Tíminn - 07.09.1957, Blaðsíða 9

TÍMINN, laugardaginn 7. september 1957.
MARTHA OSTENSO
RÍKIR SUMAR
'RAUÐÁRDAL
9
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIilllllHIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllllllllllllia
í Kópavogi
b
=
122
— Ég held ekki að þú sért
vesalingur, Karsten. Rose
faldi andlitið í höndum sér
og taældi niður grátstafinn.
— Ég held ekki að þú sért
vesalingur, endurtók hún, —
en . . . ég veit . . .
Hann greip aftur snöggt
utan um hana. Lofum því
bara að horfa á þau heiman
frá húsinu, ef það kærir sig
um það. Hans vegna máttu
allir sjá þau. Honum var
sama. Innan skamms myndu
allir fá að vita um þau hvort
sem var.
— Rose, litla rósin mín,
hvíslaði hann við eyra henn-
ar. — Treystu mér — gerðu
það. Allt mun ganga að ósk-
um. Enginn skal nokkurn
tíma getað stíað okkur í sund
ur, heyrðurðu það. Svona.
brostu nú. Hann lyfti höku
hennar með þumalfingri og
vísifingri.
Dauft bros lék um varir
hennar, er hann kyssti hana.
bredda. Með hníf Arnes gat arnir undanfarið einmitt far
hún æft sig betur, og kannski ið fram vegna kartöflubaróns
tækist henni að sigra David
Shaleen í leiknum næst þegar
hún hitti hann niðri við ána.
Henni hafði aðeins einu sinni
tekizt að sigra hann, og þá
hafði hann verið meiddur í
fingri.
Öðru hvoru leit hún upp
ins unga, hr. Grossmans?
— Viltu ekki kalla mig
George, Magdis, bað Gross-
man. Hann hélt nú hönd
hennar í báðum sínum. — Ég
er að bjóða þér hjarta mitt
og hönd.
Olina gat tæpast haldið aft
frá leik sínum og horfði yfir j ur aí sjálfri sér. Hafði hann
grasflötina, þar sem systir . ekki boðið Magdisi báðar hend
hennar, Magdis, var að leika | ur r senn? En ^ún blygðaðist
krokket við George Grossman.! sín er hun sa gleðisvipinn á
Þau voru bæði heit og rjóð andliti systur sinnar og smaug
í sólskininu. Það var of j aSr’a leið ut ur runnunum.
skammt um liðið frá mið-1111111 yrði að finna Solveigu
degisverði fyrir jafnvel svona
léttan leik, en Magdis hafði
látið móðir sína koma sér til
að stinga upp á þessu vegna
þess að brátt var von á fleiri
gestum, og þá hefðu Magdis
og George kannski ekkert
tækifæri til að vera ein sam-
an.
Olinu fannst Magdis líta
undarlega út með uppsett hár
ið undir hvíta hattinum sem
virtist um það bil að fjúka
Lögtök fyrir ógreiddum tryggingagjöldum til trygg-
ingastofnunar ríkisins, áföllnum söluskatti og útflutn-
ingssjóðsgjaldi, gjaldföllnum þinggjöldum ársins 1957
og íryggingagjöldum öllum. þar með talin iðgjöld til at-
vinnuíeysistryggingasjóðs, svo og fyrir sömu gjöldum |
frá fyrra ári, hefjast hinn 16. þ. m., hafi ekki verið gerð
full skil fyrir þann tíma. Gjaldendur í Kópavogskaup- |
stað, sem ekki greiða skatta sína með milligöngu at- -
vinnurekenda eða hafa greitt á ákveðnum gjalddögum,
eru minntir á að þeir mega ekki vænta frekari aðvörun-
ar um lögtökin.
Jafnframt verða framkvæmd lögtök fyrir ógreiddum
| bifreiðaskatti, skoðunargjaldi bifreiða og ökumanns-
| tryggingu. Lögtaksúrskurður var kveðinn upp 21. f. m.
— Það er betra fyrir þig af henni. Magdis hafði unnið
að fara aftur heim, hvíslaði
hún. — Ég meina vegna hr.
Cole. Þú mátt til, Karsten. .
— Þá það, sagði hann.
Hann greip aftur undir hök-
una á henni og kyssti hana.
Snögglega sá hann allt í móðu
og í þessari móðu virtist hon-
urn Rose svífa, föl og sem af
öðrum heimi: — Þú ætlar
ekki að koma með mér, sagði
hann sljóflega.
— Nei, ég ætla að halda
heim. Eg fer þessa leið niður
með ánni.
Hann myndi ekki hafa get-
að haldið henni kyrri, þótt
hann hefði viljað. Hún var
farin eins og litfagurt lauf-
blað, sem berst fyrir vindi,
farin í vesturátt, inn milli
trjánna í átt til árinnar.
IX. KAFLI.
Olina sat í skugga snæberja
runnans einmitt þar sem gras
flötin var mýkst og sléttust.
Hún var að leita sér að landa-
parís ein út af fyrir sig. Arne
átti hnífinn sem hún var með,
fallegur hnífur með perlu-
móður skafti, sem Roald
frændi hafði gefið honum á
jólunum. Honum þótti vænt
um hnífinn, en Olina hafði
verið svo heppin að koma að
honum, þar sem hann var að
kyssa Effie Strand úti í hlöðu.
Hún hafði skellt út, því að
fyrsta leikinn með því að
taka á öllu sem hún átti til,
en engu að síður hafði hún
gætt þess að láta Grossman
sjá á sér öklann hvenær sem
tækifæri bauðst.
Öðrum leiknum var að
Ijúka, og með einhverju móti
tókst nú George Grossman að
ná snilldarskoti. Og nú sá
Olina ofurlítið sem var þess
virði að á það væri horft.
Hann greip hönd Magdisar
svo að hún missti krokket-
kylfuna. Því næst þreif hann
stráhattinn af höfði sér og
hneigði sig svo djúpt að Olinu
virtist hann ætla að kyssa á
fingurgóma Magdisar.
— Þetta held ég að sé góðs
viti, ungfrú Magdis, sagði
hann. — Saman komumst við
gegnum þunnt og þykkt.
Hann skellti upp úr og
Magdis hneigði höfuðið feimn
islega. — Hr. Grossman, sagði
hún, — ég . . .
— Þú veizt að ég fór á sýn-
inguna í New Orleans fyrir
þremur árum, hélt hann á-
fram. —. Nú er strax farið að
tala um aðra sýningu —
heimssýningu — í Chicago.
Þú þarft ekki að segja nema
eitt orð og þá gætum við farið
þangað saman.
Heimssýning — í Chicago!
Olina átti eftir að minnast
það var svo skrítið að sjá Arne l Þessara orða George Gross
kyssa Effie þar sem hún stóð
með svuntuna fulla af eggj-
um.
Hún hafði ekki meint neitt
illt með því að hlægja svona
— hún gat bara ekki á sér
setið. En Arne hafði snúið
sér að henni rauður í framan
af reiði og sagt: — Ef þú segir
mömmu frá þessu, skal ég
stinga þér á hausinn ofan í
vatnstunnuna. Olina móðgað-
ist við þetta, að hann skyldi
drótta að henni söguburði.
Það var af þeirri ástæðu fyrst
og fremst, að hún hafði gefið
í skyn að hún yrði kannski
þögulli en ella ef hann lánaði
henni hnífinn. Vasahnífurinn
hennar sjáfrar var óttaleg
mans árið 1893. Þá var Olina
sextán ára og David Shaleen
var á sýningunni og lýsti fyrir
henni öllum þeim dásemdum
er þar gat að líta, á póstkort-
um fullum af upphrópunar-
merkjum.
En nú lét Olina fara sem
minnst fyrir sér undir runn-
anum og hleraði af ákefð eft-
ir svari Magdisar.
— Er þetta — er þetta bón-
orð, hr. Grossman? spurði
Magdis.
Andlit hennar, undir hatt-
barðinu, bar sama svip og
hann hefði verið að móðga
hana. Olinu lá við hlátri.
Hvað annað gat vakað fyrir
honum? Höfðu ekki allir saum
■ og segja henni að Magdis ætl
aði að giftast George Gross-
mann.
* Trúlofun Magdisar og Ge-
orge Grossmans átti að gera
opinbera næsta sunnudag.
Magdis var þegar tekin að
| skipuleggja veizluna af miklu
kappi, — mikla veizlu með
fleiri en þrjátíu gestum.
| Á mánudagskvöd var Mag-
dali önnum kafin við skrif-
borðið sitt í horni saumaher-
bergisins, helgistað, sem börn
j unum hafði ævinlega verið
j stranglega bannað að nálg-
; ast. Þegar Olina var sjö ára
! gömul hfði hún fengið ærlega
hýðingu fyrir að hýrast í skúff
urnar í borðinu og koma öllu
á ringulreið.
Þessa stundina, í stjörnu-
skininu klukkan níu að kvöldi
er hún átti að réttu lagi að
vera steinsofnuð, lá Olina í
felum í grátviðinum fyrir ut-
an gluggann, þar sem hún
gat fylgst með svipbrigðum
móður sinnar, þar sem hún
sat og tók saman listann yfir
gestina, og ritaði heimboðin
á gullbrydd spjöld. Glugginn
var galopinn og Olina myndi
áreiðanlega fá fyrir ferðina
ef hún væri staðin að því að
njósna um móður sína. En það
var svo skrýtið að horfa á
andlit fólks sem ekki vissi að
fylgzt var með því. Gretta sig
— setja stút á munninn —
lyfta brúnum — brosa — Ol-
ina var farin að líkja eftir
móður sinni áður en hún vissi
af, þar til Magdali stakk penn
anum ósjálfrátt upp í sig og
hrökk svo hastarlega við, að
Olina hafði næstum því misst
tökin á greininni.
Hún var að búa sig til að
hypja sig niður úr trénu þeg-
ar Karsten kom inn í herberg
ið. Og hvers konar svipur var
þetta? Eins og hann sæti í
fjötrum og ætti að fara að
brenna hann á báli.
Magdali brosti og sagði:
Jæja, Karsten, hvað villt þú.
Ég hef svo mikið að gera við
heimboðin . . .
— Ég verð enga stund, stam
aði Karsten. Ég ætlaði bara
að spyrja hvort þú ætlaðir að
bjóða Rose á sunnudaginn.
'iiimiimiimiiiiiiiimiiimiiiiiiimuiuiiiiuiiiimiimiiii
| Bæjarfógetinn í Kópavogi, 4. sept. 1957.
| Sigurgeir Jónsson.
E
imuaiiiEiiiiiiinniiiiiiiiiiiiiiiiHUUiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiutiuuiiiiiiiim
iiitHiiiiiiiiifliitimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHffliiimiiiHiiimmiiiiHiiiimiHiiinitHiiHHiiiiiiiiiiim
1 Fegurðarsamkeppni karla |
I Slysavarnadeildin Ingólfur efnir til fegurðarsamkeppni |
1 karla um titilinn
| „Islendingurinn 1957” |
1 í Tívólígarðinum á morgun kl. 3,30 e. h.
Garðurinn opnaður kl. 1,30
Fjölbreytt skemmtiatriði
| Flugvéi varpar niður gjafapökkum |
Dansað á Tívolipallinum |
1 Aðgöngumiðasala í Tívólí og söluturninum við Arnar- |
I hól og Laugavegi 30. §
| Ferðir frá Búnaðarfélagshúsinu. |
| Hver verfc ÍSLENDINCiyRlNN 1957? |
Slysavarnadeildin Ingólfur
iíimifliiiiiiiiiiiiiiiiiiifliiHiiiiiiiiiiifliiiiiiHiiifliiiifliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifliiiiiiiiiiiiiiiimiiiiHiffliiiiiiiiiimiiiifliiiii
miiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiniii'iflflifliiifflflifliiiifliiiiiiiiflflfliiifliiiflifliiHimiifliiiiiifliiiiiiiiiiiiiimni
| Auglýsing |
| Kærur út af úrskurði landsnefndar fasteignamatsins |
| um mat á lóðum til yfirnefndar, sbr. 2. gr. 1. nr. 44/1957 I
| um skatt á stóreignir, ber að senda til Gizurs Bergsteins- I
= =
| sonar c/o Hæstiréttur. |
| Fjármálaráðuneytið.
1 I
iiiifllflllflfllflllllllllfllllflliiiiiliilfllfllillliflllllifllfflliffliiiiiifllflfllilfliflillillifflllffllllilllillffllllillllflfflllffllllll
pflHHflHHflflflmHHHflfltmHflflHHHflUHHflflHflflflflflllllllllllllHlllllllllllfllllllIIIIIHlljílllHIHIIIIIIIIillliy!
I Orðsending til útsölumanna |
| tímaritsins DAGSKRÁR |
=c 5
Útsölumenn eru vinsamlega beðnir að
I gera skilagrein fyrh’ 1. hefti hið allra
I fyrsta. 1
| Afgreiðslan er í Edduhúsin, Lindar-
götu 9a, Reykjavík.
ifliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiflifliiiiiiiiiiiiiiifliflHHmiiHiiiiiuiiuiiiiflfliHifliiifliiiHimiiiupiiummmiiiiiimml
Fylgist með tímanum. Kaupið Tímann
(iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiHiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiimii
VV.V.V.V.V.V.V.V.V.V.'.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.VAV
ÖIlu skyldfólki mínu og vinum þakka ég af alhug
heimsóknir, gjafir og skeyti á 90 ára áfmæli mínu.
Guð blessi ykkur öll.
Sesselja Ólafsdóttir,
Hala.
=:

iiiiiimiiiiiiimiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiMMiiiiiiiiiiiiii
I ".V.V.SW.W.VW.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.W.V.M