Tíminn - 24.12.1954, Síða 1

hmtinóiná ci
t/ecýi
JÓLAHUGLEIÐING eftir séxa Einar Guðnason, Reykholti
cmnncip
Þetta er að þakka hjartgróinni miskunn Guðs vors;
l fyrir hana mun Ijós af hœðum vitja vor,
til að beina fótum vorum á friðarveg.
i til að lýsa þeim, sem sitja í myrkri og skugga dauðans,
(Lúk. 1, 78—79)
Öll munum við söguna um Sakaría, prestinn
frá Júde, sem ekki trúði, þegar engill Guðs flutti
honum mikinn persónulegan fögnuð. Vantrú
hans bakaði honum þunga raun um stund. En
svo rættist boðskajntr engilsins og honum fædd-
ist sonunnn Jóhannes, er skyldi ganga fyrir
Drottni, til að greiða vegu hans.
Fögnuður hins aldna prests var einskær, því
að nú sá hann, að allt var að rætast, sem hon-
um hafði verið boðað. Og hann sá meira. —
Hann sá, að fylling tímans var komin. Messías
var að koma. Og sonur hans átti að ganga
fyrir honum og gera beinar brautir hans.
Og af spámannlegri andagift mælti hann
fram orðin ógleymanlegu: Þetta er að þakka
hjartgróinni miskunn Guðs vors; fyfir hana
mun Ijós af hæðum vitja vor, til að lýsa þeim,
sem sitja i myrkri og skugga dauðans, til að
beina fótum vorum á friðarveg.
Sakaríavæntifrelsara þjóðar sinnar. Vér vit-
um nú, að hann sá þar of skammt. Allt um
það eru orð hans eilífur sannleikur. Án þess
að vita flytur hann öllu mannkyni jólaboð-
skapinn. Ekki síz t eiga orð hans við á vorum
tímum.
Ok Rómverja hvíldi þungt á Gyðingum.
Þeir þráðu því umfram allt frelsi og frið.
Þetta átti Messías að veita þeim, þegar hann
kæmi. Vér nútímamenn þráum líka að Ijós
frelsis og friðar breiðist yfir öll lönd jarðar.
Vér þráum, að eitthvað það komi fyrir, sem
sýni oss og sanni, að nú sé nýr og betri tími
í vændum.
XJm þetta er rætt hátt og í hljóði, einslega
og opinberlega. Og svo varpa menn öndinni
mæðilega og sjá ekki nema vonbrigði og
myrkur. Hvernig geta menn verið svona, þeg-
ar Ijósið skín í myrkrinu — og er búið að
lýsa yfir oss i meir en 1900 ár?
Ljósið kom til að vitja vor allra. Það hefur
lýst feðrum vorum og mæðrum. Það hefur
borið yl og birtu inn í hvern kima mannlegs
lífs. Og það lýsir yfir oss, sem nú lifum, birt-
ir os eilífa náð Guðs, elsku hans og umhyggju.
Alldrei er birta þess sterkari en á alvörutím-
unum, þegar reynt er að láta myrkrið hylja
það. Þá sýnir það betur en nokkru sinni eilífð-
armátt sinn, að það er komið af himinhæðum
til að vitja vor.
Salcaría presti liefur oft verið álasað fyrir
það, að hann trúði ekki, er engill Guðs færði
honum mikinn fögnuð. En erum vér nútíma-
menn honum frernri? Iiefur ekki engill Drott-
ins talað til vor um hver jól og boðað oss,
að frelsari mannkynsins væri fæddur.
Sakaría prestur leið nauð fyrir vantrú sína.
Er það þá að furða þótt nokkur nauð hvílí
á herðum þess mannkyns, sem enn hlýðir efa-
blandið á, þegar engill Drottins boðar, að því
sé frelsari fæddur, og að aðeins í fylgd með
honum og fyrir lians frelsandi mátt megi það
rata út úr myrkrinu og beina fótum á frið-
arveg? Ástand vorra tíma er alvarlegt. En
ekkert er að óttast, ef Ijósið af hæðum fær.
að lýsa upp framtíðarveginn.
Jólin eru að koma. Boðskapur engilsins óm-
ar í hjörtum vorum og í hjörtum miUjónanna:
Yður er ídag frelsan fæddur, sem er KHstur
Drottinn.
Enn vakir vor himneski faðir yfir oss af
sinni óumræðilegu elsku. Lítið barn í jötu er
tákn um hans framréttu hönd. Vissidega rétt-
um vér fram hendur vorar og meðtökum með
barnslegn gleði hina himnesku hjálp. Myrknð
leggur á flótta. Hvarvetna er jólafriður —
jóladýrð. Það er sigurstund hins góða. Vegur
framtíðar er upplýstur af Ijósi himinsins, —
þangað beinum vér vorri för — og jólagleði
vor verður fidlkomin.
Gieðileg jói!