Lögmannablaðið - 01.06.2004, Blaðsíða 25

25
ingar, að áfrýja máli sínu á grundvelli fjárhags-
legra sjónarmiða, þ.e. ef sekt og/eða eignaupptaka
nær ekki kr. 420.000?
Skoðun greinarhöfundar er sú að skilyrði laga
um meðferð opinberra mála séu mun strangari en
mælt er fyrir um í MSE og þrengja mjög að rétti
manna til að áfrýja sakamálum. Telur höfundur
ennfremur að dómi í málinu, sem varð kveikjan að
þessum greinarskrifum, hefði verið heimilt að
áfrýja ef ákvæði laga um meðferð opinberra mála
væru í samræmi við MSE. Byggir höfundur þá
skoðun sína á því að varla sé hægt að telja það
réttarbrot minni háttar, þar sem viðkomandi brota-
maður er dæmdur til greiðslu sektar, réttinda-
missis og að þola upptöku á eignum sínum. Refs-
ingin á jú að endurspegla brotið.
Um viðmiðun á því hvað teljast minni háttar
brot telur höfundur eðlilegt að miða við brot þau
sem fjallað er um í 115. gr. a. laga nr. 19/1991, en
það eru brot sem varða einungis sektum að
hámarki kr. 50.000.
Greinarhöfundur fellst auðvitað á að einhverjar
takmarkanir verða að vera á heimild manna til
þess að áfrýja sakamálum til Hæstaréttar, en telur
jafnframt að þær takmarkanir sem nú eru í gildi
séu of viðamiklar og ekki í samræmi við 2. gr. 7.
samningsviðauka MSE.
Höfundur starfar sem lögmaður hjá Regula-lögmannsstofu á
Egilsstöðum og var verjandi mannanna tveggja sem sakfelldir
voru í málinu.
L Ö G M A N N A B L A Ð I Ð
Af Merði lögmanni
Merði hafa um ævina oft verið gefin heilræði. Sjaldnast hefur hann þegið þessi heilræði enda er
hann allt í senn klár, með mikið sjálfstraust og útskrifaðist sem þriðji efsti úr sínum árgangi í
lagadeildinni. Mörður reykir enn, þótt svo að læknirinn hans hafi sagt honum fyrir 15 árum
síðan að hann yrði að hætta þessu. Lækninum finnst hann líka of þungur, en í stað þess að léttast
hefur Mörður bætt á sig á undanförnum árum. Hann tekur stundum „lán“ af bankareikningi
stofunnar, þótt svo að endurskoðandinn hans hafi sagt honum að þetta mætti hann ekki gera og
svo mætti lengi telja.
Þegar Mörður útskrifaðist úr lagadeildinni á sínum tíma réði hann sig sem fulltrúa hjá Njáli
Þorfinnssyni hrl., sem þá var einn af virtustu lögmönnum landsins. Hann hafði flutt mörg af
merkilegri dómsmálum aldarinnar og var á því sviði goðsögn í lifanda lífi. Hann var í traustu
sambandi við ráðamenn landsins sem oft leituðu til hans þegar úr vöndu var að ráða. Þá voru
helstu athafnamenn með fyrirtæki sín í viðskiptum á skrifstofu Njáls. Njáll var maður
samviskusamur og vann myrkranna á milli við að þjóna sínum skjólstæðingum, en er hér var
komið við sögu var Njáll rúmlega fimmtugur og orðinn þreyttur á hinu mikla álagi. Hann ákvað
því að ráða sér fulltrúa og var Mörður sá fyrsti sem Njáll réði til sín. Njáll var þurr á manninn í
fyrstu og fannst Merði sem hann væri að mæla sig út. Annars var Mörður bara nokkuð ánægður
með sjálfan sig og fjölskylda hans var líka ánægð með sinn mann.
Mörður var ráðinn til þess að sinna innheimtunni fyrst og fremst, en þó var svo um samið með
þeim Njáli að hann fengi önnur verkefni er fram liðu stundir. Stundum var hringt á stofuna þegar
Njáll var ekki við og þá varð Mörður að hlaupa í skarðið og veita lögfræðiráðgjöf um hin
ólíklegustu mál og fórst honum það vel úr hendi. Meira að segja hafði forsætisráðherra landsins