Tímarit Máls og menningar - 01.09.1984, Blaðsíða 13
Ádrepur
sama verði og nýjar erlendar kiljur, á tæpum helmingi almenns jólabókaverðs.
Staðreyndin er sú að sala á erlendum kiljum hefur aukist verulega undanfarin ár,
og bendir það til þess að enn sé stór hópur fólks í landinu sem kaupir bækur
öðru fremur sjálfum sér til gleði eða hugsvölunar. Til útgáfunnar verður
að sjálfsögðu vandað á sama hátt og til annarra bóka forlagsins, en nú ætti
verðið ekki að aftra neinum frá því að kaupa sér ný íslensk verk.
Þessi nýi kiljuflokkur hefur fengið nafn sagna- og fróðleiksfugls ævintýranna,
uglunnar. Fyrstu Uglurnar eru væntanlegar í haust og gefa vonandi góða
hugmynd um þá fjölbreytni sem stefnt er að í þessari útgáfu. Meðal þeirra eru
tvær nýjar skáldsögur: Onnur er óvenjuleg íslensk spennusaga eftir Arna
Bergmann, Með kveðju frá Dublin, hin er verðlaunabók Norðurlandaráðs,
Jólaóratórían eftir Göran Tunström í þýðingu Þórarins Eldjárns. Þá stendur og
til að hefja löngu tímabæra útgáfu klassískra íslenskra bókmennta í ódýrum
kiljum, og verður Snorra-Edda fyrst á dagskrá (með nútímastafsetningu eftir
handriti Konungsbókar). Með í för verður líka góður reyfari eða „Náttugla“,
sem er Ognarráðuneytið eftir Graham Greene í þýðingu Magnúsar Kjartans-
sonar. Semsé: I þessum fyrsta „kiljupakka” verður frumsamin íslensk skáldsaga,
ný þýðing, sígilt verk og reyfari til langra vetrarkvölda. Verði honum vel tekið
hyggst Mál og menning senda frá sér þrjá til fjóra slíka kiljupakka á næsta ári.
Fjölbreytnin og hið lága verð eiga að vera meginstyrkur þessarar fyrstu meiri
háttar tilraunar með vandaða íslenska kiljuútgáfu, sem einnig nær til fagurbók-
mennta. Við heitum á lesendur Tímaritsins og aðra lestrarhesta að bregðast vel
við Uglunni og stuðla þar með að gagnsókn bókarinnar. Myndbönd geta verið
góð til síns brúks, en ekkert kemur í staðinn fyrir þá veröld, sem sérhver lesandi
eignast með skáldsagnapersónum sem honum hafa orðið hugstæðar. Þær aldir
sem liðnar eru síðan Gútenberg gamli var að bauka við að setja biblíuna færa
okkur heim sanninn um, að bókmenning er ekkert stundarfyrirbæri.
363