Tíminn - 25.09.1957, Blaðsíða 9

T f MIN N, miðvikudaginn 25. september 1957.
9

MARTHA OSTENSO
RÍKIR SUMAR
( RAUÐÁRDAL
137
hússins, Solveig, sagði Karst-
en, — og þá skal ég segja þér
Hann stóð þarna þegar söguna um Olinu litlu.
Magdis kom fram úr eldhús- Solveig þreif í handlegginn
inu, en þangað fór hún er hún á honum. Rödd hennar var
frétti að von væri á Solveigu hás. og mjó, þegar hún sagði:
næsta dag. Hún nam staöar j, — Er Oiina dáin, Karsten?
í dyrunum og leit á bróöur — segðu mér það.
sinn. Hann kinkaði kolli bitur á
— Þú ættir að skammast sviP-
þín fyrir að tala svona til j — Við jörðuðum hana í gær., var farin og angan af ilm-
mömmu. Eftir alla hjálpina, j Það bar svo brátt að, Solla. j vatni Solveigar fyllti enn vit
sem hún hefir veitt þér, á hún Hún var ófrísk, en hafði i Karstens eins og langur
sannarlega annað skilið af lugnabólgu — hún lézt, kveðjukoss. Hann hafði riðið
hafði verið mjög hjartanleg,
en full tilgerðar og neitaði að
drekka vínið, sem Alec hafði
keypt í þessu tilefni. í dag
hafði hún sagt þeim símleið
is að hún gæti ekki yfirgefið
rauða steinhúsið í Moorhead
af því aö eitt barnið hennar
væ-ri lasið.
En nú var allt búið. Lestin
þér heldur en svona orðbragð.
Karsten var futlur bræði.
— Hamingjan góða, faröu,
farðu til fjandans . . . Hann
stökk að henni og hljóp síð-
an út um dyrnar til að skyggn
ast um eftir föður sínum. I.est
in kom nú í ljós, þarna blés
hún og hvæsti. Arne hljóp
niður að stöðinni, hann var
berhöfðaður og er hann þaut
áfram þeytti vindurinn jakka
löfunum út í loftið. Karsten
sá Alec Fordyce stíga niður á
brautarpallinn úr einum aft-
ari vagnanna. Hann héit á
sjónaukatösku í annarri hend
inni, en með hinni studdi
hann Solveigu.
— Stórkostlegur dagur,
hrópaði Arne. — Líttu á hana
pabbi!
Karsten varð að viðurkenna
að Solveig var undurfalleg.
Þó að fötin væru hverri prins
essu boðleg, voru þau þó ekk-
ert miðað við þá fegurð og
ljóma er skinu út úr andiiti
hennar. Hún var í unaðísleg
asta blóma æskufegurðarinn
ar. Karsten hélt samt sem áð
ur er hann gekk þarna með
Ivar og Anne, að Magdali
hefði ekki veriö komin til
að hitta. hana.
„Pabbi!“ kallaði Solveig og
faðmaði föður sinn. „Og
Arne! Er þetta ekki dásam-
legt! Og Karsten, enn hvað
þú ert laglegur! Við bjugg-
umst ekki við að sjá þig fyrr
en í Minneapólis. Hvernig
komst þú hingað?“
Karsten lét sem hann
heyrði ekki spurninguna og
sneri sér við til að heilsa upp
á Alec Fordyce. Það voru mörg
ár síðan þeir hittust síðast.
— Þið litið vel út. Og svo
mjög fín. Hann hló. Ég bjóst
við ykkur akandi í hunda-
sleða.
Solveig leit í kringum sig.
Hvar eru hin?
— Magdis er heima með
skyndilega.
í bæinn á vagnjálki Louise
Eitt andartak stóð Solveig Spraggs svo hann gæti farið
óbifanleg og náföl. Þá sneri heim ef pabbi hans vildi
hún sér að Alec og sagði: — ekki ao vera lengur.
4 millj gesiir í Tívolí»102 millj. króna
frá bandarískum ferSamönnnm » Síld
artorfnr við Fján - Grænlenzkt út-
varp \m næstu áramót
Ef barnið okkar verður telpa
skulum við láta skíra hana
Olinu.
XX. KAFLI.
Solveig og maður hennar
dvöldu tvo daga í Wing. Það
höfðu verið furðulegir dagar,
hugsaði Karsten með sér, þar
sem hann stóð á járnbrautar
pallinum og horfði á eftir lest
inni. Faðir hans hafði setið
allan dáginn í hótelherberg-
inu og hafði beðið eftir því
að kveðja Solveigu, en hún
grátbað hann að fara heim
og forðast þannig sársaukann
.■ á síðustu kveðjustundinni
! þar sem mannf j öldi yrði vitni
að því þegar þau kveddust.
Hann hafði játað því án mót-
mæla en Karsten vissi að
hann mundi standa einn síns
liös úti í haga og horfa á lest
ina bruna í suðurátt, með húa snúðug.
Solveigu innanborðs og mundi
aldrei sjá hana aftur. Við hitt
umst til að skilja og höfum
enga tryggingu fyrir endur-
fundum. Solveig var næstum
kát. Hún og Alec mundu eiga
heima í New York þangað til
barnið yrði nógu gam-
alt til að ferðast í kringum
hnöttinn með þeim. Síðan
mundu þau setjast að í N Y og
byrja á gistihúsrekstri, sagði ’ ekki.
Solveig, þar eð þau hefðu upp — Einmitt?
götvað í Yukon hvernig fólki! Litbrigði villirósarinnar
skyldi gera til hæfis í mat og , læddist um hörund hennar.
drykk. En áöur en þetta ár
Hann leit enn einu sinni
eftir brautarteinunum. —
Sæl, systir, sagði hann með
kökk í hálsi og sneri sér síð-
an frá járnbrautarpallinum
og sá Rose Sfoaleen standandi
undir tré þar sem hann hafði
bundið klárinn sinn.
Hann greip andann á lofti
og var órótt innanbrjósts.
Rose Shaleen, nei Rose
Gaffley, kona Gideons Gaffl
leys, var búin grænurn silki
kiól með stuttum ermum.
Hún haföi krosslagt arma og
hálsinn var viðargulur ofan
við hálsmálið á kjólnum. Það
var spurnarsvipur í safírblá-
um augum, augum, sem nú
voru alltof stór á þetta andlit.
— Roae, sagði hann, og
hætti svo.
— Þú þarft ekki að tala við
mig frekar en þú vilt, sagði
Ég ætlaði mér
að vera hér tímanlega og
kveðja Sólveigu, en nú er lest |
in farin.
— Vissirðu að hún var í
bænum? !
— Roald Bratland sagði
Gideon frá því. Ég sá hana ;
í morgun — á gistihúsinu.
— Hún sagði mér að þú
hefðir hitt hana þar.
Ég bað hana að gera það
Kaupmannah’öfn 17. sept. —
Skemmtigarðurinn Tivoli var lok-
að 15. sept. Iívorki meira né
minna en 4 milljónir gesta komu
í garðinn frá 'því að hann var opn
aður í vor og það er meira en
nokkru sinni fyrr.
Að venju var mikið um dýrðir
síðasta kvöldið, sem skemmtiga’-ð-
urinn var opinn, Fjölmargar hljóm
sveitir léku r garðinum og að lok-
um var efnt til geysilegrar flug-
eldasýningar.
Ferðamannastraumurinn frá
Bandaríkjunum hefir haft í för
með sér stórauknar gjaldeyristekj
ur fyrir Dani. Árið 1950 fluttu
bandarískir ferðamenn 18,6 millj.
kr. með sér til Danmerkur. Nú er
komið í ljós að síðastliðið ár urðu
gjaldeyristekjur Dana af völdum
bandarískra ferðamanna 102 millj.
króna. Af þessu fé verður 52,000
krónum varið til að styrkja sam-
eiginlegan áróður nokkurra Ev-
rópuþjóða, sem miðar að því að
auka ferðamannastrauminn frá
Bandaríkjunum til Evrópu.
Geysistórar síldartorfur sáust
fyrir skömmu skammt’fyrir utan
Fjón. Sjö bátar köstuðu og fylltu
netin. Einn báíanna fékk svo
mikla síld í nótina, að skipverjar
urðu að kasta hluta hennar fyrir
borð til að ofhlaða ekki bátinn.
Séra Aksel
kallaður „útvarpsspresturinn“ á
Færeyjum hefir nú ákveðið að
hætta prestskap og helga sig út-
varpinu. Reksturinn er nú orðinn
það umfangsmikill að hann treyst
ir sér ekki til að gegna prestsskap
um leið.
Búizt er við að hið nýja útvarp
á Grænlandi verði tilbúið um eða
eftir áramót. Tilraunir hafa verið
gerðar með útvarpssendingar síð-
ustu vikurnar og hefir allt gengið
að óskum. Aðeins ein tilkynning
hefir verið lesin í útvarpiðt ,;Her
er Grönlands radiofonisendar-Kuk
öerne, Godthaab — vi forsætter
pröveudsendelserne — Síðan eru
leiknar hljómplötur af öllum gerð
um, allt frá Louis Armstrong og
Torgaard, sem er' Elvis Presley til Gigils. Aðils.
SSátrun stendur yfir -
yrði á enda liðið, mundu þau
senda eftir ívari til að heim-
sækja þau og barnabarn hans
í New York. ívar hlustaði bros j r t c
andi, eins og hann vissi í rettiniar Sialnar
hjarta sínu að eitthvaö mundi
koma í veg fyrir för hans til
að heimsækja barnabarn sitt
til New Yorlc.
Frá fréttaritara Tímans,
Sauðárkróki.
SMtrunin hófst 16. þessa mánað-
... ar og slótrað er um.fjórtán hundr-
Ja, auðvitað, sagði Ivar : ug ðiikum á dag. Dilkarnir eru
hjartanlega. — Láttu pabbajvænir.
mömmtt-,. sagði íyar hægt af *gamla vita þegar sá lilli fæð j . Göngur og réttir standa nú yfir.
asettu ráði. — Við getum al- íst Ég er ánægður með að i í gær var réttað í Skarðsrétt og
1~þú giftist syni Julians, Sol- Bakkakotsrétt á Skaga og í dag er
veig., Julian var minn fyrsti féttað i Staðarrétt. Stóð verður
vinur hér á sléttunni. Guð réttað 1 Staínyyétt á miðyikudag-
blessi ykkur bæði. inn og fc rcttað 1 Mællfcllsrett
veg talað Ijóst. Við höfum her
bergi handa þér og Alec á
hótelinu. Við skulum aka ykk
ur þangað.
Alec setti dreyrrauðan, og
augu Solveigar skutu gneist-
um. — Ég ætlaði mér að
dvelja á hóteli sjálfur, sagði
Alec, en ég hélt . . .
— Uss, Alec, sagði Solveig
skipandi. — Ég vissi að
mamma mundi aldrei fyrir-
gefa mér. Eg bjóst alveg við
því. Við skulum fara til gisti
hússins. Magdis og Olina geta
heimsótt mig þangað.
Arne dró sig í hlé, en ívar
og Karsten horfðust í augu.
Solveig viknaði og jafn-
vel það fórst henni göfug-
mannlega, hugsaði Karsten
fullur öfundar. Engu skipti
hve hörmulegumi örlögum
hún myndi mæta á lífsleiö-
inni, hún mundi adrei gera
það klaufalega eins og hann
hefði gert.
Magdali haföi verið þrjósku
full eins og það væri hulin
skylda hennar að ganga ekki
af þeim vegi er hún kaus sér.
Magdis haföi dvalið klukku-
þann dag. Þá verður fé réttað í
Stafnsrétt á fimmtudaginn. — GÓ.
Haraldur og Svanhildur dansa calypso á miðnæturskemmtuninni í Austur-
bæjarbíói. (Ljósm.: Tíminn).
Fyrsía miSnæturskemmtimin á haust
inu í Austurbæjarhíói s.L fimmtudag
S.l. fimmtudagskvöld voru. miðnæturhljómleikar í Austur-
bæjarbíói. Á þeim hljómleikum komu fram skemmtikraftar,
sem ekki hafa komið fram áður. Kynnir var Pétur Pétursson
og hljómsveit -Magnúsar Ingimundarsonar lék.
iÞeir virtust dálítið taugaslappir
Þarna kom fram ungur maður fyrst en er á leið sóttu þeir í sig
að nafni Ingi Lárusson og söng veðrið. Ungt par sýndi þarna rock
nokkur vinsælustu lögin. Hann og calypso dansa.
virtist vera nokkuð taugaóstyrkur , Ilúsfyllir var og virtust áhorfend
og hafði það áhrif á sönginn. Þá ur skemmta sér ágætlega, en þó
komu fram Leiksystur og sungu var farið að sjá þreytumerki á
nokkur lög og tókst ágætlega. þeim undir lokin. Þetta er fyrsta
Didda Jóns, önnur þeirra, kom þar miðnæturskemmtunin á haustinu.
og söng nokkur lög, t. d. „Cry me
a river“ við góðar undirtektir.
Við skulum fara til gisti- stund í herbergi þeirra og
íl>róttir
(Framhald af 8. slðu).
stjórn ÍBK það lögleysu eina af
KSÍ að ákveða aS leikurinn skuli
leikinn á ísafirði.
Af þeim sökuin mætti lið ÍBK
ekki til leiks á ísafirði 14. sept.
síðastliðinn.
Koflavík 20. sept. 1957.
Baldur Hólmgeirsson gamanvísna-
söngvari söng hið fræga lag Bjarna
heitins Björnssonar, „Nikkólina“,
töluvert breytt og í „rock-stíl“ við
geysileg fagnaðarlæti áhorfenda.
Einnig kom Baldur fram með
hljómsveit Magnúsar, sem var
klædd calypsobúningum og, söng
nokkur calypsolög með kátlegum
tiiburðum, svo að fagnaðarlátum1
áhorfenda ætlaði aldrei að linna.
Þá kom fram hljómsveit skipuð
fimm ungum mönnum, sem nefndi
íþróttabandalag Keflavíkur ’ sig Junior-kvintett og lék jasslög.
GKtTTlSGÓTV 8