Kennarablaðið - 01.06.1900, Blaðsíða 10

138
hljóðs þannig: Farið og gerið allar þjóðir að mínum lœri-
sveinum! “:
Bókin fæst í bókaverzlnn Sigf. Eymundssonar, og löyf-
um vór oss að raæla með því, að sem flestir kynni sér
hana.
- - <*>o<>----
í&olinmœði.
folinmæðin er ein af þeim dygðum, sem kennarinn fyrst
og fremst verður að reyna að temja sór. Kennai'astarfið út-
heimtir sanna þolinmæði.
í þessu efni höfum vór kennararnir yfirleitt án efa til
margra synda að svara. Oþolinmæði vor varpar vist skugga
á líf ýmsra þeirra barna, sem oss er trúað fyrir.
Venjulega munu foreldrarnir taka vægt á óþolinmæði kenn-
aranna, því þeir vita og skilja allra manna bezt, að hér út-
heimtist annað en lítið. Þetta sóst líka bezt á því, sem vana-
lega er viðkvæðið hjá þeim, sem ekki eru kennai'ar:
„Kennari gæti ég ekki verið; til þess brestui' mig þol-
inmæði".
„Nei, kennari vildi ég allra sízt vera! Að eiga að sitja
dag eftir dag yfir tossa-krökkum, sem ekkert geta lært! Ég
held, ég þakkaði fyrir!“
Óþolinmæðinni til afæökunar má telja það, að hún er oft
af áhuga kennarans sprottin, og sér í lagi er honum full vor-
kunn, þegar þannig er ástatt, að mörg börn eiga að fylgjast
að í einhverri námsgrein, t. d. reikningi. Hann útskýrir hverja
nýja aðferð svo vel sem honum er unt á skólatöflunni. Sum
börnin skilja útskýringuna strax og geta hagnýtt sér hana við
útreikning dæmanna, en sum hafa alls ekki skilið upp né niður
í neinu. Hann verður að endurtaka útskýringuna, þrítaka hana,
og samt er alt árangursiaust. Þá er von, að kennaranum verði
hálf-gramt í geði, ekki vegna þess, að þetta eykur honum ómak,