Félagsbréf - 01.01.1956, Blaðsíða 6

4
FÉLAGSBRÉF
Stórmenni andans lögðu til heilagar glóðir, en almenningur
hélt þeim við, blés í þær, naut þeirra, hélt sér heitum við þær og
fékk þar eld í sínar hlóðir.
Rússneski rithöfundurinn Ilja Ehrenburg skrifaði bók um
styrjöldina milli Þjóðverja og Rússa. Þar getur hann þess, að
hann kom til Leningrad, þegar Þjóðverjar sátu um borgina. Borg-
arbúar voru vatnslausir, ljóslausir og eldsneytislausir. Matvæli
voru af mjög skornum skammti. Kuldinn var 20—30 stig. And-
vana lík lágu víðsvegar úti og inni, af því að mannafla skorti
til þess að koma hinum látnu í jörðina.
Rithöfundurinn kom aftur til borgarinnar skömmu eftir að
Þjóðverjar höfðu verið af höndum reknir. Þá fékk hann lánaða
dagbók, sem ung stúlka hafði skrifað meðan borgin var umsetin.
Þessi unga stúlka hafði áður en stríðið hófst stundað tónlistar-
nám. Nú var hún í fallbyssuverksmiðju.
í dagbókinni var stuttorð frásögn um hvern sólarhring, t. d.
þetta:
15. marz.
Maclia er dáin. Kuldinn í herberginu 25 stig. Matarskammtur
minn 125 grömm af brauði.
16. marz.
Petrof dáinn. Kuldinn 29 stig. Brauðskammturinn 120 grömm.
18. marz.
Kuldinii 25 stig. Eg fór í gegn um bókina Önnu Kareninu
um nóttina.
20. marz
Alla nóttina var ég með bókina um frú Bovary.
21. marz
Þessa nótt naut ég bókarinnar: Lygn streymir Don.
Þegar rithöfundurinn skilaði dagbókinni til ungu stúlkunnar,
spurði hann: Hvernig gaztu lesið um nætur? Þið höfðuð