af því. Ian
Rankin og Arnaldur Indriðason eru í
eftirlæti....“
En hefurðu samið ljóð?
„Já, reyndar... Ég gerði svolítið af
því að semja ljóð þegar ég var á aldr-
inum tuttugu til tuttugu og fimm ára
og á kannski eftir að gera meira af
því.“
Stórfjölskyldan að Skarði
Fyrir fimm árum kynntist Björg-
vin konunni sinni, Maríu Rögnu
Lúðvígsdóttur. Heimilishaldið hjá
þeim verður að teljast harla óvana-
legt fyrir fólk sem er ekki nema 36
ára, en fjölskyldan samanstendur af
átta manns.
„Við María kynntumst gegnum
sameiginlega kunningja,“ segir hann.
„Hún var þá fráskilin fjögurra barna
móðir og saman eigum við tvær dæt-
ur, þær Guðrúnu Rögnu og Elísabetu.
Börn Maríu frá fyrra hjónabandi eru
Stefanía Ýr, Lúðvíg Árni, Karólína og
Þóra Andrea Þórðarbörn.“
Þannig að þér nægir ekki lengur
að kaupa litla fernu af G-mjólk...?
„Nei – ekki aldeilis!“ svarar hann
hlæjandi. „Við rekum stórt heimili,
sem er mikið frábrugðið piparsveina-
lífinu sem ég lifði og mér finnst mik-
il forréttindi að fá að upplifa það að
vera hluti af svona stórri fjölskyldu
aftur. Ég held ég sé bara góður pabbi.
Ég geri mikið með börnunum, við
ferðumst um og börnin eiga öll sinn
hest. Ég hef ekki lagt mig fram um
færni í eldamennsku, en ég þvæ upp
eftir matinn og geng frá – og svo sé
ég oft um að kaupa inn. Það er auð-
vitað meira umleikis hjá okkur en
mörgum öðrum fjölskyldum, hvert
og eitt barnanna hefur vissulega ekki
það rými sem einbirni eða fá systkini
hafa, en á móti kemur að það mót-
ar persónuleika krakkanna með já-
kvæðum hætti að verða að temja sér
nærgætni og tillitssemi.“
Nýr samskiptamáli
í hraða lífsins
Hann hefur engar áhyggjur af því
að yngri kynslóðin sinni ekki fjöl-
skyldutengslum á þann hátt sem þeir
sem eldri eru þekkja, til dæmis með
tíðum heimsóknum.
„Það eru bara breyttir tímar,“ seg-
ir hann. „Fjölskylda mín er til dæm-
is mjög samheldin og þótt hvert og
eitt okkar sé að fást við sitt samein-
ar Skarðið okkur, sveitin og hestarn-
ir. Fjölskyldur foreldra minna rækta
sín tengsl mikið og ég held það skipti
engu þótt sá siður að koma í heim-
sóknir án þess að gera boð á undan
sér sé liðinn undir lok. Lang flestir
sem eldast og sjá foreldra sína eld-
ast, fara að rækta tengslin aftur. Nú
hringir fólk meira hvort í annað og
skiptist á upplýsingum og myndum
gegnum tölvur. Það er hinn nýi sam-
skiptamáti.“
Ómæld ástríða á listum
Þegar Björgvin talar um sveit-
ina sína, dýrin og fjölskylduna, ger-
ir hann það á myndrænan hátt. Ég
bendi á málverk á veggnum og áður
en ég ber upp spurninguna er hann
kominn með svarið:
„Ég ætti örugglega að mála. Ég
hef mjög gaman af málaralist og
hefði sennilega átt að þroska þann
áhuga einhvern tíma. Ég hef alltaf
haft mikla ástríðu fyrir ýmsum list-
greinum. Þegar ég var unglingur
hafði ég ómældan áhuga á tónlist,
skrifaði niður alla vinsældarlista í
Bretlandi, Bandaríkjunum og á Rás
2 og á margar stílabækur með þeim
fróðleik. En kosturinn við að vera
ungur í stjórnmálum er sá að þá get
ég hætt á góðum aldri og haft ráð á
og tíma til að sinna öðrum hugðar-
efnum.“
annakristine@dv.is
„Tengsl fólksins voru mikil og það skipti okkur
engu þótt við værum vissulega lokuð af í vond-
um veðrum. Þarna var auðvitað ekkert hægt
að hlaupa út í sjoppu eða leigja sér myndband.
Ég ólst því upp við öðruvísi leiki en margir jafn-
aldra minna, en við erfðum það mjög sterkt frá
mömmu að leika okkur með leggi og skel alveg
fram eftir aldri.“
Dýravinurinn Björgvin „Ég skynja mjög vel
tengsl dýra og manna. dýrin eru alltaf til staðar fyrir
mann,“ segir Björgvin sem hvílir hugann best með
því að fara í útreiðatúr. Hér með hestinum gretti.
Björgvin og María með barnahópnum og
merinni Heklu Stefanía Ýr, Lúðvíg Árni,
Karólína, Þóra andrea Þórðarbörn og guðrún
ragna og Elísabet Björgvinsdætur.