Félagsbréf - 01.01.1956, Blaðsíða 29

FÉLAGSBRÉF
27
legi grunnur að gliðna, þegar allir eru orðnir uppgefnir á stórum orð-
um, háreysti og illmælgi, þegar grunsemdir magnast um spillingu bak
við tjöldin, þá er farið að lirópa á hinn sterka mann, hinn sterka
flokk, hið öfluga ríkisvald og alræðið er komið áður en varir.
Vér, vestrænir menntamenn, höfum ekki fína, heimspekilega efnis-
hyggju að lífsskoðun — að frátöldum þessum úldnu rytjum, sem eftir
eru af þunnildum Haeckels og Brandesar frá því um aldamót. En vér
höfum aðra efnisliyggju að lífsgrundvelli, trúna á tæknina, þægindin,
peninginn — trúna á Mammon, eins og liún heitir frá fornu fari sú
efnisliyggja, sem elzt er og rótgrónust og vér höfum sannarlega ekki
svikið í tryggðum né brugðizt. Blessað er hugsanafrelsið, en til hvers
notum vér það, liáttvirtir menntamenn? Gott er það og blessað að
vera ekki kúgaður til þess að lúta slíkum Molok sem Stalin, en livaða
guði lútum vér og livernig hlýðnumst vér honum.
Það er ekki nóg að hlakka yfir falli Stalins, og vér keppum aldrei
til úrslita við kommúnismann með því að níða hann. Hitt skiptir öllu,
livort vér reynumst kommúnistum fremri í réttsýni, fórnfýsi, jákvæð-
um eldmóði, drengilegri viðleitni til þess að móta og varðveita lieil-
hrigða stjórnar- og þjóðfélagsháttu.