Berklavörn - 01.06.1939, Blaðsíða 25

Jónas Kristjansson:
Baráttan við berklaveikina.
Berklaveikin er menningarsjúkdómur.
Hún hefir verið tryggur förunautur
menningarþjóðanna frá hinni fyrstu við-
leitni þeirra til öflunar þeirra lífsþseg-
inda, sem brotið hafa í bág við lögmál
heilbrigðs lífs og framþróunar. Ýmsar
mannaðar fornþjóðir, svo sem Fom-
Egyptar, höfðu kynni af berklaveikinni.
Um meira en hálfrar aldar skeið hafa
menn vitað, að berklaveikin er næmur sjúk-
dómur. Henni veldur, sem vitað er, örsmá
blaðgrænulaus snýkjujurt. Þegar hún
takmark okkar, að útrýma berklunum úr
landinu.
Ég sé mér því miður ekki fært í stuttri
blaðagrein að gera þessu efni þau skil, sem
ég hefði óskað, en vil að lokum beina orð-
um mínum til félaga í Berklavörn í Reykja-
vík og allra meðlima S. I. B. S. Það nægir
ekki að varpa öllum sínum áhyggjum af fé-
lagsstarfinu á herðar þeirra, sem þið hafið
kosið til að hafa á hendi forustuna. Nei,
hver einasti félagsmaður verður að taka
virkan þátt í starfinu, útbreiða félagið og
fylgja forustumönnunum fast eftir og
sýna í hvívetna áhuga sinn fyrir því góða
og þarfa málefni,'sem við berjumst fyrir,
en sýnum fullan fjandskap þeim ægilega
hvíta vágesti, sem þegar hefir á samvizk-
unni dauða allt of margra landsins hraustu
sona og dætra.
Félagar í Berklavörn í Reykjavík! Nú er
vetrarstarfið að hefjast. Sýnið áhuga ykk-
ar og starfsvilja. Sækið fundi félagsins.
Safnið nýjum meðlimum, og hafið það
hugfast, að við verðum fyrst og fremst að
treysta á okkur sjálf, okkar eigið starf, ef
við viljum sjá eitthvað af áhugamálum
okkar leitt til farsælla lykta.
Heil til vetrarstarfsins.
BERKLAVÖRN
nær fótfestu og fær vaxtarskilyrði í lík-
ama manna, vinnur hún tvö óhappaverk.
Hún rænir líkamann næringu, og hún
framleiðir banvænt eitur, sem veldur
drepi og sviftir hann lífinu. Þrátt fyrir
að berklasýkillinn hefir verið þekktur og
lífskilyrði hans kunn um svo langt skeið,
hefir lítið orðið ágengt um útrýmingu
berklaveikinnar á þessum tíma. Er þar
með sýnt, að þær aðferðir, sem læknis-
fræðin hefir til þessa viðhaft í viðureign-
inni við berklaveikina, eru ekki sigurvæn-
legar.
Samfara því, að berklaveikin hefir náð
aukinni útbreiðslu hina síðari áratugi,
hefir einnig mesti fjöldi annara kvilla,
sem að vísu eru ónæmir, en með sama
rétti má kalla menningarkvilla, einnig náð
mikilli útbreiðslu meðal menningarþjóð-
anna. Sem slíka má nefna. tannveikina,
hina mörgu meltingarkvilla, blóðleysi,
beinkröm, sjúkdóma í innkirtlum, t. d.
skjaldkirtilbólgu, sjúkdóma í skilningar-
vitum, taugabilunar- og sálsýkissjúkdóma
og yfirleitt sjúkdóma í öllum líffærum.
öllum þessum kvillum er það sameigin-
legt, þar með talin berklaveikin, að þeir
hvíla á hrörnunarástandi líkamans og
eru Ijós vottur um hnignun lífsþróttar-
ins. En orsakirnar til þessarar hrörnun-
ar eru þær, að menningarþjóðirnar hafa
yfirgefið þann farveg, sem heilbrigðu lífi
og framþróun þess hefir verið skapaður
frá öndverðu.
í lífskröftugum, fullkomlega heilbrigðum
líkama, sem lifir samkvæmt ósköpuðu lög-
máli, hafa berklasýklar lítil skilyrði lífs og
þrifa. Þeir deyja þar út, eins og arfi í
vel ræktuðu túni. En með hrörnun þeirri,
sem menningarþjóðirnar hafa skapað sér
í leit sinni eftir auknum og ónáttúrleg-
um lífsþægindum, hefir berklav nkinni
verið rudd braut, og ekki aðeins hrnni,
heldur og öllum hinum svokölluðu menn-
ingarsjúkdómum. Berklaveikin og ki'abba-
21