Tímarit Máls og menningar - 01.12.1948, Qupperneq 68

146
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
breiðu belti með málmspennu. Móðirin gekk fram hjá honum án
þess einu sinni að líta við honum. Hann lokaði hliðinu á eftir þeim
og skaut þunga járnslagbrandinum fyrir.
Mæðginin gengu eftir götunni. Það var flughált, en hvergi snjór
á jörð. Háir brestir kváðu við í berum og blaðlausum greinum
akasíutrjánna fram með veginum.
Móðirin og sonur hennar voru nálega eins klædd. Þau voru í
sæmilega góðum apaskinnsfeldum, rauðleitum loðstígvélum, og á
höndunum höfðu þau marglita ullarbelgvettlinga. Móðirin hafði
hnýtt þríhyrndu sjali um höfuðið, en drengurinn var með kringlótta
skjólhúfu úr apaskinni.
Gatan var auð. Þegar þau komu að vegamótunum, gall skyndilega
svo hátt við í hátalaranum, sem komið hafði verið fyrir þarna í
götunni, að móðirin hrökk í kút; en brátt áttaði hún sig á því,
að morgunútvarp væri í þann veginn að hefjast, en það hófst ávallt
á löngu og kröftugu hanagali. Skerandi rödd hanans barst óðfluga
um endilangt strætið og tilkynnti, að nýr dagur færi í hönd. Dreng-
urinn leit upp og horfði spurnaraugum á gjallarhornið.
„Mamma, er þetta hani?“
„Já, barnið mitt.“
„Er honum ekki kalt þarna uppi?“
„Nei, nei. Honum er ekkert kalt. Vertu ekki alltaf að líta í kring
um þig. Horfðu niður fyrir fæturna á þér!“
Nú heyrðist aftur í gjallarhorninu. Það var yndisleg barnsrödd,
sem sagði mjúkt og engilblítt:
„Góðan daginn! Góðan daginn! Góðan daginn!“
Síðan bað sama röddin, hægt og innilega: „Faðir vor, þú sem
ert á himnum, helgist þitt nafn, tilkomi þitt ríki, verði þinn vilji. .“
Við götuhornið sneri móðirin við og greikkaði sporið. Hún dró
drenginn með sér og hljóp við fót, eins og hún væri að flýja hina
of háu og of þýðu rödd i gjallarhorninu. En brátt þagnaði röddin.
Bæninni var lokið. Vindurinn næddi utan af hafinu gegnum þröng-
ar, ísilagðar göturnar. Skammt fram undan sást stórt bál eins og í
rauðlitaðri þokumóðu. Þar var þýzk varðsveit að orna sér. Móðirin
sneri enn við og hélt í gagnstæða átt. Drengsnáðinn hljóp við hlið
hennar, rauðbrúnu loðstígvélin hans slógust í freðna götuna. Kinn-