Berklavörn - 01.06.1939, Blaðsíða 27

Vilhjálmur Jónsson:
»Enn er ei nema hálfsótf haf«.
Á meðan berklasjúklingar þurfa að
dvelja lengur á heilsuhælum en þeir þurfa
nauðsynlega vegna veikinnar, er ógenginn
langur og þýðingarmikill áfangi í barátt-
unni gegn berklaveikinni. Það er allt. of
oft, að sjúklingar, sem dvalið hafa lengi á
heilsuhælum, segja sem svo: „Læknarnir
segja, að ég megi fara, en ég hefi enga
atvinnu við hæfi mitt“.
Það er svo fráleitt, að engu tali tekur —
meðan aðsókn að berklahælum er jafn
gífurleg og raun ber vitni um — að þeir,
sem ekki þurfa hælisvistar við, skuli fyrir-
byggja það, að mikið veikir sjúklingar og
stórhættulegir þeirra umhverfi, meó tilliti
til sýkingarhættu, skuli fá húsrúm á
heilsuhælum, þar sem þeir einmitt eiga að
vera, og hvergi annars staðar. Það er líka
fráleitt, að ríki og framfærslustaðir berkla-
sjúklinga, sem ekki þurfa hælisvistar við,
skuli af sinni fátækt greiða kr. 15,00 á
mánuði með hverjum sjúkling, sem þar
heilsuleysi og allir menningarkvillar, þar
með talin berklaveiki og krabbamein.
Menn eru hræddir við að borða nokkuð
ósoðið. En með suðunni fara lífgeislarnir
forgörðum. Með því að hella niðúr seyð-
inu af grænmeti er líka raskað samræmi
milli lútargæfra og sýrugæfra næringar-
salta í líkamanum.
Kunstug vítamín bæta ekki úr þessum
yfirsjónum. Menn spilla næringu sinni af
fáfræði eða hirðuleysi og stynja undir oki
afleiðinga þess. Svo fara menn í lyfja-
búðir til þess að leita þangað bóta meina
sinna, en lyfin, sem menn fá þar, verða
bráðpbirgðabót þrautanna, en ekki lækn-
ing sjúkdómanna. Þeir verða ólæknandi.
BERKLAVÖRN
dvelur að þarflausu, ég segi og skrifa að
þarflausu, því að sá, sem nýtur t. d. lofts-
brjóstsaðgerðar, sem ekki er endui'tekin
oftar en á 14 daga fresti, og búinn er að
vero smitlaus um 6 mánuði og með góð
bataskilyrði, þarf varla hælisvistar við.
Kjörorð okkar berklasjúklinga eru:
Enginn berklasjúklingur lengur á heilsu-
hæli en hann nauðsynlega þarf, vegna
sjúkdóms hans. Öflugri leit eftir berkla-
smitberum en enn þá er framkvæmd.
Röntgenskoðun á öllum, ekki sjaldnar en
einu sinni á ári, jafnt ógrunuðum sem
grunuðum um berklaveiki. Vinnu og bætt
lífsskilyrði handa sérhverjum, sem út-
skrifast af berklahælum, við hans hæfi,
svo að hann þess vegna þurfi ekki hvað
eftir annað að leita þangað, sem „dauðinn
og læknarnir búa“. Það er ekki vanzalaust,
hve lífsstarf þess fólks er vanmetið, sem
helgar krafta sína því, að útrýma berkla-
veikinni úr landinu, og þær fórnir, sem
þeir óhjákvæmilega færa, er verða veik-
inni að bráð, en bera hærri hlut í þeim
viðskiptum. Það má ekki lengur eiga sér
stað, að það sem byggt er upp á mörgum
árum, með starfi einstaklinga og fjárfram-
23