Tíminn - 06.03.1957, Síða 3

t í M I N N, miðvikudaginn 6. marz 1957.
RIO DE JANEIRO
-— KristslíkneskiS
sg Sykurtoppurinn.
Vigfús Guðmundsson
Páo de Janeiro,
25. febr. 1957.
Kæru vinir og velunnarar!
Þá er nú komi'ð í hina marg-
rómuðu Brasilíu. Ferðalagið
hefir gengið vel. Frá Eng-
landi og suður að Spáni,
Portúgal og reyndar suður á
móts við vesturströnd Afríku
var sjóveður heldur leiðinlegt
,og margir voru talsvert mikið
sjóveikir. En slíkt hafði lítil á-
hrif á gamla Suðurnesja- og
skútusjómanninn íslenzka. Þó
er oftast betra að ferðast á sjó
í góðu veðri heldur en slæmu.
Eins og ýmsir kunningjar heima
vissu, þá gat ég ekki fengið þar
ferðaleyfi (visa) inn í nokkurt
Suður-Ameríkuríkið. Treysti ég
svo á að geta fengið þau í London,
þvi þar hefir mér oftast gengið vel
að fá ferðaleyfi inn í fjarlæg lönd
í sendiráðum eða ■ konsúlötum
hinna ýmsu ríkja, sem þar eru yf-
irleitt. En þetta gekk erfiðlega
núna. Fór ég í okkar sendiráð.
Kristinn ekki heima. Hannes að-
eins ókominn. Brynhildur og Ei-
rikur gæðin sjálf, eins og venju-
iega. Létu mig hafa vottorð frá
sendiráðinu um að ég væri sæmi-
legur náungi o. þ. hr, en meira
gátu þau ekki að gert. 1
Loksins tókst mér þó að fá
ferðaleyfi hjá brazilíska konsúlat-
inu til Brazilíu og var það fyrir
mestu.
Ferðapistllar fyrr og nú.
Ég varð þess talsvert var áður
en óg fór að heiman, að ýmsir
bjuggust við pistlum frá mér í
Tímanum úr þessu ferðalagi mínu,
svipuðum og ég hefi skrifað í hann
í nokkrúm ferðum mínum úti í
heimi á liðnum árum. Vil ég segja
þeim, er þessa kynnu að óska eða
vona, að ýmissa orsaka vegna mun
verða litið um að Tíminn flytji
slíka ferðapistla frá mér í þetta
sinn. Þó varð ég mikið var við
það við útgáfu ferðabókar minnar,
Umhverfis jörðina, að fjöldi ágæts
fólks um land allt hafði talið þessa
ferðaþætti mína einhvers virði.
Það sýndi þetta fólk í verki með
viðtökunum á ferðabókinni.
Ég tel mér því ljúft og skylt að
gefa þessum samlöndum mínum
tækifæri á einhvern hátt að ferð-
ast með mér í anda um þennan
heimshluta, sem ég er nú stadur
í og íslendingar yfirleitt, held ég,
eru fremur fáfróðir um. Þótt enn
þá hafi ég ekki ákveðið á hvern
hátt það verði.
Mér finnst ég skilja ykkur svo
vel, sem hafið sífellda útþrá og
ferðalöngun, en hafið ekki tæki-
færi til þess að svala þeim þrám.
En fyrst ég er svo lánsamur að
ferðast meira heldur en almennt
gerist með ísl. alþýðu, finnst mér
næstum skylda mín að bjóða ykk-
ur með eftir því sem ég hefi þess
kost. Enda er mér samíylgd góðra
manna, þótt ekki sé nema í anda,
mjög hugljúf. Hirði ég lítt þótt
önnur tegund manna kalli ferðalög
mín lúxusflakk o. þ. h. Þeir um
það. Ferðalögin eru mitt „tóbak
Og brennivín" .— og mín skóla-
ganga, sem ég naut lítillar í æsku.
„Námseyrir“ minn nýtur samt ekki
fríðinda í undanþágu skatta til rík
isins, né heldur er hann styrkur á
sama hátt og fjöldi fólks nýtur
heima, sem fer í „náms“-erindum
út fyrir pollinn.
Fréttirnar að heiman.
Þegar ég fór að heiman voru þar
aðalumræðuefnin: hvort yrði veru-|
lega úr verkfalli flugmanna og þar j
með hættu allar flugferðir íslend-l
inga, og snjóþyngslin á vegunum.1
Hvernig úr hefir rætzt fréttist ein-
hvern tíma út í fjarlægðina, vona
ég.
Einhvern veginmfylgir það til-
finningunni á þessum tíma árs,
þegar verið er suður í sól og sumri,
að það sé þá kaldranalegt norður á
íslandi. Þó rætist þar stundurn
betur úr en ætlað er. Þannig var
það t. d. í síðustu ferð minni suð-
ur í heim. Þegar ég kom þá norð-
ur á suð-austasta horn Evrópu
(Istanbul), seint í marz — eftir
að hafa verið afskorinn fréttum
frá íslandi á ferðalaginu umhverf-
is Afríku, — þá voru einu frétt-
irnar, sem ég fékk frá íslandi, að
þar hefði hvað eftir annað, þá ura
veturinn, verið hlýjasti staðurir.n
í Evrópu! Svona kemur fyrir að
veðurfregnirnar séu góðar frá
hólmanum okkar.
En munurinn hlýtur alltaf að
vera mikill þar og hér á suðurhlið
jarðar. Og það fer svo langt, að
hinn mikli hiti og sterka sólskin,
sem hér er, verður helzta ömunin.
einkum þeim, sem nýkomnir eru
hingað frá Norðurvegum. Samt er
nú notalegt að vera kominn einu
sinni ennþá á suðurhlið hnattar-
ins, og senn fer að hausta og þá
minnkar hitinn. Annars er veðrið
hér dásamlega fagurt og gott sem
getur verið, þótt heldur sé heitt.
Skafheiður himinn, en sólin ekki
„í fullu suðri“, heldur lallar um
hádegið frá heiðríku háhveli dá-
lítið í hánorður.
Eftir 10 daga ferð frá
Kanaríeyjum.
Sendi ég ykkur öllum mínar
beztu kveðjur héðan frá hvann-
grænum hlíðum og spegihléttum
fjörðum, þar sem „fjallhnjúkarað-
irnar rísa í kring sem risar á verði
við sjóndeildarhring."
Þótt lítið verði um ferðapistla,
getur vel verið, að ég sendi vkkur
kveðju mína frá þessu landi í Tím
anum einhvern tíma seinna.
Það var í dögun í morgun, að
fjallhnjúkar Brazilíu risu úr hafi
rétt fyrir ofan hina ljósbjörtu
sandströnd meðfram sjónum. Eftir
10 daga ferð frá Kanaríeyjum sást
loks tilbreytni fyrir augað fyrir
utan öldu hafsins, sem á allri
þeirri leið höfðu verið smávaxnar.
Ekkert skip á leiðinni sjáanlegt,
enginn fugl né flugvél. Aðeins ein-
staka flugfiskar brugðu sér hér og
hvar yfir öldur hafsins.
Umhverfið hér í borg er indælt.
En auðvitað er ég engu íarinn að
kynnast hér ennþá af eigin raun.
— Finnst ég þurfa að senda ykk-
ur einu sinni ennþá kveðju mína
úr fjarlægð á þessum degi í lífi
mínu.
Með beztu óskum, ykkar einl.
Á Bandaríkjaþingi, sem saman
kom í janúar s. 1., eiga 16 konur
sæti. Ein þeirra er „senator“ og
byrjaði 6 ára kjörtímabil í öldunga
deildinni fyrir 2 árum. Hún er frú
Margerethe Chase Smith. Hinar
konurnar eru allar í fulltrúadeild-
inni. Þar eru 435 þingmenn alls,
og er kjörtímabil 2 ár. Af þessum
15 komu 2 fyrst á þing nú í jan-
úar. Elzt kvennanna er frú Edilh
Nourse Rogers, sem hefir setið á
þingi samfleytt síðan 1925. Fyrsta
konan fékk sæti á þingi Bandaríkj
anna árið 1916 og hafa alls 63
konur setið á þingi síðan, þar af
9 í öldungadeildinni. Myndin er
af frú Francis P. Bolton, sem nú
er að hefja 10. árið sem fulltrúi
á þinginu. Hún hefir tekið mjög
virkan þátt-í mannúðarmálum og
utanríkismálum, t. d. átt sæti 1
utanríkismálanefnd þingsins.
í eldh
usmu
Svikinn héri:
Vi kg. lifur,
V4 kg. svínakjöt,
kg. nautakjöt og
ein sneið af reyktu fleski er hakk-
að tvisvar sinnum. Saman við það
er hrært:
1 eggi,
4 matsk. brauðmylsnu,
1 bolla mjólk,
1 stór íesk. kanill
og svolítið salt og pipar.
Kjötdeigið er mótað í hleif og
látið í smurða skúffu. Ofan á eru
lagðar mjóar ræmur af reyktu
fleski. Steikt í ofni á 1 klukku-
tíma, vætt nokkrum sinnum með
mjólk. Borið fram með grænmeti.
1«.
Appelsínusafi með frosnum rjóma:
1 dós (2 dl.) appelsínusafi er
blandað með 6 dl. af vatni.
% dl. vatn er hitað og í því er
leyst upp
% tesk. matarlímsduft, eða %
blað af matarlími. í það er bætt
1 dl. af sykri og rifið hýði af
Hmfsdælingar fá stóran og vandaSan
vélbát? smíðaðan á ísafirði
Frá fréttaritara Tímans á ísafirði.
Um mánaðamótin janúar febrúar var sjósettur hér á ísa-
firði nýr vélbátur frá skipasmíðastöð Marelíusar Bernharðs-
sonar. Báturinn er úr eik en yfirbygging úr stáli.
Teikningu gerði Eggert Lárus-
son, ísafirði. í bátnum er 280 hest-
afla Mannheim-vél og dýptarmælir
með asdic-útbúnaði. IVIannaíbúðir
eru mjög þægilega útbúnar og
klæddar plastplötum.
Báturinn hlaut nafnið Páll Páls-
son, og er eigandi hans Ver h.f.
Frú Frances P. Bolton
— þingmaður í 10 ár —
einni appelsínu.
3 dl. af rjóma þeyttir og bland-
að útí, síðan íryst.
Appelsínusafinn og vatnið láti®
í skál eða könnu, rjómanum steypt
útí (í bitum) og ausið upp i glös.
ískaffi: j
1 1. vatn j
2 dl. malað kaffi
1 dl. sykur
1 dl. rjómi
Vanilluís
Lagað sterkt kaffi, kælt og syk»
urinn hrærður í. Rjóminn þeyttur.
Kaffinu hellt í glös, skeið af þeytt-.
um rjóma og vanilluís bætt útí.
Kryddað te: j
1 1. vatn j
1 stöng heill kanill
10 negulnaglar
(% tesk. kardimommur)
3 matsk. te j
rifið hýði og safi úr 1
sítrónu
1 dl. sykur ■'
Kryddið er soðið í vatninu. Te>
blöðin og sítrónuhýðið sett útí og
Iátið trekkja 4—5 mínútur, síaðj
sykurinn og sítrónusafinn hrærð-
ur í. Borið fram vel heitt. i
í Hnífsdal, en framkvæmdastjóri
þess er Einar Steindórsson, odd-
viti. Skipstjóri á bátnum er JóakinS
Pálsson en vélstjóri Friðbjörn Frið
björnsson.
Þetta er þriðji báturinn í eign
Hnífsdælinga, sem ber nafnið Páli
Pálsson. Sá fyrsti var 12 lestir, og
var hann seldur á stríðsárunum
til Skagastrandar. Annar var 36
lestir, og var seldur nýju útgerðav
félagi á ísafirði og heitir nú Már.
Jóakim Pálsson hefir verið skip.
stjóri á þessum bátum og hefir
reynzt afburða fengsæll og dugleg--
ur. I-Inífsdælingar eiga nú ágætt
fiskiðjuver, og er þar lifrar-
bræðsla, hraðfrystihús og beina-*
mjölsverksmiðja. Þaðan eru nú
gerðir út tveir vélbátar, Mímir 45
lestir að stærð, og Páll Pálsson.
Hnífsdælingar eru nú að undirbúa
byggingu þriðja bátsins. GS.
Pátsson, skipstjóri, j