Kennarablaðið - 01.06.1900, Blaðsíða 7
135
að telja upp hér. Aðal-tilgangur minn með því að skrifa línur
þessur er sá, að vekja athygli manna á nauðsyn kennarafé-
laga út um landið og skora á starfsbræður mína að gefa j>ví
máli gaum.
Bins og kunnugt er, var ,,hið íslenzka Kennarafélag" stofn-
að í Reykjavík 1889, og er það mér vitanlega hið eina kennara-
félag, sem nú er til hór á landi. Kennarar í Skagafirði munu
að vísu hafa stofnað félag með sér, en eigi heyri ég þess að
neinu getið. Um „hið íslenzka Kennarafélag" sé ég enga
ástæðu til að fjölyrða hér; „Kennarabi." hefir áður skýrt frá
ástandi þess. En á það vildi óg minna starfsbræður mína,
kennarana, að vér megum eigi láta við svo búið standa. Oss
er öldungis bráðnauðsynlegt að koma oss upp félögum út um
landið, svo að vér getum starfað í sameiningu. M'argt það,
er að alþýðumentamálum iýtur, liggur í kaldakoli, og það
sannast, að ef vér kennararnir drögum oss í hlé, þá verður
aidrei neinna verulegra framfara að vænta- í þeim efnum. En
til þess að vér getum starfað nokkuð til gagns, þurfum vér
að sameina krafta vora.
í síðasta biaði „Kennarabl." er talað um örðugleika þann
og kostnað, sem fundarsókn til .Reykjavíkur mundi hafa í för
með sér fyrir kennara, sem í fjarlægð búa, og skal ég játa, að
þetta er satt. En eins og bent hefir verið á, mætti úr þessu
bæta með því að kóma upp smádeildum, er stæðu undir aðal-
umsjón „hins isl. Kennarafélags. * Máli þessu var eitt sinn
hreift í „Heimilisblaðinu", sem gefið var út í Reykjavík fyrir
nokkurum árum, en því var þá enginn gaumur gefinn. Skyidi enn
fara á sömu leið?
Ég býst við að fá að heyra. ýmsar raddir, sem telja
þetta ómögulegt sökum strjálbygðar og fátæktar. En „viljinn
dregur hálft hlass“, og eigi efa óg það, að viljinn só til hjá
allmörgum. Ég fyrir mitt leyti álít, að vér kennarar höfum
bæði nægan tíma og. tækifæri til að gefa oss við þessu máii,
og einnig svo mikii efni, að vór gætum vel komið upp slíkum
fólögum; kostnaðurinn við það þarf ekki að vera svo mikill.
En það er anðvitað, að á meðan menn horfa að eins á örðug-