Sagnir - 01.04.1984, Side 32

MATFÖNG ÚR SJÓ
eða efnuðu almúgafólki gat litið
svona út:
1. Frúkostur Kl. 9-10
fiskur (nýr eða gatnall)
kartöfur eða rófur
brœðingur
2. Miðdegismatur Kl. 2—3
vatnsgrautur með rófum
skyr eða súrmjólk út á
eða súrt rófukál út í
3. Kvöldmatur Kl. 7-8
harðfiskur eða hausar
eða nýr fiskur
smjör eða brceðingur
fatkaka
Á vcturna var oft kjötsúpa og á
sumrin meira soðmeti. Kaffi var
haft þrisvar til fjórum sinnum á
dag.
Vel stæðir iðnaðarmenn gátu
veitt sér meiri munað í mat, en
fæði fátækara fólks var miklu
lélegra. Algengt var, að þar væri
ekki annað en brauðbiti með
bræðingi eða smjöri og kaffi til
miðdegismatar og vatnsgrautur
með rófukáli í kvöldmat. Kjöt
sást varla nema á stórhátíðum.
Vatnsgrautarnir voru ýmist
bankabyggs- eða rúgmjölsgraut-
ar, því að hrísgrjón urðu ekki
algeng fæða fyrr en milli 1870 og
1880.
Mjólk var afskornum skammti
fram um aldamót. Erfitt var að
flytja nægilega mikla mjólk til
bæjarins vegna samgönguerfið-
leika, og þeir sem stunduðu bú-
skap önnuðu ekki þörfinni.
Vírspotti og fískkápa
Hvernig náðu þeir sér í soðningu,
sem ekki áttu fiskimenn í fjöl-
skyldunni? Best var að fara niður
í Gróf, þegar bátar komu að. Ef
vel hafði fiskast voru karlarnir oft
kátir og gáfu krökkum og kerl-
ingum í soðið. Þeir sem betur
máttu sín, embættismenn og iðn-
aðarmenn, keyptu fiskinn vægu
verði. Fisksalar komu ekki til
sögunnar fyrr en mcð togurum og
vélbátum. Upphaflega munu
menn hafa farið um borð í erlenda
togara til þess að snapa fisk, sem
ekki átti að hirða og seldu hann
síðan í bænum. Ekki mæltist slíkt
þó vel fyrir, þótti óþjóðlegt eins
og vænta mátti. En upp úr þessu
Seld sigin grásleppa
Myndin er tekin í Skuggahverfnu lík-
lega 1920-24. A annarri mynd tekinni
við sama tækifœri má sjá, að þarna hafa
verið nokkrir skúrar ogfsktrönur.
30 SAGNIR