Þjóðlíf - 01.10.1987, Blaðsíða 56

BÍLAR
Pjóðverjar
og Fransmenn vari sig
Reynsluaksturá Toyota Corolla LiftbackXL
MEID IN DJAPAN - er þetta ekki bara ein-
hver misskilningur? sögðu búralegir bíla-
dellukallar fyrir rúmum tuttugu árum þegar
fyrstu Toyoturnar komu til landsins. Þeir
voru fullir tortryggni og trúðu því að engir
gætu búið til bíla nema Ameríkanar og stöku
Evrópumenn. Voru þetta ekki bara billegar
eftirlíkingar? Þá var á fárra vitorði að Japan-
ir höfðu smíðað bíla áratugum saman, þó
þeir hefðu lítt runnið um vestrænar grundir.
En Toyotan rann út og líkaði bara vel, og
svo komu Honda, Mazda, Datsun (sem nú
heitir Nissan), Subaru, Daihatsu, Mitsubishi
og Izusu. Og seldust grimmt. Menn grunaði
ekki um miðjan sjöunda áratuginn að
tuttugu árum síðar yrði þriðji eða fjórði hver
bíll á Hafnarfjarðarveginum japanskur. Og
svo langt er um liðið að Toyota-umboðið
hefur gefið gaum að gildi sögulegra minja og
keypti fyrir skömmu aftur eintak af fyrstu
árgerðinni, Toyota Corona 1966. Vonandi
varðveita þeir hann vel og vandlega.
Bíladellukallarnir hafa nú löngu viður-
kennt að í bílabransanum sé Japaninn
óneitanlega ansi glúrinn; Ameríkaninn sé
orðinn gamaldags og jafnvel Þjóðverjar og
Fransmenn megi fara að vara sig. Nú sitji þeir
með sveittan skallann og skrúfi í sundur
japanskar tækninýjungar og hugsi sitt. Hver
var til dæmis fyrstur með fólksbíl með drifi á
öllum og tók landann með trompi? Subaru!
Og hver er að kynna bíla með stýri á öllum?
Honda og Mazda!
ASGEIR SIGURGESTSSON
SJÖTTA Corolla-kynslóðin. En það er
Toyota sem er á dagskrá að þessu sinni. Nýja
Corollan, árgerð 1988, sjötta kynslóðin af
Corollunni. Sú fyrsta leit dagsins ljós 1966
og síðan hafa nærri 13 milljónir eintaka
runnið fram af færibandinu. Það segir tals-
vert þegar litið er til þess, að Gamli Ford,
T-módelið sem gerði bíla að almenningseign
á árunum 1904-1927, var framleiddur í lið-
lega 15 milljónum eintaka og það var fyrst
fyrir nokkrum árum að Volkswagen-bjallan
náði sama fjölda; hafði þó verið fjöldafram-
leidd frá því í lok síðari heimsstyrjaldarinnar.
Ég er einn af þessum bíladelluköllum sem
var fullur af fordómum gagnvart japönskum
bílum lengi vel, talaði með fýrirlitningu um
„japanskar dósir“ þangað til ég eignaðist
eina slíka. Nú hef ég ekið henni hæstánægður
í þrjú ár og væri kominn tvisvar kringum
hnÖttinn ef ég hefði farið þá leiðina. Og
„dósin“ mín er enn ekki farin að bila. Hún
heitir reyndar ekki Toyota og af þeirri
tegund hafði ég enga reynslu þegar ég fékk í
hendur splúnkunýja Toyota Corolla 1300
Liftback XL á dögunum og eyddi með henni
einni helgi.
BEINLÍNIS falleg. Nýja Corollan er til í
ýmsum gerðum sem þær fyrri. Auk þeirrar
sem ég nefndi, Liftback, er boðið upp á svo-
kallaða Hatchback-gerð, sem er brattari að
aftan og örlítið styttri, og Sedan sem er með
hefðbundnu skotti. Liftback og Hatchback-
gerðirnar eru svo aftur fáanlegar í tveimur
útfærslum, annars vegar með 1300 cm 3 12
ventla vél, hins vegar með 1600 cnr’ 16
ventla vél og ýmsum öðrum aukabúnaði ytra
sem innra. Pá heitir það GTi og verðið er
auðvitað töluvert hærra.
Sú gerð sem ég hafði undir höndum var
með 1300 cm ’-vélinni. Ég fór reyndar líka
stutta ökuferð á GTi-bílnum til samanburð-
ar.
Velja má milli fimm gíra beinskiptingar og
sjálfskiptingar í Liftback-bílnum og fjögurra
gíra skiptingar og sjálfskiptingar í Sedan og
Hatchback, nema hvað GTi-gerðin af þeim
síðastnefnda er fimm gíra.
Það sem sló mig fyrst við nýju Corolluna
er hvað hún er lagleg. Mér hefur hingað til
fundist Toyotan harla hefðbundin í útliti og
fyrri kynslóð Corollunnar þótti mér um of
hornhvöss og lítt rennileg. Þetta hefur breyst
til muna. Liftback-gerðin af nýju Corollunni
þykir mér satt að segja með fallegri bílum.
Það þótti vinum og vandamönnum líka og
frændi minn á barnsaldri bætti við að hún
væri „geimleg" (mér þótti vænt um að hann
sagði ekki „speisuð") og átti við að hún værj
rennileg og nýtískuleg, líkt og geimfar. I
þessu efni verð ég að öðru leyti að vísa til
mynda af bílnum og smekks hvers og eins.
NÝR BÍLL á gömlum merg. í tæknilegu tilliti
byggir nýja Corollan á fyrri kynslóðum, en
talsverðar endurbætur hafa verið gerðar.
Auk útlits varða þær einkum fjöðrunarbún-
að, hljóðeinangrun og ryðvörn, samkvæmt
upplýsingum umboðsins.
Ekki hef ég samanburð við fyrri gerðir -
og tíminn einn sker úr um ryðvörnina - en
hitt get ég staðfest að fjöðrunareiginleikar
nýju Corollunnar eru framúrskarandi. Það
er sama hvort ekið er á rammíslenskum vegi
með öllum hugsanlegum þjóðareinkennum
(þvottabretti, lausamöl, hvörfum, stóru og
smáu grjóti), olíumöl sem virðist hafa verið
lögð beint ofan á kargaþýfi ellegar á renm-
sléttu malbiki - bíllinn rann ljúflega yfir þeúa
allt saman og minnti mig satt að segja a
stundum á stóra Citroéninn, en hann þyk'r
mér komast einna næst töfrateppinu í þessu
tilliti.
Fjöðrunin er mýkri en maður á að venjaSt
í japönskum bílum, þó án þess að bíllinn hall'
í beygjum eða emji undan meiriháttar holum
og hvörfum. Hún skilar sér ekki bara a
vondum vegum, hún hefur líka sín áhrit a
aksturseiginleika bílsins á bundna slitlagmm
Hann er prýðilega rásfastur í beygjum og þaö
er beinlínis gaman að gefa honum inn undu
þeim kringumstæðum. Og stýrið er létt og
lipurt í akstri, en ég hefði ekkert haft á mot!
því að hafa aflstýrið sem er í GTi-gefðin111
þar sem þröngt var um bílastæði.
SKORTUR á hávaða. Það er ástæða til a^
hrósa hönnuðum nýju Corollunnar • >'r
54