Breiðholtsblaðið - 01.09.2008, Blaðsíða 17

Fimm ÍR-ingar voru í Ólympíu-
landsliðinu í handbolta sem kom
með silfrið heim frá Bejing á dög-
unum. Nokkrir þeirra eru búsett-
ir í Breiðholti eða eru ættaðir
þaðan. Tveir Breiðhyltinganna,
þeir Ingimundur Ingimundar -
son og Sturla Ásgeirsson settust
um stund með tíðindamanni
Breiðholtsblaðsins í ÍR heimil-
inu morguninn eftir heimkom-
una og fagnaðalætin sem fylgdu
afrekum þeirra í Kína. Bæði Ingi-
mundur og Sturla léku nokkra
æfingaleiki með liðinu þar sem
þeir stefndu á að komast með.
“Það var fyrsta baráttan okkar í
þessu máli og síðan tók sú næsta
við þegar út var komið,” segja
þeir.
Draumurinn var að
komast á pall
Þeir kváðust ekki hafa búist við
þessum árangri en engu að síður
farið fullir vissu um að þeir ætl-
uðu að gera sitt besta. “Draum-
urinn er auðvitað sá að komast
á pall á Ólympíuleikunum og við
það miðast keppnin er að þótt sá
draumur náist ekki alltaf. Maður
horfir á næsta leik og þegar við
vorum komnir í úrslitakeppnina
þá vöknuðu vissulega vonir um
að komast alla leið. Við gerðum
okkur auðvitað grein fyrir því að
lokaleikurinn yrði ekki auðunninn
en engu að síður var ljúft að láta
sig dreyma og kannski vorum við
stund að átta okkur á því að sá
möguleiki að vinna Ólympíuleika
væri raunverulega til staðar.” Þeir
segja þann árangur sem náðist
tilkominn af því að liðið hafi náð
vel saman og einnig að spila mjög
vel og sérstaklega hafi vel tekist
til í vörninni sem hafi verið liðinu
ákveðin akkelisarhæll að undan-
förnu. Náðst hafi að komast fyrir
þann vanda og síðan hafi hraða-
upphlaupin lukkast með þeim
árangri sem varð og menn þekkja.
“Við fengum auðvitað meira sjálfs-
traust með hverjum leik og það
sýndi okkur að við gátum gert
þetta. En árangurinn byggðist þó
fyrst og fremst á að öll atriði frá
þeim stærstu til hinna smæstu
féllu saman. Að öðrum kosti hefð-
um við ekki náð svona langt.” Ingi-
mundur og Sturla segja liðið alltaf
verið með gott í sókn og mark-
vörslu en þurft að bæta sig í vörn-
inni, sem hafi tekist.” En hvað fór
í gegnum huga íslenska liðsins
eftir tapið gegn Frökkum? “Við
vorum auðvitað hundfúlir. Svona
til að byrja með þegar við geng-
um á verðlaunapallinn. Það var
mjög sérstakt að taka við silfrinu
og okkur fannst það ekkert merki-
legt svona í fyrstu. En eftir því
sem leið á og ekki síst eftir heim-
komuna og þær móttökur sem við
fengum fórum við að gera okkur
grein fyrir því hvað þetta er mikið
afrek fyrir svona litla þjóð eins og
Ísland. Við vorum því ekkert fúlir
mjög lengi og við vorum raunar
farnir að brosa strax á verðlauna-
pallinum. Okkur óraði auðvitað
ekki fyrir þessu í byrjun.”
20 ár í boltanum
Þeir Ingimundur og Sturla eru
búnir að fylgjast að á vellinum
í nær tvo áratugi. Þeir byrjuðu
snemma að æfa. Um átta ára ald-
ur voru þeir mættir á völlinn hjá
ÍR í hornið og til að skjóta. “Það
er löng leið að sigri,” segja þeir
hlæjandi en bæta við að ekki saki
að hafa byrjað snemma. ÍR varð
fyrir valinu vegna nálægðarinnar.
“Það var hverfisfélagið í Breiðholt-
inu. Við vorum báðir í Breiðholts-
skóla og margir af okkur strákun-
um fóru að æfa með því. Við erum
hluti af þessum hóp sem ólst
upp hjá félaginu ef svo má segja.
Bjarni Fritzson er einn af okkur.
Hann er búinn að vera með okkur
í þessi 20 ár og Hreiðar Levy Guð-
mundsson var líka búinn að vera
með okkur lengi þótt hann hafi
búið vestur í bæ. Hann er ekki
uppaldinn ÍR-ingur en við tókum
hann í okkar hendur,” segja þeir
Ingimundur og Sturla, “þannig að
hann er ÍR-ingur í dag.” Þeir segja
að haldboltinn hafi dottið dálít-
ið niður á árunum 1993 og fram
til 1996 en þá hafi nokkrir áhuga-
samir og öflugir strákar komið til
liðs við félagið og verið farnir að
spila í meistaraflokki 15 til 16 ára
gamlir. Allir ÍR-ingarnir í liðinu og
raunar allt Ólýmpíulandsliðið var
skipað strákum sem hafa boltann
að atvinnu og spila með félagslið-
um erlendis. Þeir höfðu unnið að
undirbúningi Ólympíuleikana frá
því í maí. “Því er ekki að neita að
ákveðin spenna einkenndi hópinn
til að byrja með en menn náðu
síðan að slaka vel á og það hjálp-
aði þeim að vinna betur saman.
Hópurinn þéttist smám saman að
baki verkefninu.”
Hefðum viljað sjá meira
af gamla Kína
En hvernig var að koma til Kína?
Kom allt á óvart eða var þetta það
Kína sem menn áttu von á. Ingi-
mundur og Sturla segja að erfitt
hafi verið að gera sér grein fyrir
því fyrir fram hvaða umhverfi biði
þeirra. Eitt það fyrsta sem þeir
ráku sig á voru kínversku táknin
og hversu erfitt sé fyrir Vestur-
landabúa að átta sig á þeim. “Við
vissum lítið hvert við vorum að
fara nema að hafa einhvern með-
ferðin sem kunni að lesa úr þeim.
Þetta er allt öðru vísi en í Evrópu
þar sem letrið er skiljalegt hvað
sem tungumálakunnáttu líður.
Annað sem kom okkur á óvart
var hversu allt er stórt. Háhýsi
hlið við hlið út um allt. Þetta var
allt mun vestrænna að sjá en við
höfðum ímyndað okkur. Okkur
skilst að þessi uppbygging hafi
orðið á síðustu árum og umhverf-
ið hafi breytt mjög hratt um svip.
Kínverjar hafi hreinlega verið að
breyta ímynd sinni fyrir Ólymp-
íuleikana og verið að byggja sína
Manhattan í miðri Bejing. Þarna
eru breiðar verslanagötur með
stórverslunum á fleiri hæðum.
Einhverjir okkar fóru inn í gömul
hverfi og sáu þar hluta af gamla
Kína sem okkur skilst að nóg sé
enn eftir af. Við hefðum ekkert
haft á móti því að sjá meira af
hinu raunverulega Kína. Fólki á
reiðhjólum með stráhatta og hefð-
bundna kínverska menningu. En
tíminn var ekki mikill. Við verðum
að fara aftur til Kína til þess að
skoða okkur meira um og kynnast
landi og þjóð betur,” segja þeir
Ingimundur og Sturla sem eru að
vonum ánægðir með framgöngu
íslenska Ólympíulandsliðsins í
Bejing á dögunum og ekki síður
þátt ÍR-inga í þessum einstæða
árangri.
9BreiðholtsblaðiðSEPTEMBER 2008
Augl‡singasími:
511 1188 &
895 8298
www.borgarblod.is Útfararþjónustan ehf.
Stofnað 1990
Símar: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is • runar@utfarir.is
Alhliða útfararþjónusta
Rúnar
Geirmundsson
Sigurður
Rúnarsson
Elís
Rúnarsson
Þorbergur
Þórðarson
Draumurinn var að komast á pall
Ingimundur Ingimundarson og Sturla Ásgeirsson Ólympíufarar úr ÍR. Á milli þeirra er Hörður Guðbjörns-
son, framkvæmdastjóri félagsins. Mynd: Sigrún.