Tíminn - 24.12.1954, Síða 37

JÓLABLAÐ TÍMANS 1954
37
— Þú segir satt. Hendurnar voru
stokkfreðnar á þessum vesaling.
— Hvað eigum við að gera við
skyrtuna hans? spurði Anna.
Karl Pétur brosti til hennar.
— Anna mín, ef þú nennir, þvoöu
skyrtuna og strauðjaðu. Hann mun
áreiðanlega koma, þegar hann
uppgötvar, að hann hefir gleymt
henni.
— Já, Karl, það skal ég gera. Ég
hefi þá a. m. k. gert eitt góðverk.
Þremur dögum seinna barði Jens
brokk á bakdyrnar hjá Karli Pétri.
Gerða htla, fjögurra ára gömul
dóttir Karls, opnaði fyrir honum.
Jens var feiminn, stóð þegjandi
og horfði á litlu stúlkuna. Honum
fannst hann aldrei hafa séð svo
laglega litla stúlku fyrr. Og hún
var ekki vitund hrædd við hann.
Þess í stað brosti hún vingjafnlega
til hans.
— Er pabbi þinn heima, spurði
Jens.
— Já, svaraði Gerða. Hann er
úti í hlöðu. Mamma liggur inni á
dívani, hún er með höfuðverk, en
ég get samt kallað á hana.
— Nei, sagði Jens, það var pabbi
þinn, sem ég ætlaði að tala við. Ég
get farið sjálfur út í hlöðu og tal-
að við hann þar.
— En Gerða litla smokraði sér
fram hjá Jens og hrópaði:
— Pabbi, pabbi.
Gerða litla hafði mjög skæra
rödd, og það leið ekki á löngu, áð-
ur en Karl Pétur opnaði hlöðu-
dyrnar og gekk áleiðis heim.
Gerða beið, þangað til faðir
hennar var kominn að henni.
— Pabbi, hér er kominn maður,
sem vill fá að tala við þig.
— Jæja, einmitt það. Karl Pét-
ur rétti Jens höndina og bauð hann
velkominn.
Jens brosti. — Ég þakka fyrir.
En mig minnir fastlega, að ég hafi
gleymt pakka í sleðanum um dag-
inn, þegar ég ók með þér.
— Já, það mun rétt vera, svar-
aði Karl Pétur. — Og í pakkanum
var skyrta, sem konan mín hefir
bæði þvegið og strokið. Þú getur
sem sé farið í hreina skyrtu á jól-
unum.
— Þökk fyrir. Jens brosti til
Geröu. En það er nú líka eina jóla-
gjöfin, sem ég fæ. í fyrra svaf ég
í fjósi á jólanóttina. En það var
bæði hlýtt og friðsælt þar. Og það
allra bezta var að ég svaf það allt
af mér.
Gerða horfði á föður sinn.
— Pabbi, þessi maður á að halda
jólin með okkur. Hann á ekki að
sofa úti í fjósi, það er svo dimmt
þar.
— Finnst þér það, vina mín. En
það er ekki víst, að ókunni maður-
inn vilji vera hérna.
— Viltu það ekki, ókunni mað-
ur, spurði Gerða og horfði á Jens
sínum einlægu barnsaugum.
— Jú, en heldur þú, að mamma
þín vilji það?
— Já, hún mundi ekki hafa neitt
á móti því, af því að hún þorir ekki
sjálf að sofa úti í fjósi.
— Komdu með inn og fáðu þér
einhvern matarbita, sagði Karl
Pétur, þá getum við rætt nánar um
þetta.
Lítilli stund síðar síðar sat Jeris
við borð, sem Anna hafði búið hon-
um. Hún hafði þvi næst gengið til
hvílu og Gerða með henni.
Karl Pétur sat hjá Jens og rabb-
aði við hann.
— Hvað heitir þú eiginlega?
spurði hann.
Jens gaut til hans hornauga.
— Þar, sem fólk þekkir mig, geng
ég undir nafninu Jens brokk. En
það er ekki mitt rétta nafn. Ég
fékk þetta uppnefni, þegar ég var
drengur. Strákarnir kölluðu mig
líka Brokk-Jens. Mitt rétta nafn
er Jens Jensen.
— Hve lengi hefur þú flakkað?
— Ja, það er ekki svo auðvelt að
fylgjast með tímanum. En ætli það
séu ekki ein fjórtán, fimmtán ár.
— Og hvaðan ertu ættaður, ég á
viö, að þú hljótir að eiga einhvers
staðar heimili?
— Hvaðan ég sé ættaður, það
veit ég nú varla. Foreldrar mínir
voru mjög fátækir, og þegar ég var
aðeins níu ára að aldri varð ég að
fara að vinna fyrir mér. En ég var
óheppinn með vistir, svo að ég
strauk úr þeim öllum. Þá var ég
settur á drengjaheimili, og þaðan
gat ég ekki strokið. Þaðan losnaði
ég ekki fyrr en ég var átján ára.
Ávallt síðan hefi ég flakkað um
þjóðvegina
— Þú veizt þá ekki, hvort
mamma þín og pabbi eru á lífi?
— Nei, það hefi ég ekki hug-
mynd um.
— En þú veizt þó, hvar þú ert
fæddur?
— Já, ég er fæddur í litlu þorpi
á Fjóni.
Karl Pétur sat góða stund og
hugsaði. Það voru takmörk fyrir
forvitninni, fannst honum. En eitt
var ljóst, sem hann vissi þegar, að
Jens var heiðarlegur maður, og með
því að hreinsa hann upp mundi
vera gerlegt að gera hann óþekkj-
anlegan frá því sem nú var.
— Jens, sagði hann dátlítið hik-
andi. — Ef ég reyndi að grafa það
upp, hvar mamma þín og pabbi
eiga heima, mundir þú þá vilja
fara heim og hitta þau?
— Ég á hvorki föt né peninga,
svaraði Jens.
— Hvað hét drengjaheimilið, sem
þú varst á?
— Ég veit ekki, hvort það hét
nokkuð sérstakt, en það var í
Kjellerup hjá Silkiborg.
— Gott. Við skulum ekki tala
meira um þetta. En á morgun. er
aðfangadagskvöld, þú veizt það?
Jens kinkaði kolli.
— Þú verður kyrr hérna og held-
ur jólin með okkur. Svo getum við
beðið og séð, hvað setur.
Jens var kyrr.
Það var ekki hægt að sjá, að
þetta væri sami auminginn og kom
utan af þjóðveginum kvöldið áður,
þegar hann sat við hlaðið matborð-
ið á aðfangadagskvöld. Hann hafði
látið klippa sig og raka og hafði
fengið nýleg föt. Hvítt skyrtubrjóst-
ið og svört slaufan gerðu hið veður-
bitna, hrukkótta ^indlit enn meira
áberandi.
Hann átti dálítið erfitt með a3
venjast hinu nýja umhverfi. Samt
hafði honum aldrei fyrr fundist
hann svo öruggur og hamingju-
samur, einkum þegar Gerða litla
bað hann að kveikja á kertunum á
jólatrénu. Hún tók í hönd honum
og leiddi hann inn í litlu stofuna
þar sem jólatréð stóð á miðju gólfi.
Hann kveikti á Ijósunum, stóð góða
stund þögull og horfði á alla dýrð-
ina. Ljósin endurspegluðust í aug-
um hans, sem voru ekki alveg laus
við að vera dálítið vot.
Svo tók Gerða aftur í hönd hon-
um, og þau gengu öll kringum
jólatréð. Gerða litla söng alla jóla-
sálmana með, og það hljómaði svo
einstaklega fallega í eyrum Jens.
Kvöldið varð Jens ógleymanlegt.
Sem í draumi hafði hann í fyrsta
skipti á ævinni lifað þá hamingju,
sem sprottin er af kærleika og
trúnni á það góða í manninum.
Nú ætlaði hann sjálfur að verða
maður. Hann vildi sjálfur lifa þá
hamingju að skapa heimili, þar sem
lítil stúlka, eins og Gerða, gæti gert
honum lífið ánægjulegt með því að
V■■■■■■! ■■■■■■■■■■BaBI
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■I
'.V.V.V.V
!■■■■■■!
i m ■ n ■ ■ r i
Kaupfélag Skagfirðinga
Sauðárkróki — Stofnað 1889
Kaupfélagið óskar öllunt
viðskiptamönnum
árs og friðar
og gleðilegra jóla.
Starfrœkir:
Skipaafgreiðslu,
Mjólkursamlag,
Sláturhús,
Frystihús,
Biðreiða- og vélaverkstæði,
T r ésmíðaverkstæði,
3 sölubúðir og kjötvinnsla.
Umboð fyrir Samvinnutryggingar.
Skagfirðingar! Innlánsdeild vor ávaxt
ar sparifé yðar með beztu fáanlegum
kjörum.
Kaupfélag Skagfirðinga