Tímarit Máls og menningar - 01.09.1984, Blaðsíða 33

Þorri Hringsson
Árásin í neðanjarðarlestinni
I
Maðurinn hafði legið andvaka fram undir morgun þegar honum
tókst loks að festa blund. Brátt smaug dauf skíma komandi dags
gegnum óhrein gluggatjöldin og annarlegur ljómi sveipaði herbergið.
Það var álíka breitt og það var hátt til lofts. Gólfið var lagt
gulbrúnum dúk sem á hafði verið sett slitið teppi. Einu húsgögnin
voru ólökkuð kommóða með ljósmynd undir rykföllnu gleri og
fornfálegur dívan upp við vegginn gegnt glugganum. Hurðin hafði
auðsjáanlega ekki verið á hjörunum í töluverðan tíma og meðfram
dyrakarminum var steypan tekin að molna.
Maðurinn á dívaninum lá á bakinu með vinstri hönd undir hnakk-
anum en þá hægri snyrtilega yfir andlitinu til að verjast vaxandi birtu.
Dökkgræn ábreiða dugði varla til að halda á honum hita því íbúðin
var ókynt og kaldur janúarvindurinn átti greiða leið gegnum hrörlega
gluggana.
Hár hans var grátt og tekið að þynnast efst á hvirflinum. Nefið
beint en bar merki óhóflegrar bjórdrykkju. Varirnar voru þunnar
með bláleitri slikju. Hann var nokkuð feitur en annars ekki illa á sig
kominn líkamlega.
Maðurinn vaknaði skömmu fyrir ellefu. Þungur umferðarniður
Parísar þrengdi sér inn í eyru hans og öskrin í krökkum nágrannans
gerðust æ háværari.
I stutta stund lá hann og renndi augunum yfir gamalkunnugt
mynstrið í flagnaðri málningunni en reis svo með erfiðismunum upp
við dogg, teygði sig í bláa peysu sem lá hálf undir rúminu og klæddi
sig í hana. I öðrum fötum hafði hann sofið.
Svo stóð hann upp og gekk út að glugganum. Utsýnið ofan af
fimmtu hæð var takmarkað vegna þéttrar rigningar svo rétt grillti í
nærliggjandi blokkir.
383