Kennarablaðið - 01.06.1900, Blaðsíða 5

133
Vér viljum að endingu skora fastlega á þáy sem til þess
eru faerir, að íbuga þetta mál alvarlega, eða þó öllu heldur
að reyna að framkvœma eitthvað í þessu efni, því það iieiir
víst verið íhugað ekki svo lítið. En oss bráðliggur á ,að fá
einhverja bók, er nota mætti sem kensluhók, einkum fyrir
börn og unglinga. Pað getur varla kornið til nokkurra mála,
að eigi sé möguiegt að fá þetta framkvæmt; vér eigum svo
marga sögufróða menn, að einhver þeirra hlýtur að geta samið
slíka sögu. Vitanlega er margt enn þá órannsakað og óáreiðan-
iegt í sögu þjóðarinnar; en hór er ekki og getur ekki verið
að tala um nema aðal-atriðin, og þau ætlum vér að séu nokk-
urn veginn frambærileg. Það er einmitt, eins og þegar hefir
verið bent á, aðal-gallinn á þessari fyrstu tilraun, sem vór
höfum, að þar er minst á of margt, of mikið af upptalningum,
mannanöfnum og ártölum, en þar á móti er söguheildin ekki
nægilega ijós og orsakasambandið ekki nægilega ákveðið. f’essa
galla þyrfti að varast framvegis, og auk þess þyrfti frásögnin
að vera nokkuru léttari og fjörugri, til þess að hún yrði vel
aðgengileg fyrir börn og unglinga.
-------OoOx>------
jpTáein orð um BveiíofíenBÍu.
Fátt sýnir betur en sveitakenslan hér á iandi, hve mjög
oss íslendingum er ábótavant í frjáisum félagsskap og samtök-
um. Það er auðsætt, að í því efni gæti félagsskapurinn gert
mjög mikið gagn og lagfært stórum ástandið frá því, sem
nú er.
Ég álít, að það gæti orðið sveitakensiunni., mikið til bóta,
ef félagsskapur myndaðist í hverri sókn undir stjóni sóknar-
nefndar, viðkomandi prests og kennara. Öllum börnum í sókn-
inni, frá 8—9 ára til fermingar, ætti svo að skifta niður eftir
aldri og þroska, helzt í 2 deildir; en ef börnin yrðu þá:i of
mörg í hverri deiid, svo að ekki væri hægt að kenna. þeim
öllum í einu, af því að húsriím vantaði til þess, þá mætti aftur
sk-ifta deildunum í 2 eða fleiri flokka.