Tíminn - 28.02.1958, Qupperneq 6

6
Útgefandl: Framsóknarflokkurlnn
Ritstjórar: Haukur Snorrason, Þórarinn Þórarinwoil (áb.)
Skrifstofur í Edduhúsinu við Lindargötu.
Símar: 18300, 18301, 18302, 18303, 18304
(ritstjórn og blaðamenn).
Auglýsingasími 19523. Afgreiðslusími 12323.
Prentsmiðjan Edda h.f.
Sjálfstæðismenn og efnahagsmálin
NOKKRA undanfarna
daga hefir MorgunblaSið ver
ið að minnast á ástand efna
hagsmálanna. Það hefir þó
ekkí verið sprottið af því, að
Sjálfstæðisflokkurinn hefði
þajr einhverjar nýjar tiilög-
ur eða úrræði fram að færa.
Þessi skrif Mbl. eru nýr vitn-
isburður þess, að forustu-
menn Sjálfstæðisflokksins
eru enn jafn úrræðalausir í
þeim máium og þeir hafa allt
af verið.
í ÞESSUM skrifum verður
Mbl. oft rætt um verkfallið
mikla 1955. Mbl. telur, að
þetta verkfall hafi átt mik-
inn þátt í að konia efna-
hag’smálunum af réttum
kili, sem þau höfðu smám
saman verið að komast á ár-
in 1950—54. Þetta er að vissu
leyti rétt, því að oflangt var
þá gengið í kröfum, eink-
um þö hinna betur settu
stétta Nokkur lagfæring átti
þá rétt á sér, einkum hjá lág
launuöu stéttunum, og var
ekki farið dult með þá skoð
un hér í blaðinu á þeim tíma.
Slík lagfæring hefði ekki átt
að 'koma að sök, ef henni
hefði verið stillt í hóf. Því
miður var þaö ekki gert.
Margt fleira kom svo til
greinia, sem stuðlaði að því,
að efnahagsmáUn voru al-
veg komin úr böndunum, þeg
ar stióm Ólafs Thors vék
frá völdum sumarið 1956,
eins og ofmikil fjárfesting,
ofmikil álagning o.fl.
VERKFALLIÐ 1955 var
Fd'amsóknarm. ný sönn-
un bess, að vænlegasta leið
in til þess að hindra slika at
burði að nviu, væri að t.aka
upp sem nánasta samvinnu
miPí riki-cvaidislns og verka-
lýðssamtakanna um stefn-
una í efnahagsmálunum.
Þefcta hefir vfirleitt borið eóð
an áranerur. bar sem bað hef
ir verí?? i'fivnt eriendis.
Rfeð mvnriiin íakisstjórnar
Hermanns .Tómássonar 1QB6
heimnaðist að koma slíku
sam^farfi á Lrrp'irnar. F.itt
fyrsta, verk heirrar stíórnar
var að ná samkomulaoi við
stétfnrsa.mtftkin nm tíma-
búndpa stWmin. Uefcta spáði
góðn um framtíðina.
ÞESS hefði átt að mega að
vænta, að þessari ráðstöfun
yði vel tekið af Sjálf-
stæðisflokknum, er mjög
hafði fordæmt verkfallið
1955 og réttilega talið hækk-
unina þá ofmikla. Slíku var
hinsvegar síður en svo að
heilsa. Blöð og forkólfar
Sj álfstæðisflokksins byrjúðu
strax að rógbera þessa ráð-
stöfun og hafa stöðugt síð-
an reynt að magna kaup-
hækkunarkröfur og verk-
fallsöldu innan verkalýösfé-
laganna, enda þótt þeim sé
vel ljóst, að atvinnuvegirn-
ir þola ekki aukinnar álög-
ur. Þessi framkoma forkólfa
Sjálfstæðisflokksins eru sann
arlega enn ábyrgðarlausari
og enn ósvífnari en þeirra
verkfallsmanna, sem óbil-
gjarnastir voru 1955, þar sem
atvinnuvegirixir standa nú
enn hallara fæti en þá.
Þaö vei'Öur að viðurkemxa,
að þessi áróöur foi'kólfa
Sjálfstæðisflokksins hefir
borið alltof mikinn árangur
og torveldað mjög viðreisn
efnahagsmálanna. Nokkurfc
dæmi um það, er verkfall yf-
irmanna á kaupskipaflotan-
um í fyrra.
VIÐSKILNAÐUR rikis-
stjórnar Ólafs Thors var með
þeim hætti, að ríkið þurfti að
afla nxargra hundraða millj-
óna kr. með nýjum álögum,
ef atvinnuvegirnir áttu ekki
alveg að stöðvast. Ef forkólf
ar Sj álfstæðisflokksins hefðu
haft fulla sómatilfinningu,
hefðu þeir ekki átt að reyna
að torvelda það verk, sem
hér var nauðsynlegt að vinna
vegna óstjórnar þeirra. Sú
hefir hinisvegar ekki orðið
raunin. Þeir hafa reynt að ó-
frægja þessar aðgerðir á all-
an hátt, sem eru þó ekki ann-
að en óhjákvæmileg afleið-
ing af verkum þeirra.
Slík gagnrýni væri þó á
vissan hátt í'éttlætanleg, ef
þeir hefðu bent á einhverja
aðra leið til að mæta þeim
vanda, sem stjórn Ólafs
Thors skildi eftir óleystan.
Það hafa þeir hinsvegar síö
ur en svo gert. Þeir hafa
ekki bent á neinar aðrar leiö
ir, heldur bara skammast.
Úrræðalausir öfgamenn
ÞAÐ hefir því miður enn
ekki tekist að sigrast á þeim
erfiðleikum, sem stjórn Ól-
afs Thors lét eftir sig, m. a.
vegna þess, að afli brást veru
lega á s. 1. ári. Þessvegna er
nú hlakkað yfir þvi í Mbl.
að ríkisstjórnin eigi erfið
verk fyrir höndium. Mikið má
þó vera, ef það á ekki eftir
að sljákka í Mbl., þegar þjóð-
in áfctar sig til fulls á starfs
liáttum Sj álfstæðisflokksins
í efnahagsmálunum. Þá mun
henni verða ljóst, aö ekki
muni það leiðin til að leysa
vandann að efla þann flokk,
sem ekki aðeins skildi við
efnahagsmálin í fyllsta öng--
þiveiti, heldur hefir til við-
bótar forðast að benda á
nokkur úrræði til lausnar
þeim vanda og hefir svo kór
ónað þetta með því að ýta
eftú' megni undir kaupkröf-
ur og verkföll, þótt forkóif-
um fiokksins sé vel ljóst, að
slíkt getur ekki leitt til ann.
ars en aukins ófarnaðar fyr
ir atvinnuvegina og vinnu-
stéttirnar. Við slíkum flokki
úrræðalauisra öfgamanna
hljóta allir ábyrgir og þjóö-
hollir menn að snúa baki,
þegar þeir gera sér ' fulla
grein fyrir staðreyndunum.
T í MIN N, fösutdagiim 28. fébriiir 1958.
Meirihluti fólks í 10 löndum telur að
ísraelsríki muni standa tii frambúðar
Á 10 ára afmæl GytSingaríkisins nýtur þafi al-
mcnnari stuSnings en var fyrir hendi í upphafi,
segir í niíurstöíum skoÖanakönnunar
Elmo C. Wilson, forstjóri
World Poll segir frá:
„Voruð þér meðmæltur eða
mótmæltur stofnun ríkis í ísra
el árið 1947?*'
Því nær sem tíu ára af- Tafla II.
mæli ísraels þokast, því geig-1 Fremsti dálkur cr % þeirra sem
, . i eru mej, miðdáibur þeir sem eru
vænlegri verða hætturnar, . ni6;i> ’aftasti d.álk‘ur þeh. scm
sem steöja ao sjalfstæoi rikis- muna eiki eða eru s'koðunarlausir.
ins. Frá stofnun hefir ríkiS
verið umkringt óvinveittum
Arabaríkjum, sem nú hafa
myndað með sér öflugt |
bandalag og eru staðráðin í
að leggja hið unga lýðveldi
í rúst.
Noregur 40 Lí 59
Mexico 20 5 75
Bretland 25 8 67
Austurríiki 25 7 68
V-Þýzkaland 19 5 76
Belgía 80 S 65
Brazilía 19 3 78
Frakkland 21 6 73
Ítalía 17 9 74
Japan 5 1 94
Menntamenn styðja ísraei
Óvinirnir sameinast
Fyrsta skrefið í þessa átt var
samruni tveggja styrkþega Rússa,
Sýrlands og Egyptalands. Næsta
skrefið gæti alit 'eins orðið samein
ing íraks og Jórdaníu.
Hvaða trausts nýtur ísrael með
al þjóða heims? Hvert er álit þjóð
hanna á lýðveldisstofnun í ísrael.
í því skyni að kanna hug manna
'til ísrael oun þessar mundir hefir
Alheimsskoðanakönnunin lagt eft
irfarandi spurningu fyrir fólk i
10 þjóðlöndum:
„Ríkið ísrael var sett á laggiru
ar árið 1947. Ef sú rikisstofnun
stæði nú fyrir dyrnm munduð
þér leggjast á móti henni eða
vera heimi samþykkur?
„Vonið þér meðmæltur stofn
un ríkis í ísj-ael árið 1947?“
ísrael spáð langlífi
Mikill hluti fólks, næstum
meirihluti í 4 löndum, lét enga
skoðun í Ijós varðandi fyrra at-
riðið. Á hinn bóginn kom ber-
lega í 'ljós að flestir þeir, sem
svöruðu spurningunni, spáðu iþví
að ísrael mundi ekki undir lok
líða. Þeir sem lýstu sig andstæð-
inga ísraels voru aldrei fleiri en
finimtungur spurðra í hverju
landi.
Ríkið ísrael var stofnað árið
1947. Ef sú stofnun stæði nú fyr
ir dyrum nnmduð þér leggjast á
móti heimi eða vera henni sam-
þykkur?
STUOHINGUR VIÐ
ÍSRAELSRIKI
Þeir, sem frekari mennttin hafa
Motið í liverjv. landi enu yfirieitt
(Framh. á 8. síðu.)
Wm:;1
T a k a ö K k 1
| Andvigl,[_ ] , ^fsxöÖl* [ •MuSmælHi /.
40°c
56%
43*
47%
38°o
44°
4S%
44%
48*
41%
S4°c
38%
50°
38%
5 2?;
35%
60*
74%
L■' v /
'BAÐSrOFAA/
Tafla I.
Fremsti dálkur sýnir % þeirra,
sem eru með, niiðdáilkur þá, sem
eru á móti, og aftasti dálkur þá,
sem enga skoöun hafa.
Noregur 56 4 40
Mexico 47 10 43
Bretland 45 17 38
Austurríki 44 12 44
V-Þýzkaland 41 11 84
Belgía 38 8 54
Brazilía 38 12 50
Frakkland 35 13 52
Ítalía 24 16 60
Japan 22 4 74
Hverjar ástæður liggja tU þess
að svo stór hópur fólks lætur
enga skoðiux í Ijós? Niðurstöður
sýna að tveir 'hópar fólks hafa ein
lægalega enga skoðun á málinu:
(a) þeir sem raunver.ulega
liugsa ekkert um þetta atriði,
þar eð það er þeim of f jarlægt.
(b) þeir sem íhuga rökin með
og móti og geta ekki gert upp við
sig Iivor vegi þyngra á metunum.
Flestir styðja ísrael
Margir iþeix'ra, sem spurðir voru
í hvenju landi, muna nú eldci
: lengur til þess hver afstaða þeiri-a
var þegar ríkið var stofnað órið
1947. Og margir aðrir upplýstu, að
þeir höfðu ekki myndað sér neina
skoðun á aixálimi þá. Þeir sem þ:á
höfðu fastmótaða skoðun hafa halcl
ið sér við hana síðan. Þeir, sem
styrktu ísrael voru í miklum meiri
hluta.
Eg mótmæli!
Örn Snorrason kennari á Akur-
eyri skrifar á þessa leið: Dr. Ein-
ar Ólafur Sveinsson, sagði það i
útvarpinu fyrir nokkrum dögum,
að nú væri fornsögulestrinum lok
ið af sinni hálfu á þessum vetri.
Þar lxvarf sá þáttur úr útvarpinu,
sem flestir hafa iilustað á. ITvern
ig er nú háttað þekkingu okkar
Islendinga á fornbókmenntunum?
Er okkur einskis vant? Aldraö
fólk er flest vel' að sér í fræðum
þessiun, miðaldra fólk kann þau
miður og tekur sér sjaldan þær
fornsögur i hönd, sem það las
sem börn, ungt fólk er flest illa
að sér í sögunum og hefir aöeins
af þeirn þá nasasjón, sem skólarn
ir veita, og börnuuum eru forn-
sögurnar óaðgengileg veröld. Það
eru algjörar undantekningar, ef
börn lesa fornbókmenntir okkar
nú á dögum, því miður. Þau hafa
nóg annað lesefni. Þau lesa Tarz-
an, Davið Croeket og Beverley
Gray. En allt þetta íólk, ungir
sem gamlir, h»fir hlustað ú dr.
Einar og notið þess.
HVERS vegna hefir verið unun
að hlusta á lestur dr. Einars?
Efnið? Ekiki skal ég gera of lílið
úr töfrum þess og aðdráttarafli.
Þetta er þó mjög ófullkomin slcýr
ing á vinsældunum. Þaö hefir ver
ið hlustað svo almennt á dr. Ein
ar Ólaf bókstaflega vegna þess,
að það var hann, sem las, en ekki
einhver annar. Karlmannleg rödd
hans hefir þá náttúru, að allir
hlusta ef hann les, og ekki sízt
þá er lesúarefnið er honum sjálf
um ástfólgið. Hann einn getur les
ið fornsögurnar inn í hug.okkar
allra. Svona vel les enginn nema
listamaður. Þetta held ég að okk-
ur útvarpshlustendum sé ljóst, en
veit útvarpsráð þetta eða dr. Ein-
ar Ólafur sjálfur?
Ef yfirstjórn menntamála þeklc
ir sinn vitjunartíma, þá á hún að
losa dr. Einar við kennsiuskyldu í
háskólanum á íulium launum og
fá hann til þess að lesa fornaidar
bókmenntirnar fyrir alþjóð, I stað
þess að kenna fáeinum lærisvein-
um. Þetta yrði starf, sem sæpid
væri að, það yrði vinsælt ccg ómét
anlegt okkar þjóðlegu menningu.
BENDA rná útvarpsráði á að
við höfuni miklu fremur skyldum
að rækja við höfunda fornbók-
menntanna, flesta nafnlausa, on
Bach og félaga lians, þótt nafn-
kunni rséu. Eitthvað af tónKstar-
þungmetinu mætti gjaman víkja
fyrir iestri fornsagna. Dr. Einar
Olafur sagðist vera hættur forn-
ritalestri i vetur. Eg mötmæli ein
dregið og þykist mæla manha
heilastur.“