Berklavörn - 01.06.1939, Blaðsíða 15

Stórstúka íslands og deildir hennar eru
fjöldasamtök þjóðarinnar gegn brenni-
vínsbölinu. Slysavarnafélag íslands og
deildir þess eru fjöldasamtök þjóðarinnar
gegn slysum á landi og sjó. Berklarnir
eru að því leyti eins og brennivínið og
slysfarirnar, að þeim verður ekki út-
rýmt að mun án aðgerða fjöldans sjálfs.
Samband ísl. berklasjúklinga er skipulag
hinna óbreyttu liðsveita gegn vágestinum.
Það er fyrsta tilraun á Islandi til sjálf-
boðaliðssöfnunar gegn berklunum og af-
leiðingum þeirra.
Eins og nú háttar til hér, er þetta óefað
heppilegasta og sjálfsagðasta leiðin: Þeir,
sem styrjöldin mæðir og hefir mætt mest
á, berklasjúklingar, fornir og nýir, bjóða
fram krafta sína til skipulegrar sóknar,
ef verða mætti, að þeim fækkaði allveru-
lega, sem sjúkir og veiklaðir þyrftu hjálp-
ar við framvegis, að færri féllu í valinn,
að minna starfstap yrði, minni kostnaður
af völdum berklanna á íslandi.
S. I. B. S. vinnur að sjálfsögðu engin
kraftaverk, frekar en aðrar dauðlegar
stofnanir. En það stefnir að því að greiða
BERKLAVÖKN
þeim veg, sem ekki ganga heilir til skógar,
að lokinni hælisvist, auka áhuga og skiln-
ing alls þorra manna á nauðsyn og g'ldi
almennra berklavarna og aðstoða, sem
fjöldasamtök, lækna og heilbrigðisstjórn
við berklavarnir.
En án- fjármagns vinnst fjöldanum
seint, sem öðrum. Stórstúka Islands og
Slysavarnafélag íslands njóta að sjálf-
sögðu opinbers fjárstyrks, auk þess sem
þau afla sér fjár á annan hátt. Ríkið
getur ekki komizt hjá að styrkja samtök
berklasjúklinganna, frekar en þau sam-
tök geta komizt hjá að afla sér fjár af
eigin ramleik.
S. I. B. S. snýr sér því hvorttveggja í
senn, til valdhafa og alls þorra manna
um fjárstyrk og aðstoð. Ef því heppnast
sú ætlun sín, að draga úr því tjóni og
böli, sem berklarnir valda, þá er það í
þágu alþjóðar fyrst og fremst, sjúkra sem
heilbrigðra. Þess vegna leitar það lið-
sinnis þeirra, sem heilbrigðir eru, um
þátttöku í og samúð með starfinu. Hver
veit, hvenær berldarnir kunna að herja
þann garð, sem nú er laus við þann vá-
gest? Er nokkur sá, að honum þyki óþarft
að leggja fram sinn skerf til varnar, veita
þátttöku ?
Því meiri starfsþrótt og fjöldaþátttöku
sem samtökin geta sýnt, því meiri að-
stoðar er að vænta frá ríki og valdhöf-
um — og því meiri von til þess, að hin
árlegu berklaútgjöld geti minnkað, er
stundir líða.
Það er berklasjúklinganna — fyrrver-
andi og núverandi — að gangast fyrir
allsherjar samtökum og liðsafnaði gegn
berklunum — og það hafa þeir þegar
gert tilraun til. En það er hins heilbrigða
fjölda að fylla einnig flokkinn, sjálfum sér
til varnar og þeim, sem þegar þurfa
hjálpar við. Það er ríkisstjórnar að styðja
ll