Tíminn - 07.09.1957, Blaðsíða 9

Tíminn - 07.09.1957, Blaðsíða 9
TÍMINN, laugardaginn 7. september 1957. MARTHA OSTENSO RÍKIR SUMAR 'RAUÐÁRDAL 9 IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIilllllHIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllllllllllllia í Kópavogi b = 122 — Ég held ekki að þú sért vesalingur, Karsten. Rose faldi andlitið í höndum sér og taældi niður grátstafinn. — Ég held ekki að þú sért vesalingur, endurtók hún, — en . . . ég veit . . . Hann greip aftur snöggt utan um hana. Lofum því bara að horfa á þau heiman frá húsinu, ef það kærir sig um það. Hans vegna máttu allir sjá þau. Honum var sama. Innan skamms myndu allir fá að vita um þau hvort sem var. — Rose, litla rósin mín, hvíslaði hann við eyra henn- ar. — Treystu mér — gerðu það. Allt mun ganga að ósk- um. Enginn skal nokkurn tíma getað stíað okkur í sund ur, heyrðurðu það. Svona. brostu nú. Hann lyfti höku hennar með þumalfingri og vísifingri. Dauft bros lék um varir hennar, er hann kyssti hana. bredda. Með hníf Arnes gat arnir undanfarið einmitt far hún æft sig betur, og kannski ið fram vegna kartöflubaróns tækist henni að sigra David Shaleen í leiknum næst þegar hún hitti hann niðri við ána. Henni hafði aðeins einu sinni tekizt að sigra hann, og þá hafði hann verið meiddur í fingri. Öðru hvoru leit hún upp ins unga, hr. Grossmans? — Viltu ekki kalla mig George, Magdis, bað Gross- man. Hann hélt nú hönd hennar í báðum sínum. — Ég er að bjóða þér hjarta mitt og hönd. Olina gat tæpast haldið aft frá leik sínum og horfði yfir j ur aí sjálfri sér. Hafði hann grasflötina, þar sem systir . ekki boðið Magdisi báðar hend hennar, Magdis, var að leika | ur r senn? En ^ún blygðaðist krokket við George Grossman.! sín er hun sa gleðisvipinn á Þau voru bæði heit og rjóð andliti systur sinnar og smaug í sólskininu. Það var of j aSr’a leið ut ur runnunum. skammt um liðið frá mið-1111111 yrði að finna Solveigu degisverði fyrir jafnvel svona léttan leik, en Magdis hafði látið móðir sína koma sér til að stinga upp á þessu vegna þess að brátt var von á fleiri gestum, og þá hefðu Magdis og George kannski ekkert tækifæri til að vera ein sam- an. Olinu fannst Magdis líta undarlega út með uppsett hár ið undir hvíta hattinum sem virtist um það bil að fjúka Lögtök fyrir ógreiddum tryggingagjöldum til trygg- ingastofnunar ríkisins, áföllnum söluskatti og útflutn- ingssjóðsgjaldi, gjaldföllnum þinggjöldum ársins 1957 og íryggingagjöldum öllum. þar með talin iðgjöld til at- vinnuíeysistryggingasjóðs, svo og fyrir sömu gjöldum | frá fyrra ári, hefjast hinn 16. þ. m., hafi ekki verið gerð full skil fyrir þann tíma. Gjaldendur í Kópavogskaup- | stað, sem ekki greiða skatta sína með milligöngu at- - vinnurekenda eða hafa greitt á ákveðnum gjalddögum, eru minntir á að þeir mega ekki vænta frekari aðvörun- ar um lögtökin. Jafnframt verða framkvæmd lögtök fyrir ógreiddum | bifreiðaskatti, skoðunargjaldi bifreiða og ökumanns- | tryggingu. Lögtaksúrskurður var kveðinn upp 21. f. m. — Það er betra fyrir þig af henni. Magdis hafði unnið að fara aftur heim, hvíslaði hún. — Ég meina vegna hr. Cole. Þú mátt til, Karsten. . — Þá það, sagði hann. Hann greip aftur undir hök- una á henni og kyssti hana. Snögglega sá hann allt í móðu og í þessari móðu virtist hon- urn Rose svífa, föl og sem af öðrum heimi: — Þú ætlar ekki að koma með mér, sagði hann sljóflega. — Nei, ég ætla að halda heim. Eg fer þessa leið niður með ánni. Hann myndi ekki hafa get- að haldið henni kyrri, þótt hann hefði viljað. Hún var farin eins og litfagurt lauf- blað, sem berst fyrir vindi, farin í vesturátt, inn milli trjánna í átt til árinnar. IX. KAFLI. Olina sat í skugga snæberja runnans einmitt þar sem gras flötin var mýkst og sléttust. Hún var að leita sér að landa- parís ein út af fyrir sig. Arne átti hnífinn sem hún var með, fallegur hnífur með perlu- móður skafti, sem Roald frændi hafði gefið honum á jólunum. Honum þótti vænt um hnífinn, en Olina hafði verið svo heppin að koma að honum, þar sem hann var að kyssa Effie Strand úti í hlöðu. Hún hafði skellt út, því að fyrsta leikinn með því að taka á öllu sem hún átti til, en engu að síður hafði hún gætt þess að láta Grossman sjá á sér öklann hvenær sem tækifæri bauðst. Öðrum leiknum var að Ijúka, og með einhverju móti tókst nú George Grossman að ná snilldarskoti. Og nú sá Olina ofurlítið sem var þess virði að á það væri horft. Hann greip hönd Magdisar svo að hún missti krokket- kylfuna. Því næst þreif hann stráhattinn af höfði sér og hneigði sig svo djúpt að Olinu virtist hann ætla að kyssa á fingurgóma Magdisar. — Þetta held ég að sé góðs viti, ungfrú Magdis, sagði hann. — Saman komumst við gegnum þunnt og þykkt. Hann skellti upp úr og Magdis hneigði höfuðið feimn islega. — Hr. Grossman, sagði hún, — ég . . . — Þú veizt að ég fór á sýn- inguna í New Orleans fyrir þremur árum, hélt hann á- fram. —. Nú er strax farið að tala um aðra sýningu — heimssýningu — í Chicago. Þú þarft ekki að segja nema eitt orð og þá gætum við farið þangað saman. Heimssýning — í Chicago! Olina átti eftir að minnast það var svo skrítið að sjá Arne l Þessara orða George Gross kyssa Effie þar sem hún stóð með svuntuna fulla af eggj- um. Hún hafði ekki meint neitt illt með því að hlægja svona — hún gat bara ekki á sér setið. En Arne hafði snúið sér að henni rauður í framan af reiði og sagt: — Ef þú segir mömmu frá þessu, skal ég stinga þér á hausinn ofan í vatnstunnuna. Olina móðgað- ist við þetta, að hann skyldi drótta að henni söguburði. Það var af þeirri ástæðu fyrst og fremst, að hún hafði gefið í skyn að hún yrði kannski þögulli en ella ef hann lánaði henni hnífinn. Vasahnífurinn hennar sjáfrar var óttaleg mans árið 1893. Þá var Olina sextán ára og David Shaleen var á sýningunni og lýsti fyrir henni öllum þeim dásemdum er þar gat að líta, á póstkort- um fullum af upphrópunar- merkjum. En nú lét Olina fara sem minnst fyrir sér undir runn- anum og hleraði af ákefð eft- ir svari Magdisar. — Er þetta — er þetta bón- orð, hr. Grossman? spurði Magdis. Andlit hennar, undir hatt- barðinu, bar sama svip og hann hefði verið að móðga hana. Olinu lá við hlátri. Hvað annað gat vakað fyrir honum? Höfðu ekki allir saum ■ og segja henni að Magdis ætl aði að giftast George Gross- mann. * Trúlofun Magdisar og Ge- orge Grossmans átti að gera opinbera næsta sunnudag. Magdis var þegar tekin að | skipuleggja veizluna af miklu kappi, — mikla veizlu með fleiri en þrjátíu gestum. | Á mánudagskvöd var Mag- dali önnum kafin við skrif- borðið sitt í horni saumaher- bergisins, helgistað, sem börn j unum hafði ævinlega verið j stranglega bannað að nálg- ; ast. Þegar Olina var sjö ára ! gömul hfði hún fengið ærlega hýðingu fyrir að hýrast í skúff urnar í borðinu og koma öllu á ringulreið. Þessa stundina, í stjörnu- skininu klukkan níu að kvöldi er hún átti að réttu lagi að vera steinsofnuð, lá Olina í felum í grátviðinum fyrir ut- an gluggann, þar sem hún gat fylgst með svipbrigðum móður sinnar, þar sem hún sat og tók saman listann yfir gestina, og ritaði heimboðin á gullbrydd spjöld. Glugginn var galopinn og Olina myndi áreiðanlega fá fyrir ferðina ef hún væri staðin að því að njósna um móður sína. En það var svo skrýtið að horfa á andlit fólks sem ekki vissi að fylgzt var með því. Gretta sig — setja stút á munninn — lyfta brúnum — brosa — Ol- ina var farin að líkja eftir móður sinni áður en hún vissi af, þar til Magdali stakk penn anum ósjálfrátt upp í sig og hrökk svo hastarlega við, að Olina hafði næstum því misst tökin á greininni. Hún var að búa sig til að hypja sig niður úr trénu þeg- ar Karsten kom inn í herberg ið. Og hvers konar svipur var þetta? Eins og hann sæti í fjötrum og ætti að fara að brenna hann á báli. Magdali brosti og sagði: Jæja, Karsten, hvað villt þú. Ég hef svo mikið að gera við heimboðin . . . — Ég verð enga stund, stam aði Karsten. Ég ætlaði bara að spyrja hvort þú ætlaðir að bjóða Rose á sunnudaginn. 'iiimiimiimiiiiiiiimiiimiiiiiiimuiuiiiiuiiiimiimiiii | Bæjarfógetinn í Kópavogi, 4. sept. 1957. | Sigurgeir Jónsson. E imuaiiiEiiiiiiinniiiiiiiiiiiiiiiiHUUiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiutiuuiiiiiiiim iiitHiiiiiiiiifliitimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHffliiimiiiHiiimmiiiiHiiiimiHiiinitHiiHHiiiiiiiiiiim 1 Fegurðarsamkeppni karla | I Slysavarnadeildin Ingólfur efnir til fegurðarsamkeppni | 1 karla um titilinn | „Islendingurinn 1957” | 1 í Tívólígarðinum á morgun kl. 3,30 e. h. Garðurinn opnaður kl. 1,30 Fjölbreytt skemmtiatriði | Flugvéi varpar niður gjafapökkum | Dansað á Tívolipallinum | 1 Aðgöngumiðasala í Tívólí og söluturninum við Arnar- | I hól og Laugavegi 30. § | Ferðir frá Búnaðarfélagshúsinu. | | Hver verfc ÍSLENDINCiyRlNN 1957? | Slysavarnadeildin Ingólfur iíimifliiiiiiiiiiiiiiiiiiifliiHiiiiiiiiiiifliiiiiiHiiifliiiifliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifliiiiiiiiiiiiiiiimiiiiHiffliiiiiiiiiimiiiifliiiii miiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiniii'iflflifliiifflflifliiiifliiiiiiiiflflfliiifliiiflifliiHimiifliiiiiifliiiiiiiiiiiiiimni | Auglýsing | | Kærur út af úrskurði landsnefndar fasteignamatsins | | um mat á lóðum til yfirnefndar, sbr. 2. gr. 1. nr. 44/1957 I | um skatt á stóreignir, ber að senda til Gizurs Bergsteins- I = = | sonar c/o Hæstiréttur. | | Fjármálaráðuneytið. 1 I iiiifllflllflfllflllllllllfllllflliiiiiliilfllfllillliflllllifllfflliffliiiiiifllflfllilfliflillillifflllffllllilllillffllllillllflfflllffllllll pflHHflHHflflflmHHHflfltmHflflHHHflUHHflflHflflflflflllllllllllllHlllllllllllfllllllIIIIIHlljílllHIHIIIIIIIIillliy! I Orðsending til útsölumanna | | tímaritsins DAGSKRÁR | =c 5 Útsölumenn eru vinsamlega beðnir að I gera skilagrein fyrh’ 1. hefti hið allra I fyrsta. 1 | Afgreiðslan er í Edduhúsin, Lindar- götu 9a, Reykjavík. ifliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiflifliiiiiiiiiiiiiiifliflHHmiiHiiiiiuiiuiiiiflfliHifliiifliiiHimiiiupiiummmiiiiiimml Fylgist með tímanum. Kaupið Tímann (iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiHiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiimii VV.V.V.V.V.V.V.V.V.V.'.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.VAV ÖIlu skyldfólki mínu og vinum þakka ég af alhug heimsóknir, gjafir og skeyti á 90 ára áfmæli mínu. Guð blessi ykkur öll. Sesselja Ólafsdóttir, Hala. =: iiiiiimiiiiiiimiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiMMiiiiiiiiiiiiii I ".V.V.SW.W.VW.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.W.V.M

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.